Γιώργος Χελάκης

Εννοείται πως η συζήτηση γίνεται με όρους ασφάλειας των πολιτών η οποία κινδυνεύει από τους εγκληματίες που θα αποφυλακιστούν. Εδώ βέβαια, έρχεται να κολλήσει γάντι και η αποφυλάκιση όσων είχαν καταδικαστεί για συμμετοχή σε τρομοκρατικές οργανώσεις.

Ο νέος Ποινικός Κώδικας που χρεώνεται πλήρως στον ΣΥΡΙΖΑ ενώ στην επιτροπή που για χρόνια συνεδρίαζε προκειμένου να τους καταρτίσει, συμμετείχαν νομικοί και συνταγματολόγοι που δεν είχαν σχέση με τις απόψεις του, έφτασε να γίνει μέχρι και αντικείμενο χλεύης από τους επικριτές του με το… πιασάρικο επιχείρημα ότι αποφυλακίζει συλλήβδην όλους τους ποινικούς εγκληματίες που είναι είτε κλέφτες, είτε ληστές, είτε τρομοκράτες είτε όλα αυτά μαζί. Πέρα από τις υπερβολές και τις ενδεχόμενες αστοχίες του νέου Ποινικού Κώδικα υπάρχουν και προβλέψεις του που δεν έγιναν αντικείμενο κριτικής. Που πέρασαν λάθρα κάτω από την ισοπεδωτική κριτική με όρους που απευθύνονταν κυρίως και διέγειραν τα αισθήματα φόβου και ανασφάλειας.

Κι ίσως, η συζήτηση να μην ερχόταν ποτέ ζωηρά στο προσκήνιο αν τις ημέρες αυτές δεν ολοκληρωνόταν η δίκη για την υπόθεση της Siemens.Με βάση τις προβλέψεις του νέου Ποινικού Κώδικα, το Δικαστήριο είτε απάλλαξε είτε επέβαλε μικρές ασήμαντες ποινές στους κατηγορούμενους για δωροδοκία. Βλέπετε, με βάση τις νέες διατάξεις, η δωροδοκία από κακούργημα μετατρέπεται σε πλημμέλημα. Παίρνεις δηλαδή μια βαλίτσα με λεφτά από μια μεγάλη πολυεθνική επιχείρηση, την πας στο κόμμα (όπως ισχυρίζεται ότι έκανε ο Τσουκάτος) ή την κρατάς για λογαριασμό σου και το αδίκημα αυτό δεν είναι πια κακούργημα για να οδηγηθείς στην φυλακή αλλά πλημμέλημα για να πας σπίτι σου.

Οσοι φέσωσαν τον ελληνικό λαό με πολλά δισεκατομμύρια δραχμές, μάρκα ή ευρώ, βγαίνουν σχεδόν λάδι και δεν τρέχει τίποτα. Για αυτή την καραμπινάτη εξυπηρέτηση όσων δικάστηκαν και όσων πρόκειται να δικαστούν γιατί έφαγαν τα λεφτά του δημοσίου και συνέβαλαν με τις απάτες τους να μπούμε στα μνημόνια δεν τρέχει τίποτα. Κι όμως, η φασαρία γίνεται διότι θα αποφυλακιστούν κάποιοι με πολυετείς ποινές φυλάκισης. Για την ατιμωρησία καταχραστών και μιζαδόρων που -από θέσεις ευθύνης- λήστεψαν τα λεφτά των πολιτών, επιφυλάσσεται η ευνοϊκότερη μεταχείριση.

Εδώ, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε να τακτοποιήσει μια υποχρέωση που έχει το σύστημα απέναντι στα παιδιά του και η Νέα Δημοκρατία έκανε το κορόιδο γιατί αυτά τα παιδιά ως ένα βαθμό είναι και δικά της. Και οι δυο τους κυνηγούν το έγκλημα αλλά αν αυτό είναι του λευκού κολάρου και ακουμπά τα πολιτικά στελέχη του συστήματος τότε το ένα κόμμα ράβει και το άλλο κεντάει. Κι οι δυο από κοινού πλέκουν το πουλόβερ ενός διεφθαρμένου συστήματος με φαρισαϊκή λογική που στόχο έχει να αφήνει στο απυρόβλητο τα δικά του παιδιά όταν αυτά συλλαμβάνονται με την γίδα στην πλάτη. Ας το διατυπώσουμε διαφορετικά: Πως θα πας αύριο στον μεγαλοεπιχειρηματία να ζητήσεις λεφτά για την εξυπηρέτηση που του παρείχες όταν έχεις τον κίνδυνο να βρεθείς εκτεθειμένος και πίσω από της φυλακής τα σίδερα. Ο ΣΥΡΙΖΑ σαν καλό παιδί του συστήματος έκανε την βρώμικη δουλειά και η Νέα Δημοκρατία, σάρκα από την σάρκα του, έκανε πως δεν κατάλαβε περί άλλων τυρβάζουσα…