Το σκληρό δίλημμα που έχει θέσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης για τις εκλογές της 7ης Ιουλίου είναι: αυτοδυναμία ή περιπέτειες. Πρόκειται για ένα δίλημμα που οι πολιτικοί αντίπαλοι της Ν.Δ. χαρακτηρίζουν εκβιαστικό, δυστυχώς όμως γι’ αυτούς έχουν φροντίσει οι ίδιοι με τη στάση τους να είναι ρεαλιστικό.
Η συντριπτική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις 26 Μαΐου, με τη μεγαλύτερη διαφορά που καταγράφηκε ποτέ σε ευρωεκλογές (9,36%), δημιούργησε σε αρκετούς την εντύπωση ότι η Ν.Δ. είναι ήδη η επόμενη κυβέρνηση.
Ακούγοντας τον πρωθυπουργό μετά τη δημοσιοποίηση της έκθεσης της Κομισιόν να μιλά για τους «ακραίους συντηρητικούς κύκλους των Βρυξελλών» που μαζί με το «ελληνικό πολιτικό κατεστημένο» υπονομεύουν τον ΣΥΡΙΖΑ και θέλουν να μας γυρίσουν στα μνημόνια, έχει κανείς την εντύπωση ότι βρισκόμαστε στον Ιούνιο 2015. Δυστυχώς, όμως, για τον Αλέξη Τσίπρα είμαστε στον Ιούνιο του 2019.
Το 9,36% με το οποίο ο Μητσοτάκης κέρδισε τον Τσίπρα στις ευρωεκλογές είναι το σκορ στο «πρώτο ημίχρονο», όπως το χαρακτήρισε ο πρωθυπουργός.
Η αγάπη για την καρέκλα, που τόσο εύστοχα έχει αποτυπώσει στα σκίτσα τaου ο Αρκάς, θα αποδειχτεί τελικά μοιραία για τον Αλέξη Τσίπρα. Η απόφασή του να μην κάνει πρόωρες εκλογές, μαζί με τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές, ισοδυναμεί με πολιτική αυτοκτονία.
Η ιδέα ότι μπορείς να κερδίσεις τις εκλογές με προεκλογικές παροχές, δωράκια και υποσχέσεις έχει πάρει στον λαιμό της πολλές κυβερνήσεις.
Εννιά μήνες μετά την τραγωδία στο Μάτι, η δημοσιογραφική έρευνα του Αλέξη Παπαχελά για τον ΣΚΑΪ αποκάλυψε το μέγεθος του κυνισμού και της πολιτικής υποκρισίας της κυβέρνησης και προσωπικά του ίδιου του πρωθυπουργού.
Η παρουσία της συζύγου του πρωθυπουργού Μπέτυς Μπαζιάνα και ο εναγκαλισμός της με τη Μάγδα Φύσσα στη δίκη της Χρυσής Αυγής θα μπορούσε να είναι μια συμβολική κίνηση που θα απολάμβανε τη θετική αποδοχή του συνόλου των δημοκρατικών πολιτών αυτής της χώρας. Θα μπορούσε, αλλά δυστυχώς δεν μπορεί...
Είναι ομολογουμένως πρωτότυπος ο τρόπος με τον οποίο αποφάσισε ο Αλέξης Τσίπρας να δώσει τη μάχη του «κατά της Ακροδεξιάς και του νεοφιλελευθερισμού», όπως ορίζει ο ίδιος τον πολιτικό του αντίπαλο.
Κάθε νέο γκάλοπ που δίνεται στη δημοσιότητα δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο τη θέση του Αλέξη Τσίπρα, καθιστώντας πραγματικό εφιάλτη τον χρόνο προκήρυξης των εθνικών εκλογών.
H εικόνα που παρουσιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ παραµονές ευρωεκλογών και αυτοδιοικητικών εκλογών είναι η χειρότερη που έχει υπάρξει ποτέ στη Μεταπολίτευση για κόµµα εξουσίας.
Η υπεκφυγή των περισσότερων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ όταν τα ρωτάς να εξηγήσουν γιατί δεν μειώνεται η διαφορά Ν.Δ. - ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις προεκλογικές παροχές της κυβέρνησης είναι ότι «τα γκάλοπ πέφτουν έξω».
Η διαχωριστική γραμμή που επιχειρεί να θέσει ο ΣΥΡΙΖΑ εν όψει εκλογών έναντι της Ν.Δ. για να φτιάξει το δίπολο της αντιπαράθεσης, είναι αριστερός, προοδευτικός χώρος από τη μια και νεοφιλελεύθερος-ακροδεξιός από την άλλη.
Η εικόνα που παρουσιάζει το τελευταίο διάστημα ο ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνει ότι βαδίζει προς μια βαριά εκλογική ήττα, γεγονός που γνωρίζουν άπαντες στο Μέγαρο Μαξίμου, ανεξάρτητα από αυτά που λένε δημόσια.
Η επιβίωση μιας κυβέρνησης με... leasing βουλευτών μέχρι τον Οκτώβριο του 2019 είναι το τελευταίο πολιτικό στοίχημα του Αλέξη Τσίπρα. Εχοντας στόχο να καταφέρει να πάρει ακόμη και τις τελευταίες 20 μέρες που δίνει το Σύνταγμα, ο πρωθυπουργός δίνει ένα πραγματικό ρεσιτάλ πολιτικού κυνισμού, το οποίο ο Ευάγγελος Βενιζέλος εύστοχα χαρακτήρισε ως «ασπόνδυλο κοινοβουλευτισμό».
