Γιώργος Κουβαράς

Μια εβδομάδα αργότερα, έκανε τον πολυαναμενόμενο ανασχηματισμό του. Στο νέο “πλήρωμα” βλέπουμε την Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου (υπουργό της κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου τα πρώτα “πρωτοφανή χρόνια” του πρώτου Μνημονίου, τον Μάρκο Μπόλαρη (επίσης υπουργό εκείνα τα χρόνια) και την Κατερίνα Παπακώστα (υπουργό της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου τα “πρωτοφανή χρόνια” του δεύτερου Μνημονίου). Πρωτοφανές; Όχι ακριβώς, αν σκεφτεί κανείς ότι το μισό ΠΑΣΟΚ και ένα κομμάτι της παλιάς ΝΔ συνεγάζονται σήμερα με τον Αλέξη Τσίπρα, είτε έχοντας μετακομίσει στον ΣΥΡΙΖΑ, είτε μέσω ΑΝΕΛ.

Ο τελευταίος ανασχηματισμός του Αλέξη Τσίπρα πριν από τις εκλογές ξεπέρασε και τις πιο αρνητικές προσδοκίες, τουλάχιστον από πλευράς εντυπώσεων. Άνευρος, χωρίς φαντασία, μοιάζει περισσότερο με κύκνιεο άσμα παρά με επανεκκίνηση. Ο πρωθυπουργός έδειξε ότι δε διαθέτει πολιτικές εφεδρείες και ενίχυσε με τις επιλογές του την αίσθηση ότι έχει συμβιβαστεί και ο ίδιος με την επικείμενη εκλογική του ήττα. Στη διαχείριση αυτής της εκλογικής ήττας αποσκοπεί πρωτίστως η αλλαγή του κυβερνητικού σχήματος, η οποία πάντως γίνεται και με στόχο τη διατήρηση της εξουσίας μέχρι τον Μάιο του 2019.

Το Μέγαρο Μαξίμου κρατά υπό τον απόλυτο έλεγχό του δυο υπουργεία που θα παίξουν βασικό ρόλο όχι μόνο μέχρι τις εκλογές αλλά και μετά από αυτές, καθώς μέσα από αυτά στήνονται μηχανισμοί που μπορεί να αποβούν χρήσιμοι και την επόμενη μέρα, μετά από μια εκλογική ήττα. Είναι το υπουργείο Εσωτερικών, όπου τοποθετήθηκε ο κ. Χαρίτσης, στενός συνεργάτης του Αλέξη Τσίπρα με σοβαρό προφίλ που μπορεί να προσεγγίσει δημάρχους και περιφερειάρχες για συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Και είναι και το υπουργείο Δικαιοσύνης, όπου τη θέση του κ. Κοντωνή πήρε ο κ. Καλογήρου, επίσης άνθρωπος της απολύτης εμπιστοσύνης Τσίπρα, μέχρι χτες γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου και στο πρόσφατο παρελθόν νομικός σύμβουλος του Νίκου Παππά.

Τα “ανοίγματα” σε άλλους πολιτικούς χώρους γίνονται με Ξενογιαννακοπούλου – Παπακώστα. Η πρώτη ήταν ούτως ή άλλως κοντά στον ΣΥΡΙΖΑ, η δεύτερη έχει αντιμετωπίσει στο παρελθόν την μήνι της “Αυγής”, όταν μιλούσε για “λαθρομετανάστες που κυκλοφορούν σαν κατσαρίδες”. Η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ είχε προειδοποιήσει ότι δεν τη θέλει υπουργό, ο Αλέξης Τσίπρας όμως την τοποθέτησε υφυπουργό Δημόσιας Τάξης, τομέα εξαιρετικά κρίσιμο για τις “αριστερές ευαισθησίες” του ΣΥΡΙΖΑ. Μένει να δούμε αν θα την εξοπλίσει και με... κατσαριδοκτόνο, οπότε να ολοκληρωθεί το άνοιγμα προς τα πολύ δεξιά.

Ο Μάρκος Μπόλαρης μπήκε στην κυβέρνηση προφανώς για να εξασφλιστεί η θετική ψήφος του στη συμφωνία για το Σκοπιανό, όταν αυτή έρθει στη Βουλή, συμφωνία στην οποία έχει εκφράσει τη διαφωνία του.

Πολύς λόγος γινόταν για πιθανή αξιοποίηση στην κυβέρνηση νέων φερέλπιδων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ (π.χ. Κώστας Ζαχαριάδης, Χρήσος Στάικος), η αντίδραση όμως βουλευτών της επαρχίας σε πιθανή υπουργοποίηση μη εκλεγμένων εμποδισε τελικά τον Αλέξη Τσίπρα να τους αξιοποιήσει. Άλλο ένα δείγμα πολιτικής αδυναμίας και ανάγκης τήρησης ισορροπιών.

Και μια τελευταία επισήμανση: Ένας ανασχηματισμός – κύκνειο άσμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με ολίγον από παλιό ΠΑΣΟΚ και παλιά ΝΔ είναι σίγουρα το τελευταίο που περίμεναν όλοι όσοι αναζητούν ένα σοβαρό “κεντροαριστερό άλλοθι” για να στηρίξουν τον Τσίπρα. Από σήμερα θα δυσκολευτούν ακόμη περισσότερο να πείσουν ότι ο νέος ΣΥΡΙΖΑ τον οποίον επαγγέλλονται είναι κάτι περισσότερο από δημιούργημα της φαντασίας τους ή – ακόμη πιθανότερο – των προσωπικών τους συμφερόντων και φιλοδοξιών.