Γιώργος Δ. Ανδρέου

Όσα λέει, επιχειρηματολογώντας , ο κ. Ανδρουλάκης κατά του σχεδίου νόμου για τα «Ιδιωτικά» Πανεπιστήμια» - το σωστό είναι για την εγκατάσταση και λειτουργία παραρτημάτων αλλοδαπών πανεπιστημιακών ιδρυμάτων στη χώρα - αποπνέουν κυρίως την πολιτική του αγωνία. Το δίλλημα αν έπρεπε να το υπερψηφίσει, στοχεύοντας να προσελκύσει τον κεντρώο - κεντροδεξιό και κεντροαριστερό - ψηφοφόρο που βλέπει ότι συμφωνεί ή να το καταψηφίσει, στοχεύοντας να προσελκύσει τα ορφανά του υπό διάλυση Σύριζα.

Σκέφτηκε προφανώς:

• Υπερψηφίζοντας θα ικανοποιήσω μεν την κεντρογενή μερίδα ψηφοφόρων που τάσσονται υπέρ, εκλογικά όμως, βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, όσο θα αναμετρώμαι προσωπικά με τον Κυριάκο Μητσοτάκη δεν θα κερδίσω τίποτα. Είναι συντριπτική η συγκριτική του υπεροχή.
• Καταψηφίζοντας μπορεί να προσελκύσω, βραχυπρόθεσμα, αυτούς που άρχισαν να εγκαταλείπουν τον Σύριζα που κλυδωνίζεται συθέμελα και οσονούπω θα διαλυθεί στα «εξ ων συνετέθη». Να αυξήσω το ποσοστό στις Ευρωεκλογές, να ανοίξει ο δρόμος για την εξουσία.

Με το σκεπτικό αυτό αποφάσισε να καταψηφίσει τη σοβαρότερη μεταρρύθμιση των τελευταίων δεκαετιών, αλλάζοντας, με κωλοτούμπα, την παλαιότερη θετική του τοποθέτηση.
Λάθος εκτίμηση «σύντροφοι» – παρεμπιπτόντως, ακούγεται πλέον παράταιρη, αν όχι αστεία, η εμμονή, στο εναπομείναν Πασόκ, στη χρήση της προσφώνησης αυτής. Κατάλοιπο της πάλαι ποτέ τακτικής του «αείμνηστου» να προσελκύσει (αληθώς να υφαρπάσει) τους «αριστερούς» ψηφοφόρους που έχουν κατοχυρώσει τη χρήση της. Ή μήπως για να υπενθυμίσει, για να μην ξεχνιόμαστε, περασμένα μεγαλεία, το «μεγάλο φαγοπότι» της παράταξης.

Πολλαπλώς κοντόφθαλμη πολιτική εκτίμηση που αγνοεί κρίσιμες παραμέτρους:

• Κινδυνεύει να χάσει σοβαρή μερίδα δικών του ψηφοφόρων, τους αληθώς προοδευτικούς, που βλέπουν μπροστά, επιλέγουν τον εκσυγχρονισμό και τις μεταρρυθμίσεις, αμφισβητούν και δυσανασχετούν με τις αναχρονιστικές επιλογές.
• Τον εθισμό στην «αριστερίτιδα» όσων ψηφοφόρων επέλεξαν και επιμένουν να ακολουθούν τους Σπίρτζη, Ραγκούση, Κουρουμπλή κλπ. Όσοι ήταν να επιστρέψουν, έχουν επιστρέψει ήδη, οι υπόλοιποι αλληθωρίζουν προς τα αριστερά, κάποιοι στην «ορθοδοξία» του ΚΚΕ, κάποιοι στα διάφορα γκρουπούσκουλα. Ειδικά στις Ευρωεκλογές.
• Οι περισσότεροι, από αυτούς που αυτομόλησαν στο Σύριζα από το ’10 και μετά, έφυγαν προσβλέποντας στην προοπτική της εξουσίας. Αυτοί δε γυρίζουν, γιατί δε βλέπουν, δεν εμπνέει προοπτική εξουσίας το Πασόκ με τη σημερινή του λογική και ηγεσία.

Ατελέσφορη συνεπώς πολιτική επιλογή κι αυτό θα φανεί σύντομα.

Η δεύτερη, εξ ίσου λανθασμένη τακτική, που διακρίνεται στο Πασόκ του κ. Ανδρουλάκη, είναι η προσκόλληση στο παρελθόν. Απόδειξη η επαναλαμβανόμενη μονότονα παλαιοκομματική διχαστική ρητορική. Ξύλινη γλώσσα με τετριμμένους αναχρονισμούς – παλαιά ξινά σταφύλια - «δημοκρατική παράταξη», «προοδευτικοί πολίτες», «δεξιά» κλπ. Εσχάτως βέβαια άλλαξαν τροπάριο, επικοινωνιακή κασέτα. Αναφερόμενοι προσωπικά στον πρωθυπουργό, μιλάνε για «εξυπηρέτηση συμφερόντων». Το επαναλαμβάνουν, κατά κόρον και μονότονα, «για να δικαιολογήσουν», τάχα, την κωλοτούμπα και την όψιμη άρνηση να ψηφίσουν το νομοσχέδιο. Αληθώς όμως επειδή πιστεύουν πως έτσι θα μειώσουν προσωπικά την εμβέλεια και το κύρος του Κυριάκου, του εμποδίου που τους κλείνει το δρόμο για την πολυπόθητη εξουσία.

Δεν έχουν προφανώς αντιληφθεί, εκεί στο Πασόκ, πως απευθύνονται σε νοήμονες και υποψιασμένους πολίτες που καταλαβαίνουν και δεν διακατέχονται από το, κατά ΚΚΕ σύνδρομο της καχυποψίας – πίσω από όλα είναι «τα συμφέροντα». Έτσι, όχι μόνο δεν πετυχαίνουν το στόχο να πλήξουν τον πρωθυπουργό, αντίθετα, επιβεβαιώνουν πρώτα ότι είναι ανεπαρκείς και αδιάβαστοι - δεν έχουν διαβάσει καν το νομοσχέδιο που κριτικάρουν - αλλά και παραπληροφορούν ενσυνείδητα. Όποιος έκανε τον κόπο να διαβάσει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο θα διαπίστωνε εύκολα, ότι η κυρίαρχη παραδοχή είναι ο μη κερδοσκοπικός χαρακτήρας των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων που θα επιλέξουν να κάνουν παραρτήματα στην χώρα.
Δεν απαντάνε όμως ευθέως και απερίφραστα στο κρίσιμο και ουσιαστικό ερώτημα του απλού πολίτη.

Γιατί πρέπει να φεύγουν στο εξωτερικό τόσο πολλοί φοιτητές κάθε χρόνο και να καταξοδεύονται δεκάδες χιλιάδες οικογένειες;

Το κακό είναι πως τα προβεβλημένα στελέχη στο Πασόκ, είναι νέοι άνθρωποι, σπουδαγμένοι αστοί της μεσαίας τάξης. Κι όμως επιμένουν στον αναχρονισμό και τη συντήρηση – να μην αλλάξει τίποτα. Αγνοούν, δεν αντιλαμβάνονται, μάλλον δεν θέλουν να δουν που πάει η ζωή, η κοινωνία, η χώρα, η Ευρώπη, ο κόσμος όλος. Κολλημένοι στην άγονη γραμμή επιβεβαιώνουν όσους λένε πως έκλεισε οριστικά ο κύκλος του πράσινου ήλιου.

Έτσι, ακόμα κι αν πετύχουν να ξεπεράσουν, στις ευρωεκλογές, τους γραφικούς της «πρώτης φορά αριστερά» που καταρρέουν, θα κινηθούν σε τόσο χαμηλά επίπεδα αποδοχής που το όνειρο για εξουσία θα είναι απατηλό όραμα, μη διακριτό φωτάκι στο βάθος του τούνελ.

Δεν θα καταφέρουν να δημιουργήσουν, κι αυτό είναι κακό και για τη χώρα, τη δυναμική της εναλλακτικής προοπτικής, το αντίπαλο δέος.



O Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος (www.andreoulaw.gr)