Στις ΗΠΑ ψηφίζουν οι Αμερικανοί

- Είτε στις εκλογές ψηφίζουν Έλληνες, Γερμανοί, Γάλλοι κλπ. Ευρωπαίοι.
- Είτε οι Αμερικανοί ψηφοφόροι οφείλουν να ψηφίζουν με κριτήριο τι συμφέρει στη χώρα του σχολιαστή, ειδικά τις Ευρωπαϊκές. Στις αναλύσεις κυριαρχούσε το συμφέρον και οι συνέπειες της Α ή της Β εκλογής για τις λοιπές, πλην των ΗΠΑ, χώρες.

Φαινόταν να ξεχνάνε οι δημοσιογράφοι, οι σχολιαστές και οι πάσης φύσεως «ειδικοί» προσκεκλημένοι των ΜΜΕ πως οι εκλογές γίνονται στις ΗΠΑ, όπου ψηφίζουν οι Αμερικανοί πολίτες, με τα δικά τους κριτήρια, το δικό τους συμφέρον ή σε κάθε περίπτωση αυτό που νομίζουν ότι τους συμφέρει κάθε φορά.

Σημεία των καιρών, πριν αλλά και μετά το αποτέλεσμα, που ήταν μάλλον αναμενόμενο παρά τις προσπάθειες πολλών, εγχώριων αλλά και αμερικανικών ΜΜΕ να πείσουν ότι είναι ντέρμπυ. Μόνο ντέρμπυ δεν εξελίχθηκε τελικά.

Ανεξάρτητα από την άποψη του γράφοντος για το αποτέλεσμα, επιβάλλεται να προσεχθούν, να αναλυθούν και να μελετηθούν – ειδικά από τους εδώδιμους και τους απανταχού πολιτικούς - κάποια, ακόμα και εκ πρώτης όψεως ορατά, συμπεράσματα από το αποτέλεσμα των εκλογών στις ΗΠΑ:

- Οι φτωχοί, οι μειονότητες και οι μη αστικές περιφέρειες υπερψήφισαν και στοιχήθηκαν συνειδητά πίσω από πολυεκατομμυριούχο υποψήφιο. Με απλά λόγια οι απλοί άνθρωποι ψήφισαν «δεξιά» και οι μέσο και μεγάλο αστοί «αριστερά», με την αμερικάνικη προσέγγιση των όρων εννοείται – δεξιά οι ρεπουμπλικάνοι και αριστερά οι δημοκρατικοί. Η σημαντικότατη όμως διαφορά με τα καθ’ ημάς αλλά και τα Ευρωπαϊκά standards είναι πως εκεί, στην Αμερική, η στροφή προς τα δεξιά συνδυάζει τον εθνικισμό με τον αντικρατισμό, την «οικονομικά φιλελεύθερη» πολιτική, την ιδιωτική πρωτοβουλία. Ενώ στην Ευρώπη και ειδικά στη χώρα της «φαιδράς πορτοκαλέας», που έχει το προνόμιο να έχει γαλουχηθεί, ειδικά μετά τη μεταπολίτευση, με τα κομμουνιστικά ιδεώδη του κρατισμού και του λαϊκισμού, η στροφή προς την ακροδεξιά συνεπάγεται στροφή στον κρατισμό. Εν κατακλείδι, οι Αμερικανοί πολίτες πιστεύουν πως η οικονομία θα πάει καλύτερα με την ενίσχυση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και τον περιορισμό του κράτους.

- Τα απανταχού χρηματιστήρια - η εικόνα της παγκόσμιας οικονομίας - όχι μόνο δεν καταποντίστηκαν όπως θα ανέμεναν οι ακροατές της αντί – Τράμπ προπαγάνδας, αλλά εκτινάχθηκαν σε πρωτοφανή επίπεδα εκδηλώνοντας την ικανοποίηση των λεγόμενων αγορών για την εκλογή του. Με απλά λόγια «οι αγορές» προεξοφλούν καλύτερη πορεία των παγκόσμιων οικονομικών.

- Τρίτο, και σημαντικό ειδικά για τους Ευρωπαίους, ο εθνικισμός με την έννοια των κλειστών συνόρων, του ελέγχου και περιορισμού των μεταναστευτικών ροών, δεν είναι Ευρωπαϊκό, όπως νομίζαμε μέχρι πρότινος, αλλά παγκόσμιο φαινόμενο.

- Ο Ελληνισμός, εν τέλει, των ΗΠΑ δεν θεώρησε πως με τον Τραμπ θα υπάρξει οπισθοδρόμηση στην αντιμετώπιση από την αμερικάνικη κυβέρνηση των Εθνικών μας θεμάτων, εξ ού και δεν είχαν πρόβλημα πολλοί Ελληνοαμερικανοί να συμπαραταχθούν με τους ρεπουμπλικάνους και τον Τράμπ.

Πάντως, ότι το αποτέλεσμα δεν έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία, «έβγαινε» καθαρά και από την ευφυέστατη, όπως αποδείχθηκε, επιλογή του πρωθυπουργού να συναντηθεί, λίγες μέρες πριν τις εκλογές, με τον υψηλά ιστάμενο στην Τραμπική κυβερνητική ιεραρχία Μάικλ Ρίτσαρντ Πομπέο. "Ου μετανοείν αλλά προνοείν χρη τον άνδρα τον σοφόν", έλεγαν σοφά οι αρχαίοι. Έσο επιφυλακτικός δηλαδή, γιατί «αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννούν οι κότες». Τουτέστιν απ’ αλλού το περιμένεις κι απ’ αλλού σου ΄ρχεται.
( Θα είχε πάντως πολύ ενδιαφέρον να μπορούσε κανένας να διαβάσει τις σκέψεις των Ελληναράδων πρώην για την επιλογή αυτή του πρωθυπουργού).

Ο Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος (www.andreoulaw.gr)