Γρ. Νικολόπουλος

Γιατί συμβαίνει αυτό όταν είναι οφθαλμοφανές ότι χωράφια γεμάτα φωτοβολταϊκά είναι πολύ πιο αντιαισθητικά (προκαλούν χειρότερη οπτική ρύπανση) από τις ανεμογεννήτριες; Η απάντηση μάλλον έχει να κάνει με τα μικροσυμφέροντα. Τα φωτοβολταϊκά είναι φθηνά και οι ανεμογεννήτριες πανάκριβες.

Καθένας μπορεί να βάλει φωτοβολταϊκά στο χωράφι του και να εισπράττει από το ρεύμα, ενώ κανείς δεν μπορεί να στήσει μια ανεμογεννήτρια αφού το
κόστος της είναι τεράστιο. Συνεπώς, ο κάτοικος μιας οποιασδήποτε περιοχής προτιμάει να πάρει μερίδιο στο χρήμα που θα παραχθεί από τα φωτοβολταϊκά, παρά να μην εισπράξει τίποτε από τις ανεμογεννήτριες που θα στηθούν στην περιοχή του. Τίποτα στην τσέπη του, δηλαδή, αφού ο δήμος του θα εισπράττει τόσα λεφτά που θα μπορεί να καταργήσει όλα τα δημοτικά τέλη.

Και αυτό διότι οι ανεμογεννήτριες πληρώνουν στον δήμο στον οποίο βρίσκονται το 3% των μεικτών εσόδων τους κάθε χρόνο, δηλαδή ένα πολύ αξιόλογο ποσό. Ωστόσο, επειδή τα λεφτά τα παίρνει ο δήμος (που όλοι λόγω εμπειρίας ξέρουμε ότι θα χαθούν σε κάποιες τσέπες), οι δημότες αντιδρούν και προτιμούν να τα παίρνουν απευθείας από τα φωτοβολταϊκά - καταστρέφοντας τη θέα στην περιοχή τους.

Υπό τις σημερινές συνθήκες ενεργειακής κρίσης, αλλά και για το μέλλον όπου οι ενεργειακές ανάγκες θα αυξάνονται διαρκώς, το κράτος πρέπει να ξεπεράσει τις αντιδράσεις, όπου μπορεί, και να προωθήσει τις ανεμογεννήτριες - εφόσον υπάρχει σοβαρή μελέτη για τις δυνατότητες παραγωγής ρεύματος σε συγκεκριμένες περιοχές.

Φανταστείτε ένα σύστημα ανεμογεννητριών που θα περιλαμβάνει κάποια νησιά όπου φυσάει συνέχεια και θα συνδέει τις ανεμογεννήτριές τους με ένα υποθαλάσσιο καλώδιο που θα καταλήγει στην Αττική. Υποθετικά, το καλώδιο αυτό θα μπορούσε να ξεκινάει από την Ικαρία, να προχωράει υποθαλάσσια στους Φούρνους, στη συνέχεια να προχωρήσει και να συνδέσει άλλες ανεμογεννήτριες στη Γυάρο και από εκεί να φύγει για Μακρόνησο όπου θα υπάρχει ένα μεγάλο -το μεγαλύτερο- πάρκο ανεμογεννητριών με τελικό προορισμό απέναντι στο Λαύριο.

Η παραγωγή ρεύματος θα είναι συνεχής διότι σε όλα αυτά τα νησιά φυσάει ακατάπαυστα. Εκτιμάται ότι θα παράγονται 1.500 μεγαβάτ από αυτό το σύστημα και το συγκεκριμένο καλώδιο κοστίζει μόνο 130 εκατομμύρια με βάση εκτιμήσεις ειδικών. Η παραγωγή αυτή είναι τεράστια, καλύπτει μεγάλο μέρος των αναγκών μας και το κόστος είναι σχετικά μικρό. Πολύ μικρότερο από οποιαδήποτε άλλη επιλογή για την παραγωγή τέτοιας ποιότητας ενέργειας. Φανταστείτε ότι τώρα προσπαθούμε να συνδέσουμε την Ελλάδα με την Αίγυπτο με καλώδιο για ρεύμα. Καμία σχέση το ένα κόστος με το άλλο.
Γιατί λοιπόν δεν το φτιάχνουμε; Δεν ξέρω τι αντιδράσεις υπάρχουν για κάθε περιοχή, ξέρω ότι το ΚΚΕ αντιδρά για την περίπτωση της Μακρονήσου επειδή ήταν τόπος εξορίας των αριστερών και τώρα είναι τόπος μνήμης. Πώς οι ανεμογεννήτριες σκοτώνουν τις μνήμες δεν μπορεί να εξηγηθεί, αφού κάλλιστα μπορούν να διατηρηθούν όλα τα κτίρια του τόπου εξορίας, να διοργανώνονται φεστιβάλ, να υπάρχει μουσείο κ.λπ.

Οι μνήμες δεν φεύγουν, ούτε σβήνεται η Ιστορία. Δεν έχει κανένα απολύτως λόγο το ΚΚΕ να αντιδρά και όμως το κάνει. Και στερεί από τη χώρα μια εκπληκτική πηγή φθηνής ενέργειας, αφού η Μακρόνησος βρίσκεται απέναντι από το Λαύριο, φυσάει 360 ημέρες τον χρόνο, είναι ακατοίκητη και έχει το ιδανικό σχήμα και μέγεθος για να γίνει ένα σούπερ εργοστάσιο αιολικής ενέργειας.

Δεν μπορεί λοιπόν η κυβέρνηση να βρει μια άκρη με το ΚΚΕ και να προχωρήσει σε αξιοποίηση της Μακρονήσου προς όφελος της χώρας χωρίς να σβηστούν οι ιστορικές μνήμες; Ασφαλώς και θα μπορούσε, το ΚΚΕ είναι ένα κόμμα με το οποίο μπορεί η κυβέρνηση να συνεννοηθεί και πρέπει να το κάνει.

Πολύ πιο δύσκολο θα είναι φυσικά να συνεννοηθεί οποιαδήποτε κυβέρνηση με τους οικολόγους οι οποίοι έχουν την παράδοξη θέση ότι είναι προτιμότερο για το περιβάλλον να καίμε λιγνίτη από το να σηκώνουμε ανεμογεννήτριες.

Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να ξεκαθαρίσει το ζήτημα των ανεμογεννητριών από κάποιους επιστήμονες αλλά και από κάποιους πολιτικούς ώστε να βρεθεί μια λογική συνιστώσα αξιοποίησης των απεριόριστων δυνατοτήτων που έχει η χώρα στα αιολικά.

Ιδιαίτερα εφόσον αναζητούμε αφενός πράσινη ενέργεια, αφετέρου απεξάρτηση από τις εισαγωγές ρεύματος. Και τώρα που διαπιστώσαμε με την ενεργειακή κρίση τι ζημιά μπορούμε να πάθουμε από τις τιμές της ενέργειας, καλό θα είναι να κινηθούμε με αποφασιστικότητα.
Δεν μπορεί το συμφέρον της χώρας να θυσιάζεται στον βωμό της πολιτικής σκοπιμότητας ή των μικροσυμφερόντων.