Γρ. Νικολόπουλος

Η τρόικα κατάφερε, πιέζοντας, να συμμαζέψει κάπως την ελληνική οικονομία, επέβαλε πλεονάσματα αντί για ελλείμματα και μεταρρυθμίσεις αντί για μικροπολιτική. Οι μεταρρυθμίσεις είναι προς το παρόν στα χαρτιά και δεν εφαρμόζονται, αλλά οι νόμοι έχουν ψηφιστεί και περιμένουν την εφαρμογή τους δεσμεύοντας όλους –τους σημερινούς και τους επόμενους- να τις εφαρμόσουν. 

 Η μικροπολιτική περιορίστηκε σε κάποιον βαθμό, αλλά ο πολιτικός κόσμος περιμένει αγωνιωδώς πότε θα ξαναρχίσει. Και αυτό διότι το πεδίο των πελατειακών σχέσεων είναι αυτό στο οποίο είναι όλοι εκπαιδευμένοι. Οχι στις μεταρρυθμίσεις, όχι στον εξορθολογισμό της οικονομίας, όχι στην εξυγίανση του δημοσίου τομέα, μόνο στις πελατειακές σχέσεις διαπρέπουν οι Ελληνες πολιτικοί. Ειδικά η σημερινή κυβέρνηση η οποία έχοντας εξειδικευτεί στη διαστρέβλωση της πραγματικότητας μέσω της χρήσης διαφορετικών λέξεων, τα δικά της ρουσφέτια και τις λαϊκίστικες παροχές τα ονομάζει «εργαλειακές σχέσεις». Μιλάει δηλαδή για εργαλειακή ψήφο των πληβείων αντί για πελατειακή ψήφο. Καμία διαφορά, όμως, δεν έχουν αυτά τα δυο.

 Εξαιτίας της νοοτροπίας των πολιτικών μας και ιδίως των «αριστερών» (θεωρώ ότι μετά τη διακυβέρνηση από τη Ριζοσπαστική «Αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ η λέξη «αριστερά» και τα παράγωγά της πρέπει πάντα να αναφέρονται σε εισαγωγικά) η χώρα βγαίνοντας από τα μνημόνια κινδυνεύει να ξανακυλήσει στον βούρκο πολύ σύντομα. Θα φανεί βεβαίως μέσα στον επόμενο χρόνο τι θα συμβεί, αφού είναι προεκλογική περίοδος και πολλές κυβερνητικές πηγές -επισήμως και ανεπισήμως- μιλάνε ήδη για χαλάρωση και παροχές. 

Μπορούμε να θεωρούμε δεδομένο ότι κάθε ευρώ που (θεωρητικά) περισσεύει θα διατεθεί από την κυβέρνηση για εξαγορά ψήφων από τώρα μέχρι τις εκλογές. Το ζήτημα είναι, όμως, να μην ανατραπούν οι ψηφισμένες μεταρρυθμίσεις και να μη χαθεί ο έλεγχος σε αυτό το προεκλογικό διάστημα. Αν χαθεί και πάλι ο έλεγχος, θα αναγκαστούμε να ζητήσουμε νέο μνημόνιο από την Ευρώπη, αλλά είναι πλέον άγνωστο αν θα μας προσφέρει βοήθεια και με ποιους όρους. Προφανώς, σε περίπτωση που μας προσφερθεί άλλη βοήθεια από τους δανειστές οι όροι θα είναι πολύ σκληρότεροι απ’ όσους είδαμε μέχρι σήμερα.

Οι εταίροι βεβαίως έχουν βάλει κάποιους μηχανισμούς ασφαλείας για να δεσμεύσουν τις ελληνικές κυβερνήσεις να παραμείνουν εντός πλαισίου. Εχουν περιοδικούς ελέγχους, έχουν ρήτρες μη ανατροπής των μεταρρυθμίσεων, έχουν τοποτηρητές στα υπουργεία. Δεν διαθέτουν όμως το μεγάλο όπλο της μη καταβολής των δόσεων. Το όπλο αυτό το έχουν παραχωρήσει σε έναν πολύ αυστηρότερο κριτή, στις αγορές.

 Οι αγορές θα κρίνουν αν οι ελληνικές κυβερνήσεις ακολουθούν τη σωστή πολιτική και με βάση αυτό θα μας δανείζουν ή όχι. Επίσης, με βάση αυτό το κριτήριο θα καθορίζουν και το ύψος του επιτοκίου με βάση το οποίο θα μας δανείζουν. Αν κάνουμε του κεφαλιού μας, το επιτόκιο θα ανεβαίνει πολύ ψηλά και η χρηματοδότησή μας θα διακόπτεται. Αν προχωράμε σωστά, το επιτόκιο δανεισμού θα πέφτει. Το τι συμβαίνει μπορεί ο καθένας να το καταλαβαίνει από το spread των ελληνικών ομολόγων στη δευτερογενή αγορά, το οποίο είναι γνωστό (online) ανά πάσα στιγμή. Και αυτό θα είναι πλέον το εργαλείο για να κρίνουμε το πόσο καλά -ή πόσο άσχημα- τα πηγαίνει η κυβέρνηση.

Τι θα κάνει η νυν κυβέρνηση τους επόμενους μήνες; Το βέβαιο είναι ότι θα προσπαθήσει να εξαγοράσει ψήφους εν όψει των εκλογών. Σε ποιον βαθμό θα διαλύσει την οικονομία για να το πετύχει είναι άγνωστο. Αλλά δεν αποτελεί μεγάλο πρόβλημα με αυτό. Η διάλυση της οικονομίας ποτέ δεν απασχόλησε την «Αριστερά», αφού η ιδεολογία της στηρίζεται στον απόλυτο έλεγχο των πόρων από το κράτος και μέσω αυτού το μοίρασμα του χρήματος στους «πληβείους» αφού πρώτα «πληβειοποιηθούν» όλοι. 

 Δεν ξέρουμε λοιπόν τι μέτρα θα πάρει και πόσο θα βλάψει την οικονομία. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι αυτή η κυβέρνηση δεν γνωρίζει πώς να διοικήσει τη χώρα. Μέχρι τώρα είχε την τρόικα να της επιβάλει πολιτικές και μέτρα. Τώρα θα πρέπει μόνη της να συνεχίσει. Μέχρι στιγμής, σε όποιον τομέα δεν ανακατεύτηκε η τρόικα, δηλαδή εκτός οικονομίας, η κυβέρνηση αυτή έκανε χοντροειδή λάθη. Λειτούργησε με «αριστερά» τσιτάτα, με ουτοπικές ψευδαισθήσεις, με ταξικά κριτήρια. Στόχευσε και εξόντωσε τη μεσαία τάξη, ενίσχυσε την ανομία, την ατιμωρησία και τη χυδαιότητα, αγνόησε πλήρως την αξιοκρατία και στηρίχτηκε σε κολλητούς από τα καφενεία και τις κομματικές γιάφκες.

Τώρα θα πρέπει να κυβερνήσει με αυτούς και χωρίς τους τροϊκανούς. Καθώς φεύγει η τρόικα έρχονται οι «Καρανίκες» να διαχειριστούν τη χώρα. Τι θα καταφέρουν; Ο Θεός και η ψυχή τους. Εμείς ας προετοιμαστούμε για ένα νέο σοκ «αριστερής» προέλευσης, στον ρυθμό των νταουλιών, της λάσπης, της χυδαιότητας και του λαϊκισμού.