Γρηγόρης Τζιοβάρας

Οι προπαγανδιστές του Μαξίμου θεώρησαν σκόπιμο να μην «ανεβάσουν» τις ερωταπαντήσεις που έγιναν μετά το τέλος της συνάντησης των αντιπροσωπειών των δύο χωρών.

Ερωταπαντήσεις από τις οποίες εκείνο που έμεινε ήταν η κυνική επισήμανση του Τραμπ ότι η άμοιρη Ελλάδα θα συμβάλει με 2,4 δισ. δολάρια (όσο το «κοστούμι» για τον εκσυγχρονισμό των αεροσκαφών F-16) στη δημιουργία θέσεων εργασίας στις… ΗΠΑ!

Ο Αμερικανός Πρόεδρος είχε φροντίσει από τα πρώτα δευτερόλεπτα της επαφής που είχε με τον κ. Τσίπρα να καταστήσει σαφές προς κάθε κατεύθυνση -και πρωτίστως στο δικό του ακροατήριο- τον λόγο για τον οποίο δέχθηκε στον Λευκό Οίκο τον πρωθυπουργό της Ελλάδας. Χωρίς περιστροφές ξεκαθάρισε εξαρχής ποιος ήταν ο στόχος που ο ίδιος είχε θέσει. Και άφησε τον αμήχανο Αλέξη Τσίπρα να αναμασά διάφορες ανούσιες γενικότητες, που μόνον με καγχασμό μπορεί κανείς να τις αντιμετωπίσει γνωρίζοντας από ποια χείλη εκστομίζονταν. 

«Η Ελλάδα είναι στρατηγικός εταίρος σε μια πάρα πολύ ευαίσθητη περιοχή, αλλά πάντα υπήρξε ένας αξιόπιστος σύμμαχος των ΗΠΑ και αξιόπιστος εταίρος», αποτόλμησε να δηλώσει με περίσσεια δουλοπρέπεια ενώπιον της παγκόσμιας κοινής γνώμης ο άνθρωπος που πέρασε όλη την προηγούμενη ζωή που είχε πριν κολλήσει στην πρωθυπουργική καρέκλα συμμετέχοντας σε διαδηλώσεις που δονούνταν από το σύνθημα: «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι». Και το οποίο είναι σχεδόν βέβαιο ότι το ίδιο θα κάνει μόλις μετακομίσει από το Μέγαρο Μαξίμου.

Αν ένας πολιτικός που αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερός απευθύνεται δημοσίως στον Τραμπ –τον… γνωστό Τραμπ- για να πει «μοιραζόμαστε κοινές αξίες», χωρίς την ίδια ώρα να προβάλει –για το θεαθήναι, βρε αδερφέ…-καμία απαίτηση εκ μέρους του, είναι εύκολο να αντιληφθεί ο καθένας ποιο ήταν το πνεύμα που κυριάρχησε πίσω από τις κλειστές πόρτες των διαπραγματεύσεων. 

Έτσι, πιθανώς, εξηγείται και το γεγονός ότι δεν υπήρξε καμία άμεση αντίδραση για τον βαρύ λογαριασμό των 2,4 δισ. δολαρίων που μας έστειλε ο Αμερικανός διάσημος businessman ως «χρέωση» για τη «φιλοξενία» του κ. Τσίπρα και της κουστωδίας του στην Ουάσιγκτον, που τόσο πανηγύρισαν τα κυβερνητικά φερέφωνα όταν πληροφορήθηκαν πως θα διέμενε –οποία τιμή!- στον κυβερνητικό ξενώνα, το αποκαλούμενο Blair House. 

Και ίσως γι΄ αυτό αποφασίστηκε η… παράλειψη της δημοσίευσης στην πρωθυπουργική ιστοσελίδα της συνέντευξης Τύπου που δόθηκε μετά τις επίσημες συναντήσεις. Και στη διάρκεια της οποίας επίσης βρέθηκε εκπρόσωπος από (αμερικανικό, φυσικά…) μέσο ενημέρωσης να θυμίσει τα όσα είχε πει παλαιότερα ο κ. Τσίπρας για τον Αμερικανό Πρόεδρο, τον οποίο –ποιός εκπλήσσεται άραγε;- καθύβρισε όπως και τόσους άλλους ξένους ηγέτες. 

Η εκ των υστέρων προσπάθεια της ελληνικής πλευράς να ισχυριστεί ότι τάχατες το κόστος για τον εκσυγχρονισμό των αεροσκαφών F-16 ήταν 1,1 δισ. -και όχι 2,4, όπως είπε ο Αμερικανός Πρόεδρος-  μόνον ως αστεία δικαιολογία μπορεί να εκληφθεί. Κι αυτό διότι ο κ. Τσίπρας «κατάπιε τη γλώσσα» του όταν ο Τραμπ, χωρίς την παραμικρή διπλωματική υπεκφυγή, έκανε επίδειξη τήρησης της προεκλογικής του υπόσχεσης ότι το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να δημιουργούνται θέσεις εργασίας για τους Αμερικανούς.  Να κάνει πράξη δηλαδή το προεκλογικό του σύνθημα «Make America Great Again».

Ένα σύνθημα το οποίο λίγο έλειψε να το ακούσουμε και από τον έλληνα πρωθυπουργό, ο οποίος έφθασε μέχρι του σημείου να πει στον συνομιλητή το αμίμητο: «Πολλοί Έλληνες αγαπούν τις ΗΠΑ, τη χώρα σας, αλλά έχετε και πολλούς Έλληνες στις ΗΠΑ, πράγμα που παίζει κρίσιμο ρόλο στην οικονομία, την πολιτική. Και έχετε και πολλούς υποστηρικτές εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες…».

Αλήθεια, φαντάζεται κανείς τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, τον Κώστα Σημίτη, τον Κώστα Καραμανλή, τον Γιώργο Παπανδρέου ή τον Αντώνη Σαμαρά, που πέρασαν τις προηγούμενες δεκαετίες το κατώφλι του Λευκού Οίκου, να λένε τέτοιες δουλοπρεπείς αρλούμπες; Μάλλον όχι, διότι όλοι αυτοί δεν μπορούν ούτε να πλησιάσουν τις απαράμιλλες επιδόσεις του Αλέξη Τσίπρα στην τέχνη της πολιτικής κωλοτούμπας. Είναι μοναδικός. Και θα αποδειχθεί και ανεπανάληπτος.