Γρηγόρης Τζιοβάρας

Όσο ακραία και αν ήταν τα καιρικά φαινόμενα που ενέσκηψαν στην Αττική και προκάλεσαν την ανείπωτη τραγωδία με τους δεκάδες, μέχρι στιγμής, νεκρούς, ακόμη πιο ακραία είναι η ανικανότητα των ανθρώπων που μας κυβερνούν και στους οποίους ανήκει πρωτίστως η ευθύνη για να συντονίσουν τις προσπάθειες για τον περιορισμότων συνεπειών της πύρινης λαίλαπας τόσο για το φυσικό περιβάλλον όσο και για τις ανθρώπινες ζωές.

Μόνον και μόνον το θέαμα του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα να μπαίνειστο συντονιστικό κέντρο της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας στο Χαλάνδρι και να προσπαθεί μπροστά στις κάμερες να επιβεβαιώσει τα σενάρια συνωμοσίας που λίγες ώρες πριν είχε ο ίδιος «ρίξει στην πιάτσα» από το Μόσταρ της Βοσνίας, δείχνει το μέγεθος της απύθμενης ελαφρότητας με την οποία χειρίζονται οι άνθρωποι αυτοί ακόμη και τις πιο σοβαρές υποθέσεις.

Αλλά και όταν από τους πυροσβέστες και τους άλλους ειδικούς σε θέματα πολιτικής προστασίας, «κάηκαν» οι συνωμοσιολογικές θεωρίες που πήγαν να καλλιεργηθούν στο σαθρό έδαφος των δήθεν πολλών ταυτόχρονων εστιών, επιστρατεύθηκε η θεωρία της «ασύμμετρης απειλής» στην οποία καταφεύγουν όλοι όσοι δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν τίποτε απολύτως από όσα προβλέπονται σε αυτές τις καταστάσεις τόσο για την πρόληψη όσο και για την καταστολή.

Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι η «συνδρομή» του πρωθυπουργού στην όλη υπόθεση δεν ήταν παρά η παρουσία του μπροστά στο σόου της ανοικτής στις τηλεοπτικές κάμερες διυπουργικής συνεδρίασης, καθώς και οι δηλώσεις στις οποίες προέβη αμέσως, δηλώσεις οι οποίες δεν είχαν σχέση με την ήδη γνωστή δραματική κατάσταση που είχαν πληροφορηθεί όλοι όσοι παρακολουθούσαν τα καθυβριζόμενα από τους κυβερνώντες μέσα ενημέρωσης τα οποία στην πλειονότητά τους στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων.

Το ακόμη πιο τραγικό, όμως, είναι ότι, ενώ βοούσε ο τόπος ότι είχε αρχίσει το μακάβριο έργο της περισυλλογής σορών από τα καμμένα, ο κ. Τσίπρας έκανε πως δεν ήξερε τίποτε για το φρικτό αποτέλεσμα που είχε ήδη συντελεστεί. Και, αντ΄ αυτού, επιδιδόταν σε… συστάσεις προς τους πολίτες από τις πληγείσες περιοχές να μην είναι –αν είναι δυνατόν!- παράτολμοι ώστε να προστατεύσουν τις ζωές τους.

Τον είχε ενημερώσει προφανώς ο ανεκδιήγητος αναπληρωτής υπουργός Υγείας που έπαιζε με το κινητό τουστη διάρκεια της υποτιθέμενης σύσκεψης και ο οποίος δεν αποκλείεται εκείνη την ώρα να συνέχιζε το μοναδικό έργο που ξέρει και που δεν είναι άλλο από τηνανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σχολίων κατά των λειτουργών των μέσων ενημέρωσης επειδή προσπαθούσαν να επιβεβαιώσουν από το ΕΚΑΒ τις πληροφορίες που μιλούσαν για απώλειες ανθρώπινων ζωών.

Μετά ταύτα δεν προκαλεί εντύπωση ότι ο κ. Τσίπρας έφυγε, όπως ακριβώς είχε προσέλθει –«σινάμενος, κουνάμενος», όπως λέει ο λαός μας σε αυτές τις περιπτώσεις- από το Συντονιστικό της Πυροσβεστικής. Και χρειάστηκε να φθάσουμε στις 2 το πρωί για να βγει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και να αρχίσει, σχεδόν τραυλίζοντας, να παραδέχονται τα θύματα που πριν προσπαθούσαν –γιατί άραγε;- να κρύψουν όσο ήταν σε εξέλιξη η… πρωθυπουργικού επιπέδου επικοινωνιακή φιέστα.

Όσο και αν δεν έχει έρθει ακόμη η ώρα του απολογισμού και του καταλογισμού των ευθυνών για την ανείπωτη τραγωδία, είναι μερικές σκέψεις που σίγουρα παίρνουν από το μυαλό όλων: περισσότερο ασύμμετρο και από τις ακραίες καιρικές συνθήκες ή το βολικό σε αυτές τις περιστάσεις άλλοθι της κλιματικής αλλαγές, είναι το φαινόμενο της πολιτικής ανικανότητας.

Όταν μάλιστα, η ασύμμετρη αυτή πολιτική ανικανότητα, την οποία βιώνουμε σε πολλούς τομείς, συναντάται με την ασύλληπτη συνωμοσιολογία και την δίχως όρια επικοινωνιακή διαχείριση των πάντων, τα αποτέλεσμα δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από τηντραγωδία.
Διότι, όταν ο πρωθυπουργός μετέχει σε επιτελικές συσκέψεις μπροστά σε κάμερες, προσπαθεί να αποδείξει ότι είναι «θύμα συνωμοσιών» –κατά την προσφιλή μέθοδο και άλλων προκατόχων του…- και κρύβει την ήδη γνωστή στους πολίτες πραγματικότητα, ποιός θα πάρει πάνω του την υπόθεση του συντονισμού για την ανακούφιση των πολιτών και την απομείωση των συνεπειών της τραγωδίας;