Hλιάνα Φωκιανάκη

Εδώ ολόκληρος σταρ του σινεμά Ρόναλντ Ρίγκαν κυβέρνησε μια υπερδύναμη, ο Ρουβάς μας πείραξε; Και δεν μας πείραξε ας πούμε η... Σελήνη που έγινε υπουργός, μας πείραξε που ο Σάκης Ρουβάς πήρε βραβείο.

Μα βεβαίως και μας πείραξε θα πούνε πολλοί, το θέατρο είναι ιερό. Αυτό που συνέβη με τη βράβευση του Σάκη Ρουβά, ο οποίος παρεπιπτόντως έπαιξε μαζί με αξιολογότατους ηθοποιούς όπως η Ρούλα Πατεράκη στην παράσταση σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη, είναι απολύτως αναμενόμενο και κλασσικά ελληνικό.

“Αστυνομία θεάτρου” ήθελε να καλέσει η Χρυσούλα Διαβάτη... Και αναρωτιέται κανείς πόσο σκέφτηκε η αξιόλογη ηθοποιός αυτό που είπε. Αν είναι να... αστυνομεύουμε και το θέατρο, τότε δυστυχώς είμαστε σε πολύ μα πολύ κακό δρόμο. Δυστυχώς το πρόβλημα με το σύγχρονο θέατρο πολλές φορές είναι ότι παίρνει πολύ σοβαρά τον εαυτό του. Και δυστυχώς τις περισσότερες φορές δεν θα έπρεπε γιατί η ποιότητα του δεν αντιστοιχεί σε τόση αυστηρότητα και σοβαροφάνεια.

Και η σοβαροφάνεια είναι όπως φαίνεται εκτός από πρόβλημα των πολιτικών αυτής της χώρας, αλλά και των ανθρώπων του θεάτρου. Δεν θα απαριθμήσω εδώ εκατοντάδες ηθοποιούς που ξεκίνησαν την καριέρα τους ως μοντέλα ή ακόμα και σε αισθησιακές ταινίες, για να καταλήξουν να γίνουν σημαντικότατοι ηθοποιοί.

Υπάρχουν τρομερά αξιόλογοι σκηνοθέτες και ηθοποιοί σε αυτή τη χώρα, που κάθε φορά που προσπαθούν να κάνουν κάτι πρωτοποριακό τρώνε παρομοίως αυστηρή κριτική. Και φαίνεται ότι βασιλεύει η βαρετή κανονικότητα και ο χωρίς εκπλήξεις μέσος όρος. Την λάσπη την πετάμε στο βαθιά πρωτοποριακό θέατρο ή στους “νεοφερμένους” σταρς από άλλους τομείς. Και καταλήγουμε να έχουμε ως επι το πλείστον μέτριο θέατρο.

Μπορεί ο Κος Ρουβάς να μην είναι ηθοποιός, αλλά σίγουρα η ερμηνεία του είναι πολύ καλύτερη από αυτές που βλέπουμε σήμερα σε δεκάδες σκηνές των Αθηνών, με ηθοποιούς που παίρνουν υπερβολικά σοβαρά τον εαυτό τους και παίζουν με στόμφο τόσο αφύσικα και τόσο ξύλινα που σου έρχεται να φύγεις στη μέση μιας παράστασης. Προτιμώ κάποιες φορές την αφέλεια του ερασιτέχνη που μπορεί να αποδειχτεί και αποκαλυπτικά ευχάριστη, από τον βαρύ οίστρο του “καμωμένου” με περγαμηνές ηθοποιού.

Και σε κάθε περίπτωση, αντί να κρίνουμε ας αφήσουμε τον καθένα να κάνει ότι καλύτερο μπορεί, όπως καλύτερα γνωρίζει. Το κοινό θα κρίνει. Διότι άλλο το κοινό της κας Διαβάτη και άλλο του κου Ρουβά. Η και το ίδιο να είναι, θα πάει να δει αυτό που κρίνει ενδιαφέρον. Να μην ανησυχούν οι θεσμοφύλακες του θεάτρου, και όσοι βιάστηκαν να πουν οτι “στερεί” ο Σάκης Ρουβάς από άλλους ηθοποιούς την βράβευση.... Ο καλός δεν χάνεται. Και μάλλον ο κος Ρουβάς είναι πολύ καλύτερος από όσο κάποιοι θα ήθελαν.