Κώστας Κετσετζόγλου

Τον Απρίλιο είχε εκτιμηθεί ως τελικός πρωταθλήματος και η ΑΕΚ με το επιβλητικό 3-0 και την ισοπέδωση του ΠΑΟ σε όλα τα επίπεδα φαινόταν να έχει κερδίσει το πρωτάθλημα εκείνη τη μέρα.

Το πρωτάθλημα δεν ήρθε. Το μόνο κοινό είναι πως ούτε η χθεσινή νίκη με 2-0 κρίνει το πρωτάθλημα. Η ΑΕΚ απλά ανέβηκε στην κορυφή μόνη της την έκτη αγωνιστική και το πρωτάθλημα μόλις έχει αρχίσει. Μετά από τα αποτελέσματα και τις εμφανίσεις των τεσσάρων διεκδικητών τις έξι πρώτες αγωνιστικές όλα δείχνουν πως πάμε για ένα πρωτάθλημα σαν τα δύο προηγούμενα. Το πιο συναρπαστικό και απρόβλεπτο του.. κόσμου. Το να πεις ότι το Σάββατο στο Αγρίνιο είναι το δύσκολο ματς για την ομάδα του Αλμέιδα δεν είναι ειρωνεία για τον μεγάλο αντίπαλο του ντέρμπι.

Είναι η πραγματικότητα της… Super League Greece
Η ΑΕΚ δεν κατέκτησε τίποτα χθες. Όσοι λένε πως αν δεν είχε κάνει τις δύο γκέλες θα είχε ξεφύγει τώρα, ξεχνάνε πως το ίδιο μπορούν να πουν και όλοι οι άλλοι πλην του ΠΑΟΚ που η ισοπαλία του με τον Παναθηναϊκό και η ήττα από τον Άρη δεν είναι γκέλες. Για τους άλλους μπορεί η εντός έδρας ήττα από τον Άρη να είναι γκέλα ολκής αλλά για τον ΠΑΟΚ είναι ήττα στο διαχρονικά μεγαλύτερο του ντέρμπι όπου όλα τα αποτελέσματα είναι ανοικτά.

Η ΑΕΚ χθες εκτός από τους τρεις βαθμούς κέρδισε κάτι ακόμη πιο σημαντικό στην παρούσα φάση. Το κέφι της. Την πίστη της. Την αυτοπεποίθηση της. Πήρε μια μεγάλη χαρά που την είχε μεγάλη ανάγκη όλος ο οργανισμός τόσο μεγάλη ανάγκη αν σκεφτούμε τι έχει συμβεί από τις 28 Απριλίου μέχρι χθες το βράδυ.

Ήταν μια βραδιά ΑΕΚ, μια κατάθεση ψυχής από ομάδα και εξέδρα που έφερε τη νίκη χωρίς να τρομερό ή θεαματικό ποδόσφαιρο αλλά με έναν τρόπο ξεκάθαρα… πρωταθληματικό. Με αμυντική λειτουργία που, απέναντι στον πιο ταλαντούχο μεσοεπιθετικά Παναθηναϊκό εδώ και πάνω από 10 χρόνια, επέτρεψε μιάμιση φάση και στην πιο επικίνδυνη είχε Στρακόσα, με ψυχή και επιθετικότητα σε κάθε μονομαχία σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου
και με τακτική που όπως πάντα με τον Αλμέιδα είναι ένας ύμνος στην απλότητα και στα βασικά που σχεδόν πάντα κάνουν την διαφορά όσα χρόνια κι αν περάσουν. Και βέβαια με φυσική κατάσταση που «προδίδει» την ένταση και την ποιότητα της δουλειάς που γίνεται…

Η διαχείριση του προβαδίσματος ήταν άριστη και το 1-0 έμοιαζε λιγότερο εύθραυστο από ποτέ για μια ομάδα που πέρυσι δεν της έφτασαν και τα δύο γκολ αβάντζο σε κρίσιμα παιχνίδια και μάλιστα σε ματς που είχε αυτή την μπάλα και όχι ο αντίπαλος. Μπορούμε πλέον με ένα μόνο γκολ παθητικό
σε έξι ματς και με ελάχιστα «αμυντικά Χ Goals» να θεωρήσουμε ως γεγονός το ότι η φετινή βερσιόν της ΑΕΚ θα στηριχτεί πάρα πολύ και στην αμυντική λειτουργία. Βέβαια πέρυσι το μεγάλο πρόβλημα ήταν τα αβίαστα αμυντικά λάθη. Να χτυπήσω ξύλο, έχουν εξαντληθεί στον μαύρο Ευρωπαϊκό Αύγουστο για φέτος.

Η ΑΕΚ βρήκε τον “Αραούχο” της στον Πινέδα που δικαίωσε 100% την έμπνευση του Ματίας να του δώσει τον πρώτο λόγο στο ξεκίνημα του πρέσινγκ ψηλά. Ο Περέιρα λίγο πιο πίσω δεν κρύφτηκε ποτέ. Αμυντικά έκανε ότι μπορούσε αλλά η μεγάλη του προσφορά ήταν πως ήταν πάντα διαθέσιμος
να πάρει την μπάλα από όποιον την είχε και να την δώσει κάνοντας σχεδόν πάντα την καλύτερη επιλογή.

Κοϊτά και Ελίασον έπαιξαν τεράστιο ρόλο στην εξουδετέρωση των ακραίων του ΠΑΟ στηρίζοντας τον Πήλιο και τον Ρότα, ιδίως τον πρώτο που είχε και το πιο δύσκολο έργο. Ο Σιμάνσκι ήταν το γνωστό σκυλί του πολέμου. Βίντα και Κάλενς με νύχια, δόντια, μυαλό, πάθος, αυτοθυσία κατάφεραν να εξουδετερώσουν και πάλι τον καλύτερο φορ που έχει βγάλει εδώ και χρόνια η Ελλάδα. Με έναν δεν παίζεται. Αλλά… όλοι μαζί μπορούμε. Και ο Στρακόσα ήταν εκεί όταν χρειάστηκε. Όπως είναι κάθε Κυριακή, από την πρώτη αγωνιστική κι ας κουβαλάει το βαρύ φορτίο της Αρμενίας.

Ποιος μένει; Ο Πιερό! Το αριστούργημα του Παναγιώτη Κονέ και των συνεργατών του που κατάφεραν να έχουν αρχές Σεπτεμβρίου μια τόσο καλή εναλλακτική λύση όταν «τσάκισαν» οι πρώτοι στόχοι που ρίσκαρε και περίμενε η ΑΕΚ. Το να έχεις έτοιμο και να καταφέρεις να φέρεις έναν τέτοιο παίκτη που όχι μόνο δεν ήταν ελεύθερος αλλά βασικός και αναντικατάστατος στην ομάδα του είναι ο ορισμός της σωστής δουλειάς και της αποφυγής του να πληρώσεις το ρίσκο έστω κι αν το πήρες σωστά. Και ήδη έχει αρχίσει η απόσβεση. Με έναν παίκτη που όχι μόνο έχει σκοράρει στα δύο από τα τρία παιχνίδια που έχει παίξει αλλά ιδίως χθες έκανε τα πάντα. Βλέποντας τα το ίδιο σημαντικά με το ίδιο το γκολ που ήταν το κλειδί που άνοιξε την πόρτα του θριάμβου…

Ο οργανισμός ΑΕΚ, το υγιές κομμάτι του που ευτυχώς παραμένει το συντριπτικά πλειοψηφικό, πήρε μια βαθιά ανάσα. Όμως είναι αφύσικο και πάνω από όλα αντιποδοσφαιρικό να θεωρείται κρίσιμη μια νίκη σε ντέρμπι για να εδραιωθεί στη θέση του ο Αλμέιδα! Στο ποδόσφαιρο και γενικά
στον ομαδικό αθλητισμό ισχύει ότι για αυτούς που προπονούν και παίζουν το μόνο αποτέλεσμα που μετράει είναι το τελευταίο και τα άλλα είναι… παστ που έλεγε κι ο Ομπράντοβιτς και πρόσφατα ο Σλούκας.

Όχι όμως για όλους και κυρίως για τους φιλάθλους και τις διοικήσεις. Γιατί η ιστορία των τελευταίων χρόνων που η Ελλάδα απέκτησε κανονικό πρωτάθλημα έχει δείξει πως την διαφορά την κάνουν οι προπονητές και όταν μια ομάδα βρει τον άνθρωπο της στον πάγκο με τα θετικά περισσότερα από τα αρνητικά, αφού τέλειος δεν υπάρχει, πρέπει να τον στηρίζει ακόμη κι όταν η πίστη κλονίζεται.

Ο Αλμέιδα τα δύο προηγούμενα χρόνια παρουσίασε την ομάδα που σχεδόν όλοι, φανερά ή κρυφά, πίστευαν πως ήταν η καλύτερη ανεξάρτητα αν δεν κατέκτησε όλους τους τίτλους που διεκδίκησε. Για αυτό άλλωστε και πέρυσι ακόμη και μετά την ήττα στην Τούμπα ήταν πάλι το ακλόνητο φαβορί σε όλες τις στοιχηματικές όπως ήταν από την αρχή της σεζόν ανεξάρτητα από την
θέση στη βαθμολογία.

Η ΑΕΚ που αποχαιρετούσε το πρωτάθλημα Νοέμβριο μήνα ακόμη και τη σεζόν μετά το έπος του 2018 μετατράπηκε από την σκληρή δουλειά, την αγάπη, το πάθος, την τρέλα του Ματίας σε μια ομάδα σταθερά διεκδικήτρια και νικήτρια. Έχοντας τα παραδείγματα του Μάρτινς και του Γιοβάνοβιτς που ελαφριά την καρδία εκδιώχτηκαν σε μια πράγματι κακή περίοδο
και το τι επακολούθησε δεν χρειάζεται να δοκιμάσεις κι εσύ την λάθος συνταγή για να λάβεις το λάθος αποτέλεσμα.

Ο Αλμέιδα και το τιμ του πρέπει να δουλεύουν ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα της κάθε Κυριακής με ορίζοντα το 2028 και όχι τον επόμενο αγώνα. Και δεν πρέπει ΠΟΤΕ να ξεχνάμε. Όλα είναι εύκολα όταν τα κάνουν οι… άλλοι και η θεωρία από την πράξη απέχει πολύ…