Κώστας Κετσετζόγλου

Πόσο περισσότερο όταν χάνει από την ΑΕΚ έστω κι αν στο τέλος αυτός είναι ο νικητής της διπλής αναμέτρησης. Η ΑΕΚ δεν θα είναι στο τελικό, όπως πολύ καλά γνωρίζαμε από εκείνο το μαύρο βράδυ, όμως δεν είναι για πέταμα η χθεσινή νίκη της ΑΕΚ. Όπως δεν θα ήταν καθόλου το ίδιο αν η ΑΕΚ είχε αποκλειστεί με ήττα και χθες στη Νέα Φιλαδέλφεια. Γιατί η αλήθεια είναι πως μετά από τέτοιο σοκ την Κυριακή με τον ΠΑΟΚ ο Ολυμπιακός ήταν η ομάδα που αντικειμενικά ήταν πιο κοντά στη νίκη πριν αρχίσει το παιχνίδι. Σε ότι αφορά την εντεκάδα που κατέβασε φυσικά και ήταν μια εντεκάδα που μπορούσε να νικήσει, μην ξεχνάμε πως και στον πρώτο αγώνα με 7-8 αλλαγές είχε κατέβει.

Μόνο αυτονόητο δεν ήταν το ότι θα νικήσει η ΑΕΚ. Και σίγουρα δεν ήταν αυτονόητο το ότι ο κορυφαίος παίκτης του Ολυμπιακού θα ήταν ο Πασχαλάκης και πως επιθετικά ο εν δυνάμει πρωταθλητής θα εμφανιζόταν στο γήπεδο στο 85. Ο τερματοφύλακας του Ολυμπιακού ήταν ο ήρωας του χθες. Και οι δύο επεμβάσεις που έκανε στα τετ α τετ του Πιερό και του Φερνάντες ήταν μαζί με την γκολάρα του Πέτρου τα χάιλαϊτς του αγώνα. Μαζί με την κίτρινη κάρτα που πήρε ο Πασχαλάκης στις καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου για καθυστέρηση. Σίγουρα το σκορ θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερο και η νίκη της ΑΕΚ πιο εύκολη όμως σε κάθε περίπτωση τα μεγάλα παιχνίδια για την ΑΕΚ είναι αυτά που ακολουθούν κι ας μην παίζεται κάποιος τίτλος. Χθες όμως πήρε μια ανάσα η ομάδα. Ο προπονητής, οι παίκτες, ο πρόεδρος. Σε μια ομάδα που υποφέρει από ψυχολογικά είναι σημαντικό το ότι κέρδισε ένα παιχνίδι με αντίπαλο την καλύτερη ομάδα φέτος έστω και χωρίς πρακτικό αντίκρυσμα. Και σημαντικότατο ήταν πως χθες δεν πλήρωσε τα λάθη της που και πάλι έγιναν. Τώρα το τι θα μπορούσε να γίνει παραπάνω αν στο 50 το σκορ ήταν 3-0 δεν το γνωρίζουμε. Πιθανότατα δεν θα άλλαζε κάτι για την πρόκριση αλλά σίγουρα θα ήταν συναρπαστικό.

Ο μεγάλος νικητής, γιατί υπήρχε και τέτοιος χθες, ήταν ο λαός της ΑΕΚ. Έγινε μέγα θέμα το ότι η Αγία Σοφιά είχε κάτω από 20.000 κόσμο. Τετάρτη βράδυ, σε ένα ματς χωρίς ελπίδα, ρεβάνς μιας συντριβής, λίγες μέρες μετά από τραγική ήττα και ήταν είδηση ότι δεν γέμισε το γήπεδο. Αυτό τα λέει όλα για τον κόσμο της ΑΕΚ. Χθες οι εξέδρες δεν ήταν άδειες και ο ΝΑΟΣ ήταν πάλι έδρα. Με στήριξη στην ομάδα, με όλο το γήπεδο να τραγουδάει στο 0-0. Σε απόσταση… έξι γκολ από την πρόκριση στον επόμενο αγώνα μετά από ήττα με ανατροπή από 2-0. Το παλιό σύνθημα “δεν ξενερώνουμε ποτέ” έχει δικαιωθεί τόσο πολύ φέτος. Σε αυτό τον κόσμο αξίζει μια ομάδα που 90 λεπτά να δίνει τα πάντα. Με πάθος αλλά και υπευθυνότητα. Αξίζει και χαρές αλλά αυτές δεν είναι στο χέρι καμιάς ομάδας όταν η διαιτησία δεν λειτουργεί με κεντρική διαχείριση όπως για 20 χρόνια. Παίζουν και οι αντίπαλοι και κάποιες φορές είναι πιο δυνατοί ή και πιο τυχεροί. Όμως το να τα δίνει όλα με το κορμί του αλλά και το μυαλό του όποιος φοράει την φανέλα της ΑΕΚ είναι αδιαπραγμάτευτο όταν ο κόσμος δίνει αυτό το παράδειγμα. Το πιο σπουδαίο ματς είναι το επόμενο…

Υ.Γ: Κι όποιος δεν κατάλαβε ποια ελευθερία του τύπου υπερασπίζεται ο Βαγγέλης Μαρινάκης ας δει μια Κυριακή την Σούπερ Μπάλα. “Μάθετε μπαλίτσα” από τους άρχοντες, που έλεγε κι ο συγχωρεμένος ο Αλέφαντος…