Κώστας Νικολακόπουλος

Η αίσθηση που σχημάτισα με τις αντιδράσεις τους, τις δικές τους, αλλά και του περίγυρου τους, είναι ότι μεγαλύτερη αγωνία είχαν εκείνοι για να πάρει ένα σφύριγμα ο Ολυμπιακός, παρά ο ίδιος ο Ολυμπιακός! Να τους δοθεί ρε παιδί μου η ευκαιρία να πουν κάτι για τον Ολυμπιακό, ότι να «αρχίσαμε τα ίδια, τα παλιά, ευνοείται ο Ολυμπιακός» κι άλλα τέτοια. Λες και ανυπομονούσαν περισσότερο απ΄ όλους αυτοί για να έρθει μία φάση σαν το πέναλτι στο 1-0, ώστε να μπορέσουν να την «πουν».

Βλέπετε, η σεζόν έφτασε στη μέση της κι ο Ολυμπιακός δεν είχε πάρει ποτέ το παραμικρό κρίσιμο σφύριγμα, σε αντίθεση με όλες τις άλλες ομάδες κορυφής. Κάπως έτσι, το μίνιμουμ που «υποχρεώνονταν» να πουν οι άλλοι ήταν ότι ο Ολυμπιακός «δεν ευνοείται, αλλά και δεν αδικείται»-πρόσθεταν αυτό το «και δεν αδικείται ο Ολυμπιακός», ως αντιδιαστολή με ότι υποτίθεται ότι οι ομάδες τους ναι μεν σε κάποια παιχνίδια έχουν ευνοηθεί, αλλά και σε κάποια άλλα έχουν αδικηθεί.

Τέλος πάντων, η αμφισβητούμενη φάση ήρθε, ήταν σε κρίσιμο σημείο του αγώνα και η απόφαση ήταν υπέρ κι όχι εναντίον του Ολυμπιακού, με τους ανθρώπους της διαιτησίας, να το ξέρετε αυτό, να λένε ότι ο Σιδηρόπουλος με τον Ευαγγέλου διαιτητικά ήταν εν δικαίω για την επιλογή που έκαναν, καθώς βασίζεται στους κανονισμούς, κάτι πολύ σημαντικό.

Τώρα, για να είμαστε ρεαλιστές, οι ομάδες μας έτσι αντιμετωπίζουν, όλες, τέτοιες καταστάσεις. Κάνουν θόρυβο, πρώτον για τις εντυπώσεις και δεύτερον για τα σφυρίγματα των επόμενων αγώνων. Μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας, γι΄ αυτό δημιουργείται το όλο σκηνικό. Και, ασφαλώς, για να καλύψουν τις αδυναμίες ο καθένας της ομάδας του.

Καθαρά αγωνιστικά, ο Ολυμπιακός στα μισό πρώτο ημίχρονο ήταν στο Αγρίνιο ακριβώς ό,τι φοβόμασταν, καθαρά επηρεασμένος από την υπερβολικά μεγάλη άδεια που πήραν οι παίκτες του. Πάλι καλά γι΄ αυτόν που δεν έγινε το 0-1 για τον Παναιτωλικό και του έδωσε την ψυχολογία να γίνει ο ίδιος στη συνέχεια πολύ πιο απειλητικός και να κλείσει το ημίχρονο, όπως νομίζω το άξιζε βάσει ευκαιριών, μεταξύ άλλων και το δοκάρι του Έσε.

Στο β’ ημίχρονο σίγουρα βοηθήθηκε από την αποβολή του κόφτη του Παναιτωλικού, που ήταν ξεκάθαρη και αδιαμφισβήτητη. Αν δεν έμενε με δέκα η ομάδα του Πετράκη πιθανότατα θα ήταν και στην επανάληψη ένας επικίνδυνος αντίπαλος, όπως άλλωστε πρόλαβε να το δείξει στην ευκαιρία του στο 50ο λεπτό, όταν ο Τζολάκης πραγματικά στάθηκε τυχερός γιατί βγαίνοντας να διώξει την μπάλα, αυτή βρήκε τον αντίπαλο κυνηγό και κατέληξε άουτ. Οι δυο τους ήταν σε πολύ κοντινή απόσταση και θα μπορούσε η μπάλα αντί για άουτ να καταλήξει στα δίκτυα του.

Κάπως έτσι, το παιχνίδι θα μας μείνει περισσότερο για τις αντιδράσεις του περίγυρου του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ, αλλά και του ΠΑΟΚ, που λες και ανυπομονούσε να έρθει ένα σφύριγμα για να τους δώσει την αφορμή να ξεσπαθώσουν κατά του Ολυμπιακού…