Κώστας Τούτουζας

Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι χρωστάμε σε μεγάλο βαθμό σε αυτούς τους επιστήμονες την αντιμετώπιση της διφθερίτιδας, της φυματίωσης, τη μελέτη του ανοσοποιητικού συστήματος, την αναγνώριση της σημασίας του μεταβολισμού του γαλακτικού οξέος στους μύες, την ανακάλυψη των ομάδων αίματος του ανθρώπου και άλλων σημαντικών καινοτομιών στο νευρικό σύστημα. Μάλιστα το επόμενο βραβείο Νόμπελ Ιατρικής έρχεται για τη Γερμανία αρκετά μετά τη λήξη του Β Παγκοσμίου Πολέμου το μακρινό 1956 που αφορούσε τον πρώτο καθετηριασμό της καρδιάς από τον Werner Forssmann το 1929 στο Βερολίνο.

Έτσι, οι ναζιστές είχαν δίπλα τους πραγματικά κορυφαίους επιστήμονες, Πανεπιστήμια με υποδομές. Έτσι τέθηκε το ζήτημα της συνεργασίας αυτών των επιστημόνων για την εκπλήρωση των σκοπών του Εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού Εργατικού Κόμματος, όπως αυτοπροσδιοριζόταν το κόμμα του Αδόλφου Χίτλερ.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου πολλοί επιστήμονες από την Ιατρική, αλλά και από άλλες επιστήμες, απέφυγαν να συνεργασθούν με τους ναζιστές, άλλοι όμως απειλήθηκαν και είτε τελικά υπέκυψαν στις απειλές ή έφυγαν από τη Γερμανία και την Αυστρία. Μια μειοψηφία, όμως, συνεργάσθηκε με τους ναζιστές και οι γιατροί που προσελκύονταν από την εξής ναζιστική ιδεολογία περί αρίας φυλής συνέβαλαν στην ίδρυση της Ένωσης Εθνικών Σοσιαλιστών Ιατρών το 1929.

Είναι πλέον γνωστό ότι έγιναν πειράματα σε ανθρώπους κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Η ‘επιστημονική’ αυτή θηριωδία εφαρμόσθηκε σε αιχμαλώτους, χωρίς προφανώς καμία συναίνεση και μάλιστα κάποια πειράματα δεν είχαν θεραπευτικό σκοπό, όπως παραδέχθηκε ο Alfons Stauder, μέλος της Υπηρεσίας Υγείας του Ράιχ. Η τραγική αυτή υποδούλωση του ‘ελεύθερου’ πνεύματος της επιστήμης σε απάνθρωπους σκοπούς πρέπει να αποτελεί πάντα στίγμα χωρίς επιστροφή στην ανθρώπινη ιστορία.

Ευτυχώς η αντίδραση μετά τον β Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν άμεση και διαρκής. Η άμεση αντίδραση, με την ευκαιρία της Δίκης των Ιατρών στη Νυρεμβέργη, ήταν η σύνταξη του Κώδικα της Νυρεμβέργης, που παραδόξως έχει τις ρίζες του στην Γερμανική κυβέρνηση προ Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, ιδιαίτερα στην χρονική περίοδο κατά την διάρκεια των δεκαετιών του 1930 και 1940. Ο προπολεμικός Γερμανικός Ιατρικός Σύλλογος θεωρούνταν ως προοδευτικός αλλά και δημοκρατικός.

Είχε μεγάλες ανησυχίες για την δημόσια υγεία. Ένα παράδειγμα ήταν η νομοθεσία της υποχρεωτικής παροχής ασφάλισης ασθενείας για τους Γερμανούς εργαζόμενους. Έτσι, οι δέκα ρυθμίσεις έγιναν γνωστές ως ο "Κώδικας της Νυρεμβέργης", ο οποίος περιλαμβάνει τέτοιες αρχές όπως την συναίνεση του ενημερωμένου ασθενή, την απουσία εξαναγκασμού, τον κατάλληλα διατυπωμένο επιστημονικό πειραματισμό και την ευεργεσία απέναντι στους συμμετέχοντες σε πειράματα.

Θεωρείται ότι βασίστηκε κυρίως στις αρχές του Όρκου του Ιπποκράτη, και είχε στόχο την προστασία του ασθενή παράλληλα με την επιστημονική εξέλιξη. Έκτοτε, προφανώς έχουν ανανεωθεί σε όλες τις χώρες του κόσμου οι κανόνες της επιστημονικής έρευνας σε πειραματικό και κλινικό επίπεδο.

Η συνεχής αντίδραση είναι η καταδίκη όσων εμπλέκονται σε οποιαδήποτε ανήθικη έρευνα. Πρόσφατα η Γερμανική Εταιρεία Εσωτερικής Παθολογίας (DGIM) ανακοίνωσε ότι αποσύρει την τιμητική ιδιότητα μέλους σε πέντε από τα πρώην μέλη της, που ήταν υποστηρικτές του ναζιστικού καθεστώτος και συνδέθηκαν με φρικαλεότητες το χρονικό διάστημα μεταξύ 1933 και 1945. Η απόφαση ελήφθη αφού η DGIM επανεκτίμησε την δική της δράση κατά τη ναζιστική περίοδο.

Στον ιστότοπο DGIM - Memoration and Remembrance, που δημιουργήθηκε το 2020, τιμάται η μνήμη των μελών που υπέφεραν από το ναζιστικό καθεστώς και καταδικάζεται το έργο όσων διέπραξαν εγκλήματα και προκάλεσαν πόνο στους συνανθρώπους τους. Η επανεκτίμηση ξεκίνησε το 2012, όταν το DGIM ανέθεσε σε δύο ιστορικούς — τον Hans-Georg Hofer από το Πανεπιστήμιο του Münster, και τον Ralf Forsbach, PhD, από το Ινστιτούτο Ηθικής, Ιστορίας και Θεωρίας της Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Münster — να ερευνήσουν την ιστορία της Εταιρείας και των μελών της κατά τις περιόδους της δικτατορίας του εθνικοσοσιαλισμού.

‘’Η επανεκτίμηση της ιστορίας, ακόμη και σε αυτό το τελευταίο στάδιο, είναι σημαντική και μια σωστή απόφαση, αν και φυσικά δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να αναπληρώσει τα δεινά που προκλήθηκαν από μεμονωμένα μέλη της DGIM κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου", όπως αναφέρει σε δελτίο τύπου ο Georg Ertl, Γραμματέας Γενικός της DGIM. Είναι σημαντικό, ωστόσο, η Εταιρεία να λάβει τα κατάλληλα μέτρα ως απάντηση στα ευρήματα των ιστορικών, προσθέτει. Το DGIM έπραξε ακριβώς αυτό αποσύροντας εκ των υστέρων την ιδιότητα του επίτιμου μέλους σε πέντε από τα πρώην μέλη του: Alfred Schittenhelm, Alfred Schwenkenbecher, Hans Dietlen, Siegfried Koller και Georg Schaltenbrand.

Η έκθεση χρησιμοποίησε φωτογραφίες, έγγραφα και ιστορικά κείμενα, για να αποδείξει τις ενέργειες ή την έλλειψη δράσης που έκαναν ορισμένα μέλη της Εταιρείας κατά τη διάρκεια του ναζιστικού καθεστώτος.

Για παράδειγμα, έδειξε πώς ο τότε πρόεδρος του DGIM Alfred Schittenhelm — του οποίου η τιμητική ιδιότητα μέλους αποσύρθηκε έκτοτε — έθεσε την εταιρεία στην πορεία προς τον Εθνικοσοσιαλισμό. Ανέδειξαν, επίσης, τον ρόλο που έπαιξαν οι ιατροί αυτοί, οι οποίοι συμβουλεύονταν τη Βέρμαχτ στη μεταχείριση των Σοβιετικών αιχμαλώτων πολέμου και άλλων, και στα εγκληματικά πειράματα που έγιναν σε ανθρώπους.

Ο εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου, μας υπενθυμίζει το μεγαλειώδη αγώνα του Έθνους μας για την υπεράσπιση ιδανικών μέχρι θανάτου. Θα πρέπει να μας θυμίζει όμως ότι και η επιστήμη χωρίς ηθική είναι εξίσου και όµως χειρότερη από τη χρήση όπλων. Θα πρέπει να είμαστε πάντα σε εγρήγορση για την αποφυγή παρόμοιων θηριωδιών.