Κωστής Πλάντζος

Ο κύριος Κυττεας είναι ο ίδιος από μόνος του, ολόκληρο το Κράτος! Το Κράτος που δεν έχουμε αλλά θα θέλαμε να έχουμε.

Ο κύριος Κυττέας δεν με ξέρει, εγώ τον ξέρω όμως πλέον. Τον ξέρουν -όπως διαπίστωσα από κοντά- και κάποιοι χιλιάδες συνταξιούχοι από όλην την χώρα που έχουν περάσει από την Κάνιγγος.

Ακόμα και αν δεν ρώτησαν ποτέ το όνομά του, τον έχουν δει μπροστά τους εκεί στην είσοδο, να στέκεται όρθιος 6-7 ώρες κάθε μέρα, χωρίς να είναι θυρωρός, χωρίς να είναι η δουλειά του αυτή, να υποδέχεται ανθρώπους πονεμένους, γηρασμένους, χαροκαμένους, απελπισμένους, θολωμένους ανθρώπους από όλην την Ελλάδα, που ζητάνε όλοι τους και κάτι από το Κράτος: να εκδοθεί μια σύνταξη, να μάθουν τι έχουν γίνει τα λεφτά τους, πώς θα κάνουν μια αίτηση, πού κόλλησε η υπόθεσή τους, τι λείπει από τον φάκελό τους ή γιατί χάθηκε ο φάκελος!

Και αν δεν ρώτησαν οι ίδιοι να μάθουν το όνομά του εκείνην τη στιγμή, ο κύριος Κυττέας είναι αυτός που στέκεται όρθιος με χαμόγελο, ηρεμία και ευγένεια, που κάνει τον «τροχονόμο» για τα γραφεία, που τους δίνει το χαρτάκι της αναμονής, που τους ενημερώνει για τα δικαιώματά τους και τις ενέργειες που πρέπει να κάνουν.

Αλλά τι θα πει «απλός» υπάλληλος; Αν είχαμε σοβαρή αξιολόγηση στο Δημόσιο, θα μπορούσε να ήταν ο «Υπάλληλος της Χρονιάς». Και για αυτό είναι ΔΙΠΛΑ ήρωας, γιατί στέκει εκεί όρθιος, μέσα σε αυτό το απρόσωπο Δημόσιο και σε αυτήν τη χώρα που αιτησιοκρατείται, που ζει με επιδόματα αναξιοπρέπειας, σε μια χώρα όπου το Κράτος τα παίρνει όλα και λογαριασμό δεν δίνει, όπου ο Λαός ζητάει λεφτά που δεν υπάρχουν και οι πολιτικοί τού υπόσχονται λεφτά που δεν έχουν να του δώσουν, από υπερπλεονάσματα που φτιάχνονται με θυσίες του Λαού και την θυσία του μέλλοντος των παιδιών και της ίδιας της χώρας.

Πώς γνώρισα τον κύριο Κυττέα;

Επειδή ζω καθημερινά στο υπουργείο Οικονομικών καλύπτοντας το ρεπορτάζ, υποσχέθηκα τον Οκτώβριο να βοηθήσω μία γυναίκα που δεν την ξέρω (ζει κάπου στη Θεσσαλία) αλλά έχασε τον άνδρα της εν υπηρεσία (ήταν δάσκαλος) και μεγαλώνει δύο παιδιά που έχουν ανάγκες. Ο φάκελος της σύνταξης έχει κάπου κολλήσει γιατί, αν και πολύ νέος, ο άνθρωπος που χάθηκε είχε δουλέψει πριν διοριστεί και κόλλησε ένσημα και στο ΙΚΑ και στον πρώην ΟΑΕΕ. Εκεί ήταν το μπλέξιμο και το μόνο που ζητούσε η γυναίκα του ήταν μια απάντηση που κανείς δεν της έδινε στο τηλέφωνο, για να ξέρει πως ο φάκελος της σύνταξης για εκείνην και τα παιδιά της δεν χάθηκε ανάμεσα στα τρία Ταμεία, αλλά βρίσκεται κάπου και περιμένει να πάρει τη σειρά του.

Αν και ρώτησα ανθρώπους που γνώριζα, ούτε στο υπουργείο Οικονομικών ούτε στον ΕΦΚΑ είχαν ιδέα τι γίνεται με τη σύνταξή της. Από το 2018 η υπηρεσία Συντάξεων του Δημοσίου (πρώην Γενικό Λογιστήριο του Κράτους) είναι μια «γκρίζα ζώνη»: δεν θεωρείται πια «υπουργείο Οικονομικών» όπως πριν, ούτε έχει γίνει όμως ακόμα «ΕΦΚΑ». «Μετασχηματίζεται» και οι υπάλληλοι του ΓΛΚ φεύγουν για υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικων όπου ανήκουν, χωρίς να έχουν έρθει ακόμα νέοι από τον ΕΦΚΑ για να μάθουν τη δουλειά και να αρχίσουν να εκδίδουν τις συντάξεις. Στο τέλος-τέλος θα παραθέσω και τους αριθμούς, για να καταλάβετε το μέγεθος της εγκατάλειψης και την διάλυση που ζει η υπηρεσία.

Για τον πολύ κόσμο όμως, αυτό που έχει σημασία είναι να εξυπηρετηθεί. Κάπως έτσι, αποφάσισα να κατηφορίσω στην πλατεία Κάνιγγος (αφού ζω όλη την ημέρα στο κέντρο) για να ρωτήσω εγώ για τη σύνταξη της γυναίκας που ζει στην επαρχία.

Του Αγίου Σπυρίδωνος ήταν (θα γιόρταζε και ο άνδρας της αν ζούσε) που μπαίνω στην Κάνιγγος, στέκομαι σε μια ουρά για να ρωτήσω πού ακριβώς πρέπει να απευθυνθώ, όπως και τόσοι άλλοι μπροστά και πίσω από εμένα.

Βλέποντας όμως πώς φέρεται ο κύριος Κυττέας σε κάθε άνθρωπο ξεχωριστά και διαφορετικά ανάλογα με το πρόβλημά του, άφηνα τη σειρά μου στους επόμενους για να δω με πόση γνώση και ανθρωπιά εξυπηρετούσε τον καθέναν.

Έβλεπα την αγωνία του Κρητικού που ήρθε από το νησί με το καράβι και θα έπρεπε να ψάχνει να διανυκτερεύσει, εάν δεν τέλειωνε αυθημερόν τη δουλειά που είχε στην Αθήνα. Είδα και την γυναίκα που ήρθε κατευθείαν στον κύριο Κυττέα και του είπε «με θυμάστε, είναι η τρίτη φορά που έρχομαι φέτος, τρεις ανθρώπους χάσαμε στην οικογένεια μέσα στο 2018 και πρέπει να κάνω τα χαρτιά τους για τη σύνταξη θανάτου».

Προφανώς ο κύριος Κυττέας δεν μπορεί να διορίσει, δεν μπορεί να βολέψει, δεν μπορεί να τα δώσει από την τσέπη του. Ο κύριος Κυττέας στερείται και ο ίδιος, αλλά κάνει σωστά αυτό που περνάει από το χέρι του. Το κάνει διαφορετικά όμως, το κάνει και με το παραπάνω!

Αυτό, σκέφτομαι, πως είναι το μυστικό της επιτυχίας, η λύση στα προβλήματα:

1. Η γνώση για αυτά που δεν ξέρουν άλλοι, αλλά να θες και να την μεταδώσεις

2. η θέληση να κάνεις σωστά αυτό που περνάει από το χέρι σου και να μη τα ρίχνεις όλα «ανάθεμα» στο σύστημα, στη γραφειοκρατία, στην έλλειψη προσωπικού, στους πολιτικούς, στα μνημόνια και σε όλα τα προβλήματα και τις παθογένειες αυτής της ρημαδιασμένης χώρας.

3. η αξιοπρέπεια ενός ανθρώπου, μιας υπηρεσίας, ενός Κράτους και μιας χώρας που ξεκινά «στα ισόγεια», αφήνοντας τις φιοριτούρες για επίδειξη στα ρετιρέ και στα υψηλά τα δώματα.

4. να γουστάρεις να κάνεις όλα αυτά «με το δικό σου τρόπο» ("My Way" και όχι “by the book” ούτε τυπολατρικά και ανούσια)

5. να κάνεις +5 ή +10% κάτι παραπάνω ή κάτι διαφορετικό, γιατί αν το κάναμε όλοι μας, αν είχαμε θετικό «πρωτογενές πλεόνασμα» ο καθένας μας χωριστά και όλοι μαζί, τότε θα αντιμετωπίζαμε καλύτερα και τις ελλείψεις των πολιτικών και τα κακά του συστήματος και τα σχέδια των εχθρών και τα τρία κακά της μοίρας μας.

Γιατί η αξιοπρέπεια του Κυττέα, γεμίζει αξιοπρέπεια τον Πολίτη και σώζει την Αξιοπρέπεια του Κράτους. Αυτή η αξιοπρέπεια είναι η απάντηση στο Κράτος – Δυνάστη (ή στο Κράτος – Πατερούλη) που σε θέλει δούλο και επιδοματούχο για να εξαρτάσαι από τη συμπόνοια του.

Και αν ήμασταν όλοι ΛΙΓΟ καλύτεροι, δεν θα μπορούσαν και οι από πάνω μας να είναι και τόσο πολύ χειρότεροι.

Στο πρόσωπο του Κυρίου Κυττέα βλέπω και όλους τους ανθρώπους του υπουργείου Οικονομικών, των Ασφαλιστικών ταμείων (ΕΦΚΑ πλέον), της Πρόνοιας και των Νοσοκομείων που προσπαθούν φιλότιμα να απαντήσουν ή να δώσουν λύσεις στα προβλήματα και τις ανάγκες των ανθρώπων που τους κατέστρεψε η οικονομική κρίση, τους έκλεψαν την σύνταξη, τους διέλυσαν οι φόροι, τους έπληξε (αντί να τους στηρίξει) το Κράτος στην ορφάνια, στην χηρεία ή στην αναπηρία τους.

Πόσους τέτοιους ξέρω; Πολλούς, τολμώ να πω. Την μεγάλη χαρά της ανακάλυψης που πήρα με τον Κύριο Κυττέα, την έχω πάρει και από γιατρούς στον Ευαγγελισμό, και από νοσηλευτές σε κρατικά κέντρα αποκατάστασης στη Βούλα και στη Γλυφάδα, και από ανθρώπους της Πρόνοιας στον δήμο Αθηναίων. Φυσικά έχω έρθει αντιμέτωπος όμως –και νομικά ακόμα- με χονδρόπετσους συναδέλφους τους, που έχουν στήσει «μαγαζάκια» και κάνανε «Ναό του Εμπορίου» την Υγεία και την Πρόνοια.

Στην αντιηρωική εποχή που ζούμε, δεν θα διάλεγα ποτέ για «πρόσωπο της χρονιάς που πέρασε» έναν πολιτικό ταγό. Ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Ευρώπη ξεχωρίζω κάποιον. Αντιθέτως συγκινούμαι από τον κύριο Κυττέα, την κυρία Κέρτις, τον γιατρό Στέλιο Φραγκή, τον κύριο Δημήτρη Ρέμο, τον κύριο Παναγιώτη Παναγιωτόπουλο, την κυρία Βαρβάρα, τον Κώστα Πετρόπουλο, τον κύριο Αύγουστο και την κυρία Κουρή, την κυρα-Λένη, τον κύριο Τάγαρη και άλλους "αφανείς ήρωες" της σκληρής καθημερινότητας της Πρόνοιας, των συντάξεων και της Υγείας. Και μαζί τους, θα έβαζα και τους ψαράδες που σώσανε όσους μπόρεσαν στο Μάτι, όταν οι «ιθύνοντες» στις κρατικές υπηρεσίες ενημέρωναν τον Πρωθυπουργό ότι δεν υπάρχει κίνδυνος για ανθρώπινες ζωές. Αυτοί οι υπέροχοι καθημερινοί άνθρωποι που γνωρίζουν καλά τον εαυτό τους και αυτό που κάνουν, βάζουν τα δυνατά τους και στηρίζουν τις αξίες και τον διπλανό τους. Είναι αυτοί που βαστάνε όλη την χώρα. Οι άλλοι την διαλύουν.

Για την ιστορία πάντως, να μεταφέρω και το «ρεπορτάζ» από όσα έμαθα στο πρώην ΓΛΚ, γιατί καθυστερούν τόσο να εκδοθούν οι συντάξεις.

Επί της ουσίας, οι συντάξεις "σώθηκαν" αλλά οι συνταξιούχοι πεθαίνουν μέχρι να πάρουν σύνταξη. Έως 3 χρόνια θα περιμένουν οι δημόσιοι υπάλληλοι (3.500 μόνον από το υπ. Παιδείας) που κατέθεσαν αίτηση το 2018. Γιατί; Από 1ης Μαΐου το "ΓΛΚ" έγινε "ΕΦΚΑ" και 134 υπάλληλοι που εργάζονταν για τις πολιτικές και στρατιωτικές συντάξεις (στις 30 Απριλίου) μειώθηκαν σε 52! Αυτό φαίνεται και στα ράφια με τις κάρτες εισόδου που κτυπούν οι υπάλληλοι, αφού τα μισά των μισών μόνο έχουν καρτέλες και τα υπόλοιπα χάσκουν άδεια.

Τα 2/3 από τους υπαλλήλους των συντάξεων στην Κάνιγγος, επέστρεψαν ήδη στο Γενικό Λογιστήριο, άλλοι 4 πήραν σύνταξη και τώρα απέμειναν μόλις 48. Εξ αυτών, μόνον 8 είναι εισηγητές που εκδίδουν συντάξεις. Παραμένουν εκεί μέχρι να εκπαιδεύσουν άλλους που θα έρθουν από τον ΕΦΚΑ για να τις βγάζουν.

Μέχρι μέσα Δεκέμβρη πάντως ήρθαν μόλις 4 (τέσσερις) από τον ΕΦΚΑ, αλλά και αυτοί πήγαν σε άλλα πόστα (πχ πρωτόκολλο) και κανένας για να εκπαιδευτεί ως εισηγητής στην έκδοση συντάξεων!

Με τόσες ελλείψεις, άντε να βρεθεί αρμόδιος να απαντήσει ή να εκδώσει σύνταξη. Αυτή και αν είναι «σίγουρη εξοικονόμηση» χρημάτων από συντάξεις για να έχει το Κράτος υπερπλεόνασμα έως το 2021!