Μάκης Πολλάτος

Και κάπου εκεί αρχίζει το παζάρι. Ποιες διερευνητικές επαφές, ποιες άτυπες συνεννοήσεις, ποιο διεθνές δίκαιο, ποια γεωγραφία, ποιο δικαίωμα για επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, όλα μπαίνουν σε ανατολιτικο παζάρι.

Ο Τούρκος τα θέλει όλα. Σχηματικά λέμε «ο Τούρκος», διότι δεν μπορεί, όλο και κάποιος Τούρκος θα υπάρχει που να αντιλαμβάνεται ότι δεν χρειάζονται αποδείξεις για το γεγονός ότι η Γαύδος είναι ελληνικό έδαφος. Κι όμως, το καθεστώς της Άγκυρας αμφισβητεί σχεδόν τα πάντα. Γκρίζες ζώνες σου λέει διότι στις συνθήκες παραχώρησης των Δωδεκανήσων δεν αναφέρονται ονομαστικά ένα-προς ένα τα νησιά που πήρε η Ελλάδα. Και κατά την αδιανόητη, καινοφανή άποψη των Τούρκων όσα δεν αναφέρονται ονομαστικά αλλά περιγράφονται, μπορεί και να ανήκουν στην Τουρκία. Πώς θα υλοποιήσει την Pax Neo-otomana που ονειρεύεται ο Ερντογάν που θέλει όλη την Μεσόγειο δική του χωρίς μερικά νησιά; Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ εύκολα αν έβγαιναν ευρωπαϊκές χώρες, βλέπε Ιταλία, Βρετανία, Γερμανία, και το ξέκοβαν στους Τούρκους ότι τα περί γκρίζων ζωνών είναι μπούρδες. Αλλά δεν το κάνουν. Κι εδώ φαίνεται η υποτιθέμενη ισχύς του «Διεθνούς Δικαίου».
Όπως επίσης οι Ευρωπαίοι δεν βγαίνουν να σταματήσουν τον Ερντογάν όταν λέει ότι τα νησιά του Αιγαίου έχουν δικαίωμα μόνο σε μια ζώνη 6 ναυτικών μιλίων απ' τις ακτές τους. Λες και η Σικελία, η Μάλτα, η Κορσική, η Σαρδηνία είναι άλλου είδους νησιά από την Κρήτη, την Ρόδο ή και το Καστελλόριζο.

Η διαπραγμάτευση με την Τουρκία θα είναι δύσκολη. Τα εξαπτέρυγα του Ερντογάν εμμέσως προειδοποιούν ότι αν οι διαπραγματεύσεις δεν φτάσουν σε λύση -υποψιαζόμαστε όλοι πώς την εννοούν- τότε το Oruc Reis θα ξαναρχίσει τις σεισμικές έρευνες. Για πόσο ακόμη θα υποκρινόμαστε ότι το Oruc Reis δεν έκανε έρευνα σε ελληνική υφαλοκρηπίδα; Ή μήπως οπισθοχωρούμε στη γραμμή που προσπάθησε να χαράξει ένας υπουργός ότι η επικράτειά μας στο Αιγαίο φτάνει στα 6 νμ από τις ακτές των νησιών;

Να μην ξεχνάμε ότι ο Ερντογάν κατάφερε πρόσφατα μια νίκη επί της Αρμενίας στο Ναγκόρνο Καραμπάχ επιχειρηματολογώντας ότι το Αζερμπαϊτζάν με την Τουρκία επέλεξαν την στρατιωτική λύση επειδή η πολιτική και η διπλωματία απέτυχαν 30 χρόνια να λύσουν το πρόβλημα. Κρατήστε αυτή την τουρκική άποψη.

Λάθος κάνουν όσοι νομίζουν ότι με τα σημερινά δεδομένα οι διερευνητικές μπορούν να διαρκέσουν επ' άπειρον. Οι εποχές έχουν αλλάξει.

Αυταπατώνται κι όσοι θεωρούν λάθος να συμμετέχουμε σε διάλογο. Τι ακριβώς έπρεπε να κάνει η Ελλάδα; Μήπως να απαντήσει με τα όπλα; Όσοι κραυγάζουν για στρατιωτική αντιπαράθεση χαρακτηρίζοντας τους υπολοίπους ενδοτικούς, γνωρίζουν τα δεδομένα; Εχουν αίσθηση της κατάστασης αφοπλισμού στην οποία περιέπεσαν οι ένοπλες δυνάμεις την τελευταία 10ετία με ευθύνη αρκετών πολιτικών, πολλών στρατιωτικών και της κοινής γνώμης που θεωρούσε σε μεγάλο βαθμό ότι με την Τουρκία μπορούμε να το ρισκάρουμε; Έχουμε κάνει την αυτοκριτική μας για το πώς από μια περίοδο υπερεξοπλισμών χωρίς δημόσιο έλεγχο -που σε πολλές περιπτώσεις οδήγησε αποδεδειγμένα σε διασπάθιση δημοσίου χρήματος- φτάσαμε να μην φροντίζουμε ούτε για τη ροή ανταλλακτικών ώστε όποιο οπλικό σύστημα έχουμε να είναι ετοιμοπόλεμο; Συζητήσαμε ποτέ ως κοινωνία γιατί ξεχάσαμε το αυτονόητο, ότι δηλαδή τα όπλα του στρατού, του ναυτικού και της αεροπορίας πρέπει να έχουν διαθεσιμότητα άνω του 50%; Αναλύσαμε σοβαρά για ποιο λόγο τα λάθη και οι σπατάλες συνεχίστηκαν και μετά το 2015; Έχουν κάτι να απαντήσουν από τη δικαιοσύνη για τη μη διερεύνηση του σκανδάλου της αναβάθμισης των ηλικίας 50 ετών αεροσκαφών P-3 για τα οποία έχουν δαπανηθεί πάνω από 500 εκατομμύρια αλλά ακόμη δεν τα έχουμε παραλάβει; Εχει εξετάσει η δικαστική εξουσία τι σόι εκσυγχρονισμός θα γίνει στα F-16 όταν ξεκίνησε το 2020 και θα ολοκληρωθεί το 2030 και έχει αναρωτηθεί κάποιος γιατί πρώτα γίνονται εργασίες στα καλύτερα, τελειότερα και πιο σύγχρονα F-16 αντί για να ξεκινήσουμε αναβαθμίζοντας όσα αεροσκάφη χρειαζόμαστε λιγότερο, ιδίως σε αυτή την συγκυρία;

Για να μην τεθούν ερωτήματα σχετικά με το φρόνημα και τη διάθεση των Ελλήνων να είναι οι ίδιοι ετοιμοπόλεμοι, να εκπαιδευτούν σε τακτικές μάχης, να αφιερώσουν χρόνο από τη ζωή τους για την στρατιωτική θητεία τους.

Ο διαλόγος είναι σχεδόν μονόδρομος, σε αυτή την φάση. Και ουδείς στην Ελλάδα θα πρέπει να φοβάται την συζήτηση. Οι διπλωμάτες του υπουργείου Εξωτερικών είναι έμπειροι, πατριώτες, έχουν γνώση εις βάθος των ζητημάτων που τίθενται, επάρκεια, επιστημοσύνη και πονηριά. Ουδείς θα διακινδύευε να παραχωρήσει κυριαρχικά δικαιώματα ή να εκχωρήσει κυριαρχία. Αλλά είναι ώρα να ενεργοποηθούν όλα τα κεφάλαια του έθνους, στο εσωτερικό και το εξωτερικό διότι έχουμε μείνει πίσω στη μάχη στο μέτωπο της προπαγάνδας, του infowar, των social media διεθνώς. Από την άποψη του Ερντογάν ότι η Τουρκία είναι δήθεν η χώρα με την μεγαλύτερη ακτογραμμή -το protothema την έχει αποδομήσει με αλλεπάλληλα ρεπορτάζ και σχετική αρθρογραφία- μέχρι το επιχείρημα του Τσαβούσογλου ότι το Καστελλόριζο έχει μηδενική επήρεια σε θαλάσσιες ζώνες επειδή είναι κοντά στις τουρκικές ακτές. Αντιστρέφοντας το επιχείρημα αυτό, μήπως οι Τούρκοι θα έπρεπε να εκχωρήσουν τον έλεγχο των πόλεών τους στα σύνορα με Ιράκ και Συρία στις γειτονικές τους χώρες αφού οι τουρκικές αυτές πόλεις είναι πιο κοντά στη Βαγδάτη και στην Δαμασκό απ'΄ότι στην Άγκυρα;

Η κατάσταση θέλει προσοχή, εγρήγορση και ενότητα. Δεν χωράνε εφησυχασμοί, ούτε και μαγκιές από κόμματα τύπου... Τελοπόν. Προτού ορισμένοι αρχίσουν να στήνουν λαϊκά δικαστήρια ας αναρωτηθούν κάποιοι πού βρισκόμαστε κι ας αντιληφθούν τι έχουμε να χάσουμε αν απόσχουμε από τον διάλογο. Να μην ξεχνάμε όμως ότι η έναρξη των διερευνητικών δεν θα σημάνει το τέλος των προβλημάτων με την Τουρκία. Κι επειδή είναι πολύ πιθανό να μην αρκούν στον Ερντογάν ακόμη κι εκείνα στα οποία η Ελλάδα θα μπορούσε να υποχωρήσει, ας μην ξεχνάμε την αυτονόητη υποχρέωση ενίσχυσης της εθνικής άμυνας. Με αποφασιστικότητα, μεγαλύτερη ταχύτητα στην λήψη και υλοποίηση των αποφάσεων, διαφάνεια και λογοδοσία.
...