Μάκης Πολλάτος

Δεν είναι μόνο ο δήμαρχος Σπάρτης Πέτρος Δούκας που είπε δημοσίως πράγματα που τα ακούς και ντρέπεσαι που είσαι άνθρωπος. Είναι και ο τέως υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Σπήλιος Λιβανός που άκουγε τις χυδαιολογίες για τις τσάντες με τα λεφτά και αντί να αποστρέψει το βλέμμα καταδικάζοντας αυτά που άκουγε, βρήκε αφορμή να κάνει επίδειξη φλεγματικού χιούμορ κάνοντας λόγο για εποποιία από την οποία υπολείπεται η σημερινή κυβέρνηση, ό,τι και να κάνει.

Δύσκολα μπορεί κάποιος να γίνει μάρτυρας μιας τόσο αισχρής επίδειξης πολιτικού αμοραλισμού. Οι οικογένειες που έχασαν για πάντα 84 αγαπημένα τους πρόσωπα κι όσοι δεν ξεχνούν, θυμήθηκαν τι είχε κάνει τότε η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή και οι κουτσαβάκηδες υπουργοί του. Μοίραζε τριχίλιαρα σε όσους μιλούσαν ελληνικά, όσους περνούσαν από τα καμμένα της Ηλείας όπου μόλις είχαν καεί ζωντανοί σχεδόν 100 άνθρωποι για να εξαγοράσει τις συνειδήσεις τους και να κλέψει τις ψήφους τους. Ηταν η κυβέρνηση των κουμπάρων τότε που είχε ρίξει τις ευθύνες για την κολοσσιαία καταστροφή στον στρατηγό άνεμο, θυμάστε;

Έτσι πήραν τις εκλογές οι δεξιοί του Κώστα Καραμανλή. «Πήγαν κάτω με τσάντες και αποζημίωναν αυτούς που είχαν πληγεί» όπως το ξεφούρνισε ο Δούκας της Σπάρτης.

Έτσι νομίζουν ακόμη και σήμερα κάποιοι παλαιοκομματικοί ότι γυρίζει το παιχνίδι. Με δυο κινήσεις εξαγοράς συνειδήσεων. Δημόσιο χρήμα με τη σέσουλα στους πονεμένους για να ξεχάσουν και μείωση του φόρου κληρονομιάς ή άλλων επαίσχυντων, επαχθών φόρων.

Ο παλαιοκομματισμός στο απόγειό του. Ο Γκόρτσος, ο Δούκας και ο Καραμανλής. Οι καραμπουζουκλήδες με τις φαρδιές γραβάτες που μοίραζαν δημόσιο χρήμα για να ξεχαστεί ο πόνος. τακτική που επανάλαβαν και πριν τις εκλογές του 2009, μοιράζοντας πάλι χρήμα για αυτοκίνητα, κουφώματα και κλιματιστικά.

Τι να πει κι ο Σπήλιος Λιβανός. Στο δικό του το μυαλό προφανώς έπειτα από τέτοια επιχείρηση εξαγοράς υπολείπονται οι σημερινοί ό,τι και να κάνουν «μετά απ' αυτή την εποποιία». Να τους ακούς και να αναρωτιέσαι αν είναι απλώς ανόητοι, κυνικοί, διεστραμμένοι ή αναποτελεσματικοί που ανοίγουν το δημόσιο πουγκί για να επουλώσουν τις πληγές που δημιουργεί η ανικανότητά τους.

Δυστυχώς καταστροφές συνέβησαν ξανά μετά το 2007. Τρανό παράδειγμα η εκατόμβη των νεκρών στο Μάτι. Και τότε ο πολιτικός αμοραλισμός στο απόγειό του.

Τόσο που σε κάνει να αναρωτιέσαι. Υπάρχει δικαιοσύνη να τους ελέγξει, έστω και μετά από 15 χρόνια για τους θανάτους 84 παιδιών, μανάδων, θυμάτων των αστοχιών τους και να επιβάλλει κυρώσεις για τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος;

Υπάρχει κάποιου είδους ντροπή στους αρχιερείς της επιχείρησης εξαγοράς με τις σακούλες με λεφτά από τα κρατικά ταμεία, η διασπάθιση των οποίων είχε λάβει ανεξέλεγκτη έκταση επί των ημερών του Καραμανλή με αποτέλεσμα την χρεοκοπία, την προσφυγή στο ΔΝΤ και τα όσα δεινά ακολούθησαν για πάνω από 10 χρόνια και δεν έχουμε ξεπεράσει μέχρι σήμερα;

Ή μήπως θα επιτρέψουμε την επανάληψη τόσο άθλιων συμπεριφορών εξαγοράς συνειδήσεων και στο μέλλον περιμένοντας κάποιους άλλους κουμπάρους ή κουτσαβάκηδες να παραδεχθούν έπειτα από 15 χρόνια τις αθλιότητές τους;