Μάξιμος Χαρακόπουλος

Ενός πολέμου, που όπως είπε ο Οικουμενικός Πατριάρχης θα μπορούσε να εξελιχθεί σε παγκόσμιο. Ελπίζουμε τελικά να επικρατήσει η λογική και να επέλθει ο απαιτούμενος συμβιβασμός βάσει και των υπαρχουσών συμφωνιών.

Είναι προφανείς νομίζω οι λόγοι που η Ελλάδα επιθυμεί την καταλλαγή και την ειρηνική διευθέτηση των διαφωνιών και αντιθέσεων. Ένας από αυτούς είναι και η διαρκής απειλή μας από την Τουρκία. Το κλίμα της αναταραχής στην ευρύτερη γειτονιά ρίχνει νερό στον μύλο του τουρκικού αναθεωρητισμού. Δυστυχώς, η Άγκυρα έχει εισέλθει εδώ και καιρό σε μια επικίνδυνη ατραπό, αυτή της αμφισβήτησης του διεθνούς δικαίου και της ανάδειξης της βίας και της απειλής της βίας ως καθοριστικά στοιχεία άσκησης εξωτερικής πολιτικής. Ακολουθώντας ένα μείγμα νεοοθωμανικών και εθνικιστικών σχεδιασμών, θεωρεί ότι μπορεί να επιβληθεί παντί τρόπω.

Διαπιστώνουμε, μάλιστα, ότι, ακόμη και τώρα, που οι συγκυρίες ανάγκασαν στην υπερφίαλη τουρκική ηγεσία να βάλει μπόλικο νερό στο κρασί των αντιπαραθέσεων με σειρά κρατών που έχει προστριβές, η Ελλάδα και η Κύπρος εξακολουθούν να παραμένουν μονίμως στο στόχαστρο της ρητορικής της. Πρόσφατο δείγμα, η επίσημη αμφισβήτηση της κυριαρχίας των ελληνικών νησιών του ανατολικού Αιγαίου.

Μπορεί, βεβαίως, η απάντηση να ήταν ξεκάθαρη από την Κομισιόν, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και βεβαίως το ελληνικό Υπεξ, όμως δεν πρέπει να καλλιεργούνται ψευδαισθήσεις για τις προθέσεις των γειτόνων μας.
Πράγματι, υπάρχουν και εσωτερικά αίτια πίσω από την τεχνητή όξυνση που επιδιώκουν. Όμως, δυστυχώς, η εχθρική κατά της Ελλάδος στάση δεν περιορίζεται στην πλευρά του κυβερνώντος κόμματος του προέδρου Ερτογάν. Εκπορεύεται και από δυνάμεις της κεμαλικής αντιπολίτευσης. Οφείλουμε, λοιπόν, να αποδεχθούμε ότι η Άγκυρα δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να κλιμακώσει τις διεκδικήσεις της. Και γι αυτό να είμαστε βέβαιοι ότι θα συνεχίσει την τακτική της.

Απέναντι σε αυτήν την επιθετική πολιτική, η Ελλάδα αντιτάσσει τα δικά της απόρθητα τείχη. Τείχη διπλωματικά και τείχη στρατιωτικά. Και τα οικοδομεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη με σχέδιο, με επιμονή και με αποφασιστικότητα.

Με την σθεναρή στάση που επέδειξαν στρατός και σώματα ασφαλείας στον Έβρο το 2020. Με τις εν συνεχεία αποτελεσματικές κινήσεις του στόλου μας στο Αιγαίο. Με τις συμφωνίες στρατηγικής συμμαχίας με Γαλλία, ΗΠΑ, Εμιράτα, Αίγυπτο, Ισραήλ. Και τέλος, με ένα δυναμικό πρόγραμμα εξοπλιστικής αναβάθμισης και των τριών όπλων των Ενόπλων Δυνάμεων. Μέρος του οποίου υπερψηφίζεται σήμερα στην Ολομέλεια της Βουλής.

Μιλούμε για τις, τελευταίας τεχνολογίας, φρεγάτες Bellara, που θα κατοχυρώσουν την υπεροπλία μας στο Αιγαίο για πολλά χρόνια. Για 6 ακόμη RAFALE, ώστε να συμπληρωθεί μια μοίρα, κάνοντας απόρθητο τον εναέριο χώρο μας. Και 44 τορπίλες για τα υπερ-εξελιγμένα υποβρύχια του Πολεμικού Ναυτικού. Κι όλα αυτά έρχονται σε συνέχεια των συμφωνιών για τα RAFALE, για τη δημιουργία του Κέντρου Εκπαίδευσης Αεροπορίας στην Καλαμάτα, για την υποστήριξη των Mirage 2000 - 5.

Δυστυχώς, για μεγάλο χρονικό διάστημα, το καθήκον προς την ενίσχυση της άμυνας δεν το φροντίσαμε όπως έπρεπε. Υπήρξε και η οικονομική κρίση, που έκανε τα πράγματα χειρότερα. Την ίδια ώρα στην Τουρκία είχαν επιδοθεί σε μια πρωτοφανή εξοπλιστική κούρσα, αλλά και ενίσχυση της αμυντικής τους βιομηχανίας με αποτέλεσμα τα τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη να επηρεάζουν την έκβαση του πολέμου στο Ναγκόρνο Καραμπάχ και να είναι περιζήτητα από την Αιθιοπία μέχρι την Ουκρανία και την Πολωνία. Αντιθέτως, εμείς, όλα αυτά τα χρόνια δεν προμηθευτήκαμε ούτε καν τις σύγχρονες τορπίλες για τα υποβρύχιά μας.

Είναι, λοιπόν, ευχάριστο το ότι έχει αρχίσει να παίρνει εμπρός και η αμυντική μας βιομηχανία. Είμαστε βεβαίως πολύ μακριά από τον επιθυμητό στόχο. Ελπίζουμε, όμως, ότι όλα θα πάνε κατ’ ευχήν. Και ιδιαίτερα με την υπόθεση των ναυπηγείων Σκαραμαγκά και Ελευσίνας. Και ότι οι συμφωνίες για τις κορβέτες θα τονώσουν τον άλλοτε ακμάζοντα ναυπηγικό τομέα της πατρίδας μας.

Αν όλοι συμφωνούμε ότι υπάρχει τουρκική απειλή, αν όλοι επιθυμούμε να δούμε μια Ελλάδα ισχυρή και ανεξάρτητη, με λόγο που να μετράει σε όλη την ανατολική Μεσόγειο, τότε είναι αυτονόητη η υπερψήφιση των συμφωνιών.

Αυτές τις ώρες, που διαπιστώνουμε πόσο ρευστή είναι η κατάσταση παγκοσμίως, που αντιλαμβανόμαστε ότι ίσως τίποτε δεν είναι δεδομένο, δεν νοείται υπό οποιαδήποτε πρόφαση να υπάρξουν νέα όχι για τα εξοπλιστικά προγράμματα. Ειδικά η αξιωματική αντιπολίτευση πρέπει, επιτέλους, να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. Και να μην αναζητά σαθρές δικαιολογίες, αποποιούμενη τις ευθύνες της, για να ικανοποιήσει και την πτέρυγα των δήθεν “αντιμιλιταριστών”.

Η ιστορία -και ιδιαίτερα η ελληνική- έχει επανειλημμένως δείξει ότι το ισχυρότερο όπλο ενός λαού απέναντι σε κάθε εξωτερική επιβολή είναι η εθνική ενότητα. Και αυτήν οφείλουμε όλοι να προστατεύσουμε και να ενισχύσουμε.

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι πρόεδρος της Διαρκούς Επιτροπής Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης της Βουλής, βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην υπουργός.