Μανούσος Βολουδάκης

Η Ε.Ε. δείχνει να αντιμετωπίζει τις μεταναστευτικές ροές ως ένα δεδομένο της ζωής, επί του οποίου δεν μπορεί να έχει άλλη παρέμβαση παρά μόνο να σχεδιάσει τον κατάλληλο τρόπο υποδοχής, ταυτοποίησης και ενσωμάτωσης μεταναστών και προσφύγων.

Ελάχιστη σημασία δίνεται στην αποτροπή του φαινομένου της παράνομης μετανάστευσης.

Η Ευρώπη, όπως την ξέρουμε, δεν μπορεί να επιβιώσει αν στο έδαφός της αναπτύσσονται θύλακες ανθρώπων που αρνούνται ή αδυνατούν να ενσωματωθούν στον ευρωπαϊκό πολιτισμό και τρόπο ζωής. Η Ευρώπη αποτελεί, μεταξύ άλλων, και άθροισμα των εθνικών της ταυτοτήτων.

Το φαινόμενο της ανάπτυξης πληθυσμών μεταναστών απομονωμένων από τον κορμό της κοινωνίας του κράτους που τους φιλοξενεί χαρακτηρίστηκε προσφυώς από τον Γάλλο πρόεδρο Μακρόν «separatisme», δηλαδή αποσχιστική τάση. Ο περιορισμός του φαινομένου προϋποθέτει την αποτροπή της παράνομης μετανάστευσης η οποία το τροφοδοτεί.

Υπάρχει βέβαια στην Ε.Ε. μια πολιτική επιστροφών για όσους δεν δικαιούνται άσυλο. Τα αποτελέσματα, όμως, της πολιτικής αυτής είναι απογοητευτικά: μόνο το 1/3 όσων λαμβάνουν εντολή αναχώρησης αναχωρεί πραγματικά! Το νέο σύμφωνο δεν συμπεριλαμβάνει διατάξεις οι οποίες αναμένεται να αλλάξουν δραστικά την εικόνα αυτή.

Οσο για την κατανομή των βαρών στο εσωτερικό της Ενωσης, το νέο σύμφωνο μιλά για ισορροπία υπευθυνότητας και αλληλεγγύης, όμως δεν προτείνει, όπως θα έπρεπε, υποχρεωτική αναλογική κατανομή των αιτούντων άσυλο και προσφύγων μεταξύ των κρατών-μελών. Αντ’ αυτού, δίνει την επιλογή διαφόρων εμμέσων τρόπων στήριξης των χωρών πρώτης υποδοχής, οι οποίοι τρόποι όμως δεν υποκαθιστούν τη δίκαιη κατανομή του βάρους της φιλοξενίας.

Ιδιαίτερα προβληματική είναι η πρόβλεψη του νέου συμφώνου για τη μεταφορά των αιτούντων άσυλο σε κέντρα υποδοχής κατά μήκος των συνόρων, στα οποία θα αντιμετωπίζονται ως ευρισκομένοι εκτός Ε.Ε.

Τόσο το Λιμενικό Σώμα όσο και η ΕΛ.ΑΣ. εκφράζουν την άποψη ότι οι σχετικές διατάξεις επιφέρουν ακύρωση στην πράξη της προστασίας των συνόρων.
Αυτό συμβαίνει διότι έλεγχοι που πρέπει να γίνονται προτού περάσει κανείς τα σύνορα, μεταφέρονται με τον προτεινόμενο κανονισμό εντός του εθνικού εδάφους. Το ζήτημα αφορά και θίγει την εθνική μας κυριαρχία.

Επιπλέον με το νέο σύμφωνο δημιουργείται ανεξέλεγκτη κατάσταση από τις ρυθμίσεις σχετικά με τη συμμετοχή ιδιωτών -των γνωστών ΜΚΟ- σε επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης στη θάλασσα. Μια κατάσταση που όχι μόνο δυσκολεύει τον έλεγχο των θαλασσίων συνόρων, αλλά δημιουργεί και πρόσθετους κινδύνους και για τους ίδιους τους μετανάστες.

Το νέο σύμφωνο για το άσυλο και τη μετανάστευση συνιστά αποδυνάμωση του σημερινού ευρωπαϊκού θεσμικού πλαισίου όσον αφορά την προστασία των συνόρων.
Για όλους αυτούς τους λόγους η Ελλάδα πρέπει να καταψηφίσει το σχέδιο αυτό στα αρμόδια όργανα.

Στον χρόνο που συζητείται το νέο αυτό σύμφωνο βρίσκεται σε εξέλιξη μια άλλη ανησυχητική διεργασία: ένας οργανωμένος πόλεμος κατά της Frontex και του επικεφαλής της Fabrice Leggeri. Ενας πόλεμος βασισμένος σε σειρά ψευδών κατηγοριών περί παρανόμων επαναπροωθήσεων που χάλκευσαν μηχανισμοί της τουρκικής προπαγάνδας, από κοινού με τις γνωστές ΜΚΟ των επαγγελματιών του «ανθρωπισμού». Ενας πόλεμος στον οποίο δυστυχώς συνέβαλαν και κάποιες φωνές Ελλήνων, από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ.

Τέτοιες μέρες πριν από έναν χρόνο, οι επικεφαλής των θεσμών της Ε.Ε. επισκέφθηκαν μαζί με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη τον Εβρο, μετά την οργανωμένη από την Τουρκία απόπειρα μαζικής εισβολής λαθρομεταναστών.

Η εικόνα αυτή ήταν η εικόνα της έμπρακτης ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, η οποία απέδωσε μάλιστα καρπούς.
Αυτό το πνεύμα πρέπει να φανεί και στην ευρωπαϊκή νομοθεσία.