Μανώλης Χριστοδουλάκης

Και έφτασε σε μία συνθήκη ισχυρά μεταβατική για το πολιτικό μας σύστημα, λαμβάνοντας υπόψιν το διττό κενό που είναι πιο εμφανές από ποτέ.

Από τη μία πλευρά, μία συστηματική πλέον πολιτική φθορά της ΝΔ, ως αποτέλεσμα των κυβερνητικών της επιλογών που υπονομεύουν τη συλλογική ευημερία της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Και από την άλλη, το έκδηλο έλλειμμα μιας συντεταγμένης, σοβαρής και υπεύθυνης αξιωματικής αντιπολίτευσης, που θα ελέγχει και θα οριοθετεί την κυβερνητική πολιτική, που θα αντιπαραβάλλει πειστικά και ρεαλιστικά τη δική της εναλλακτική πρόταση για τη διακυβέρνηση του τόπου.

Αυτή η συνθήκη εμπλουτίζει την εκλογική διαδικασία με μία πρωτόγνωρη ιδιαιτερότητα. Ότι αυτή τη φορά, το ΠΑΣΟΚ δεν εκλέγει απλώς έναν ακόμα Πρόεδρο. Πολύ περισσότερο, καλείται να διαμορφώσει τις συνθήκες ώστε να επιλέξει τον επόμενο Πρωθυπουργό της χώρας. Δεν είναι μία κάλπη απλώς κομματική, αλλά εθνική. Και δεν μπορεί να αφορά απλώς έναν στενό κομματικό μηχανισμό, αλλά την κοινωνία συνολικά.

Δεν έχει σημασία αν θέλουμε ή αν μπορούμε να ανταποκριθούμε στον ιστορικό ρόλο που μας επιβάλλει η πολιτική συνθήκη. Είμαστε υποχρεωμένοι να το πράξουμε και να θωρακίσουμε με πρόσημο προοδευτικό τα θεσμικά αντίβαρα της δημοκρατίας και της πολιτείας μας. Και αυτό, μόνο το ΠΑΣΟΚ μπορεί να το κάνει.

Φτάνουμε έτσι στον στόχο. Που δεν μπορεί να είναι και πάλι, απλώς, να προσπεράσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει να είναι, με τρόπο καθαρό, να κερδίσουμε τη ΝΔ, να αλλάξουμε το σύστημα διακυβέρνησης της χώρας, να δώσουμε δυναμικά τη μάχη ώστε να κάνουμε τις ιδέες μας πλειοψηφικές στην κοινωνία, να δώσουμε τη μάχη για τη δικαιοσύνη, την ισότητα, τη διαφάνεια, τη λογοδοσία, τη ρήξη με τις ανισότητες, με τα κατεστημένα και τις αντιλήψεις που μας κρατάνε πίσω.

Μας λένε πολλοί, περιμένετε.

Μας λένε πολλοί, όχι τώρα.

Μας λένε να συμβιβαστούμε με μία κανονικότητα που αναπαράγει αδιέξοδα, που αφήνει ευκαιρίες για τη χώρα να πάνε χαμένες.

Μας λένε ότι τα προτάγματα της προόδου είναι παρωχημένα. Παρωχημένη η μάχη για την ποιότητα της δημόσιας υγείας, παρωχημένη η δημόσια εκπαίδευση ως εχέγγυο για την κοινωνική κινητικότητα, παρωχημένη η διεκδίκηση της εργασιακής αξιοπρέπειας, παρωχημένη η προοπτική της ενεργειακής δημοκρατίας, παρωχημένη η σύγκρουση με τα καρτέλ και τα ολιγοπώλια που παράγουν αισχροκέρδεια σε βάρος των ελληνικών νοικοκυριών, παρωχημένη η ανάγκη επαναρύθμισης της ασυδοσίας του τραπεζικού συστήματος. Παρωχημένο για αυτούς οτιδήποτε δεν συμβιβάζεται με τη στασιμότητα που ευνοεί τους λίγους, γύρω από ένα υπερσυγκεντρωτικό μοντέλο εξουσίας.
Παρωχημένοι, όμως, είναι για εμάς, όσοι μας κρατάνε πίσω.

Αυτή τη φορά, δεν θα τους κάνουμε τη χάρη. Ενώνουμε και απελευθερώνουμε δυνάμεις στην κοινωνία, για να κερδίσουμε την ελπίδα ξανά. Και να απαντήσουμε στο κεντρικό διακύβευμα αυτών των εκλογών: Αν αρκούμαστε σε ένα μικρό και φοβικό ΠΑΣΟΚ, που αφήνει ελεύθερο το πολιτικό πεδίο στις πολιτικές που επιβάλλουν μία κοινωνία χαμηλών προσδοκιών, ή αν θα γίνουμε όλοι μαζί μέρος της προσπάθειας για ένα ΠΑΣΟΚ μεγάλο, ανοιχτό και συμμετοχικό που στις επόμενες εκλογές θα κερδίσει τη ΝΔ.

Ανάμεσα σε 6 αξιόλογους υποψήφιους, επιλέγουμε εκείνον που μπορεί να κάνει τη διαφορά. Για μία πολιτική πρόταση που μιλάει καθαρά στην κοινωνία που απέχει, για ένα κόμμα ανοιχτό και συμμετοχικό, για μία ηγεσία με διεισδυτικότητα σε ευρύτερα ακροατήρια, που θα ενώσει την κοινωνία και θα εμπνεύσει ξανά στον δημοκρατικό κόσμο την αυτοπεποίθηση της νίκης. Μία ηγεσία που συμπυκνώνεται στην υποψηφιότητα του Χάρη Δούκα.

Αυτή την Κυριακή, να μην αφήσουμε την ευκαιρία αυτή να πάει χαμένη.

Γιατί πολύ απλά, κανείς εκεί έξω δεν μας χρωστάει, και κανείς δεν θα μας περιμένει για πάντα.
Χάρη πάμε. Πάμε τώρα!