Η Πάολα, ο Θάνος Μικρούτσικος και οι… απαγορεύσεις τραγουδιών…

Σχεδόν όλοι οι χρήστες τους «καταδίκασαν» την Πάολα, κάποιοι μίλησαν για ασέβεια, ενώ δεν έλειψαν και μερικοί-μερικές, που ζήτησαν να απαγορευθούν οι ερμηνείες ανάλογων τραγουδιών στα λαϊκά κέντρα διασκέδασης.

Βλέποντας το σχετικό βίντεο, ομολογούμε ότι η Πάολα, για τη φωνή της οποίας έχουν εκφραστεί κολακευτικά και άνθρωποι που δεν είναι θιασώτες του ρεπερτορίου της, μας απογοήτευσε. Ούτε το τραγούδι της «πάει» (άλλο τι θέλω και άλλο τι μπορώ, που έλεγε ο Χρήστος Κυριαζής), ούτε το ντύσιμό της ήταν στοιχειωδώς ανάλογο με το ύφος του συγκεκριμένου τραγουδιού, ούτε γαρίφαλα «σηκώνει» το εξαιρετικό αυτό τραγούδι. Ατυχής έμπνευση και κάκιστο αποτέλεσμα.

Πάμε παρακάτω όμως, αφού σημειώσω ότι δεν είμαι από τους φανατικούς θαυμαστές της Πάολας, καθώς μόνο 4-5 τραγούδια της είναι του γούστου μου. Η λέξη «ασέβεια» είναι πολύ βαριά. Δεν υπήρξε εδώ προσβολή στα ιερά και τα όσια, αλλά μια κάκιστη σκηνική παρουσία μιας τραγουδίστριας, με επιεικώς απαράδεκτη ερμηνεία…

Εκείνο βέβαια που ξεπερνά και την ατυχή έμπνευση της Πάολας είναι η αξίωση ορισμένων να απαγορεύεται η ερμηνεία ανάλογων τραγουδιών στα «μπουζούκια». Όσοι και όσες το έγραψαν ή το επικρότησαν, αν δεν κάνουν πλάκα μπορούν να μας πουν ποια τραγούδια συγκεκριμένα, θα απαγορεύονται στα «μπουζούκια»; Θα συνταχθεί η σχετική λίστα; Από ποιους; Και ποιοι θα είναι υπεύθυνοι για την τήρηση του μέτρου αυτού; Αν υπάρξουν… παραβάσεις, θα υπάρξουν συλλήψεις και τιμωρίες;

Να ενημερώσουμε όλες και όλους που βρήκαν, ως μάννα εξ ουρανού, βήμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ότι οι μόνοι που μπορούν να απαγορεύσουν την ερμηνεία τραγουδιών τους από συγκεκριμένες καλλιτέχνιδες και συγκεκριμένους καλλιτέχνες είναι οι δημιουργοί τους. Θυμόμαστε χαρακτηριστικά τον Γιάννη Γλέζο να απαγορεύει στον Αντώνη Ρέμο, στις αρχές της δεκαετίας του 2000, να ερμηνεύει τραγούδια του, τα οποία μάλιστα είχαν κυκλοφορήσει σε cd. Κάτι ανάλογο είχε κάνει και ο Γιώργος Μουκίδης, δημιουργός πολλών μεγάλων επιτυχιών και του Νότη Σφακιανάκη, απαγορεύοντάς του να ερμηνεύσει τραγούδια του, κάτι το οποίο νομίζουμε ότι πλέον έχει ατονήσει, καθώς και ο Σφακιανάκης είναι εκτός χώρου τα τελευταία χρόνια. Για τους «7 νάνους», «απαγορευτικό» θα μπορούσαν να «βάλουν» οι Θ. Μικρούτσικος και Ν. Καββαδίας, που δυστυχώς δεν ζουν σήμερα. Ίσως οι κληρονόμοι τους, αλλά δεν είμαστε βέβαιοι γι’ αυτό.

Άλλωστε, λόγω και των καταιγιστικών εξελίξεων σε διάφορους τομείς, το θέμα με την ερμηνεία της Πάολας, πέρασε πλέον στο περιθώριο. Εμείς, φυσικά, δεν θέλουμε να συνεχίσουμε καμία κόντρα, αλλά να εκφράσουμε κάποιες προσωπικές απόψεις για το ελληνικό τραγούδι.

Μέχρι πριν λίγα χρόνια υπήρχε μια διαχωριστική γραμμή στο ελληνικό τραγούδι: το έντεχνο και τα υπόλοιπα, τα οποία χαρακτηρίζονταν ως σκυλάδικα, καψουροτράγουδα, ανατολίτικα τσιφτετέλια κ.ά. Όταν σταδιακά ξέσπασε η οικονομική κρίση, όλοι αυτοί οι, αυτοχαρακτηριζόμενοι ως έντεχνοι άρχισαν με μερικά τραγούδια τους ή με επανεκτελέσεις τραγουδιών, που ως τότε κατηγορούσαν, να αναζητούν νέο ακροατήριο ξεκινώντας τις μουσικές «εκπτώσεις». Ελάχιστοι είναι αυτοί που παρέμειναν πιστοί σε όσα πρέσβευαν από το ξεκίνημα της καριέρας τους. Μια καθαρά λαϊκή τραγουδίστρια για παράδειγμα, η Πίτσα Παπαδοπούλου δεν αμφισβητείται από κανέναν. Παραμένει σταθερή στο ρεπερτόριό της και χαίρει εκτίμησης από όλους τους ανθρώπους του χώρου.

Κατά την άποψή μας οποιοσδήποτε διαχωρισμός στο ελληνικό τραγούδι είναι άστοχος. «Η μουσική είναι μία», όπως ήταν ο τίτλος παλιάς ραδιοφωνικής εκπομπής. Με το να ερμηνεύουν κάποιες ή κάποιοι ποιοτικά, υποτίθεται τραγούδια, δεν καταξιώνονται. Από εκεί και πέρα και όσες/ όσοι υπηρετούν το λαϊκό τραγούδι, θα πρέπει να ξέρουν μέχρι που φτάνουν τα όριά τους.

Κατά καιρούς, φτασμένα σήμερα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού έχουν ερμηνεύσει τραγούδια που τώρα δεν θα τα ερμήνευαν με τίποτα. Για παράδειγμα, η Πέγκυ Ζήνα, μια από τις καλύτερες γυναικείες φωνές της χώρας μας έκανε επιτυχία με το «Αν πας με άλλη, θα σου σπάσω το κεφάλι». Άλλη μια εξαιρετική τραγουδίστρια, η Νατάσα Θεοδωρίδου, που έχει γίνει πλέον αποδεκτή κι από τους (θολο)κουλτουριάρηδες ξεκίνησε την καριέρα της με τραγούδια του Τριαντάφυλλου, ο οποίος χάρη στο «Survivor» έκανε δεύτερη καριέρα. Το «Υποταγή και Επανάσταση» για παράδειγμα (μουσική: Τριαντάφυλλος- στίχοι: Εύη Δρούτσα), θα το χαρακτηρίζαμε εξαιρετικό και διαχρονικό. Ο σπουδαίος Δημήτρης Μητροπάνος, είπε για το χατίρι του Τάκη Μουσαφίρη, το θρυλικό «Κουταλάκι». Δεν τον κατηγόρησε κανείς όμως…

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, ο αξέχαστος Περικλής Περράκης ερμήνευσε δύο σπουδαία λαϊκά τραγούδια: την «Απονιά» και το «Ποιος θα το πίστευε», σε μουσική Στέλιου Σωτηρίου και στίχους Αλέκου Καγιάντα και Καλλιόπης Μαρμαρινού. Τα εκπληκτικά αυτά τραγούδια για τριάντα περίπου χρόνια θεωρούνταν περιθωριακά, καψούρικα κ.λπ. Όταν όμως τα ερμήνευσε ο εξαιρετικός Μανώλης Λιδάκης στο άλμπουμ του «Σαν παλιό κρασί»(1999) τα τραγούδια αυτά, όχι μόνο έγιναν γνωστά σε εμάς τους νεότερους, αλλά σαν να μπήκαν στη μουσική κολυμβήθρα του Σιλωάμ αναγνωρίστηκαν ακόμα κι από όσους τα υποτιμούσαν. Ο Περικλής Περράκης, δυστυχώς, αν και διέθετε εξαιρετική φωνή, ερμηνεύοντας στη συνέχεια τραγούδια όπως το «Κάνε μια βόλτα και γύρνα πάλι, εμένα δεύτερο δεν μ’ έχουν βάλει και κοίτα αν έρχομαι», απογοήτευσε ακόμη και τους φανατικότερους θαυμαστές του…

Το «Με τελείωσες», ένα από τα πολλά σουξέ του Γιάννη Καραλή έγινε πασίγνωστο με τη φωνή του Γιώργου Νταλάρα. Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι πρώτος ερμηνευτής του ήταν ο Γιώργος Σακελλαρίου από την «Οπισθοδρομική Κομπανία». Αν δεν το ερμήνευε ο Γ. Νταλάρας, θα χαρακτηριζόταν καψουροτράγουδο, σκυλάδικο κ.λπ. Ξαφνικά μεταμορφώθηκε από την όντως καλύτερη ερμηνεία του Νταλάρα; Δεν νομίζουμε…

Το «Πάλι στο σπίτι μου χαράματα», γράφτηκε από τον Γιώργο Κοινούση το 1969. Το άκουσε στο κέντρο που τραγουδούσαν και οι δύο, ο Μιχάλης Μενιδιάτης και απαίτησε να το ηχογραφήσει αυτός, όπως και έγινε. 55 χρόνια μετά, το τραγούδι αυτό έχει ηχογραφηθεί πολλές φορές, ενώ την τελευταία δεκαετία περίπου έγινε και… τσιφτετέλι με κλαρίνο, που ακούγεται σε όλα τα πανηγύρια. Πρώτος διδάξας, αν δεν κάνουμε λάθος, ήταν ο τραγουδιστής Γιάννης Κατσίγιαννης. Ένα από τα πολλά σπουδαία τραγούδια των Μίμη Πλέσσα, Λευτέρη Παπαδόπουλου είναι το «Τι σου ‘κανα και πίνεις», από την ταινία του Γ. Δαλιανίδη «Όλγα αγάπη μου» (1968). Για 30 και πλέον χρόνια, το τραγούδι παρέμεινε σχεδόν άγνωστο (Α’ εκτέλεση: Πόλυ Πάνου). Και όμως έγινε γνωστό μέσα από το «Big Brother» («Το ζεϊμπέκικο της Ρέας», της κοπέλας που το χόρεψε στο ριάλιτι) και πλέον τραγουδιέται παντού. Ήταν επίσης η αρχή για τη σημαντική καριέρα της Μελίνας Ασλανίδου.

Ο αείμνηστος Θάνος Μικρούτσικος είχε πει σε συνέντευξή του ότι μόνο μία φορά είχε πάει σε λαϊκό κέντρο διασκέδασης, άκουσε τη «Ρόζα», ένα ακόμα μεγάλο τραγούδι του να «εκτελείται» από μουσικούς και την είδε να χορεύεται άθλια από κάποιους θαμώνες. Αν ζούσε σήμερα, μάλλον θα εξέφραζε τις αντιρρήσεις του πολιτισμένα, για την Πάολα.

Από τη στιγμή που το τραγούδι φεύγει από τα χέρια των δημιουργών του, γίνεται κτήμα των πολλών. Είτε τα «μιλάνε λαϊκά», είτε «ακαδημαϊκά», όλοι έχουν δικαίωμα να ακούνε ό,τι θέλουν. Λογοκρισία και απαγορεύσεις επέβαλε στα τραγούδια μόνο η χούντα. Ας αρκεστούν στα εξυπνακίστικα σχόλια, οι χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και ας αφήσουν τις κριτικές επί παντός επιστητού. Ο κόσμος ανεβάζει και κατεβάζει τους καλλιτέχνες, όχι εσείς.

Ίσως ξενίσει πολλούς και πολλές το σημερινό άρθρο, αλλά αντιπαθώ τους δήθεν και τους αυτόκλητους συνηγόρους ή κριτές. Be yourself, που λένε κι οι αγγλομαθείς ή «Listen to your heart»… Αφήστε τον καθένα και την καθεμία, εφόσον δεν σας ενοχλεί, να κάνει ό,τι θέλει κυρίες και κύριοι των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και βρείτε σοβαρότερα θέματα ν’ ασχοληθείτε…Αν βέβαια δεν εξαντλείτε όλη τη φαιά ουσία σας σε σχόλια για εύπεπτα θέματα…