Μιχάλης Στούκας

Δυστυχώς, η απώλεια του Μπάλντοκ οδήγησε ορισμένους, δημοσιογράφους και μη, σε απρέπειες. Πιο χαρακτηριστική βέβαια είναι η περίπτωση του Γιώργου Λιάγκα ο οποίος την Πέμπτη 10/10 (ο Τζορτζ έφυγε από τη ζωή το βράδυ της Τρίτης 8/10) θεώρησε σκόπιμο να ασχοληθεί με το σπίτι που έμενε, τα τετραγωνικά του, τον αριθμό των δωματίων του κ.λπ. Μετά το απαράδεκτο αυτό ρεπορτάζ ξέσπασε πραγματικός σάλος. Σύσσωμος ο δημοσιογραφικός κόσμος και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και όχι μόνο, κατακεραύνωσαν τον Λιάγκα ο οποίος την επόμενη μέρα ζήτησε συγγνώμη, ανέλαβε όλη την ευθύνη κ.λπ.

Κλήθηκε για εξηγήσεις από το Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ και συνέχισε να δέχεται σκληρή κριτική και τις επόμενες μέρες. Αν δεν υπήρχε αυτή η γενική κατακραυγή, δεν αποκλείεται να συνέχιζε και την επόμενη μέρα την περιγραφή του σπιτιού του αδικοχαμένου Τζορτζ. Θυμίζουμε ότι το 2020 ο Λιάγκας είχε διαγραφεί προσωρινά από την ΕΣΗΕΑ με αφορμή απαράδεκτα σχόλια για περιστατικό σεξουαλικής επίθεσης σε βάρος φοιτήτριας στο ΑΠΘ.

Αν εξαιρέσουμε κάποια πτώση στα νούμερα τηλεθέασης της εκπομπής του, ο Γιώργος Λιάγκας μάλλον θα περάσει αβρόχοις ποσί και αυτό το περιστατικό καθώς από το κανάλι δεν υπάρχει μέχρι τώρα, επίσημα τουλάχιστον, κάποια αντίδραση…

Βέβαια το πρόβλημα δεν είναι μόνο ο Γιώργος Λιάγκας και η εκπομπή του αλλά όλες οι τηλεοπτικές εκπομπές της πρωινής ζώνης, τα λεγόμενα πρωινάδικα. Η επιτυχία του «Πρωινού Καφέ» με τη Ρούλα Κορομηλά αρχικά και την Ελένη Μενεγάκη στη συνέχεια τις δεκαετίες του 1990 και του 2000 οδήγησε τους καναλάρχες σε αποφάσεις ένταξης ανάλογων εκπομπών στα προγράμματά τους .Τα τελευταία χρόνια πάντως, τα πρωινάδικα, τα οποία έχουν εξαντλήσει στους τίτλους τους όλους τους πιθανούς συνδυασμούς των λέξεων πρωί και καφές, έχουν φθίνουσα πορεία. Η απαξίωση δε που γνώρισαν κάποια από αυτά, οδήγησε τους παρουσιαστές τους εκτός τηλεόρασης. Και, όπως έχουμε ξαναγράψει, τα ίδια πρόσωπα που παρουσίαζαν ανάλογες εκπομπές πριν από είκοσι χρόνια, τις παρουσιάζουν και σήμερα. Οι πανελίστριες και οι πανελίστες αλλάζουν και ελάχιστοι από αυτούς, όπως ο Κώστας Τσουρός αναβαθμίζονται σε παρουσιαστές εκπομπών.

Τι παρουσιάζουν τα πρωινάδικα; Ανούσια θεματολογία, καλεσμένες και καλεσμένοι που ανακυκλώνονται, συνταγές μαγειρικής, προβλέψεις ζωδίων κ.λπ. Η ίδια σκαλέτα του 1995 αναλλοίωτη και το 2024. Και ποια είναι ακριβώς η θεματολογία των πρωινάδικων; Ο μικρόκοσμος των σελέμπριτι και των ινφλουένσερ της Ελλάδας, άτομα με ιδιότητες «πρώην παίχτης Survivor» και «πρώην διαγωνιζόμενη στο GNTM» και καλλιτέχνες (ηθοποιοί, τραγουδιστές κ.λπ.) που μην έχοντας κάτι ενδιαφέρον να πουν για το επάγγελμά τους αναφέρονται σε κόντρες τους με άλλους, σε γεγονότα που συνέβησαν πριν από δεκαετίες κ.λπ. Νεαροί ρεπόρτερ των πρωινάδικων «στήνονται» με τις ώρες έξω από τα σπίτια κάποιων επωνύμων που απασχολούν την επικαιρότητα και αρχίζουν τις ερωτήσεις: «Είναι αλήθεια ότι έχετε σχέση με την/τον…;». Ο επώνυμος ή η επώνυμη χαμογελά και φεύγει. Και μετά, αρχίζει μια ολόκληρη συζήτηση στο στούντιο. Τι σημαίνει το χαμόγελο; Γιατί χαμογέλασε ο/η… Τα μέλη του πάνελ αρχίζουν να εκθέτουν τις απόψεις τους, γιατί ο άτιμος ο χρόνος μερικές φορές δεν περνάει με τίποτα και τελικά δεν καταλήγουν πουθενά…

Και όταν οι παρουσιαστές και παρουσιάστριες των πρωινάδικων δεν έχουν θεματολογία, εφευρίσκουν. Δημιουργούν ένα θέμα, ανύπαρκτο συνήθως και συζητούν γύρω από αυτό. Συχνά ακούγεται και το βαρύγδουπο: «Στη σύσκεψη πριν την εκπομπή…». Σιγά παιδιά, μην (συ)σκέπτεστε τόσο πολύ. Ενίοτε, τα βάζουν και με παρουσιαστές ή παρουσιάστριες άλλων εκπομπών και αρχίζουν τα τηλεοπτικά ξεκατινιάσματα με απειλές του στυλ: «Αν ανοίξω το στόμα μου…». Γιατί δεν το ανοίγετε βρε παιδιά; Ραμμένο το έχετε;

Κατά τα άλλα, αδολεσχία (ακατάσχετη φλυαρία), μπηχτές, υπονοούμενα, έγκυρες, υποτίθεται, πληροφορίες, που όμως ποτέ δεν βγαίνουν στον αέρα, πιθανότατα γιατί είναι ανύπαρκτες και… περιεχόμενο μηδέν. Και δυστυχώς, όταν συμβαίνει κάποιο τραγικό γεγονός, οι πρωινές εκπομπές θεωρούν ότι μπορούν να ανεβάσουν τα νούμερα τηλεθέασης και ασχολούνται και με αυτό. Όταν όμως έχουν συνηθίσει σε άλλου είδους ρεπορτάζ και θεματολογία, συνήθως στα ζητήματα αυτά, τα θαλασσώνουν… Και τέλος, ενίοτε, και τηλεδικαστήρια. Μόνο τα γουνάκια λείπουν από τους παρουσιαστές και τους πανελίστες, που θεωρούν τους εαυτούς τους αυτοχειροτόνητους κήνσορες…

Οι παλαιότεροι βέβαια θα πουν ότι η τηλεόραση των ‘90s ήταν ακόμα χειρότερη. Οι μεγαλύτεροι θα θυμούνται και οι νεότεροι θα έχουν δει στο You Tube έντονους καβγάδες σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση, εκτόξευση ύβρεων, απειλών και ξύλο μεταξύ των προσκεκλημένων οι οποίοι κάποιες φορές βρίσκονταν στο στούντιο, υποτίθεται, για να λύσουν τις διαφορές τους. Ακολουθούσε γενική σύρραξη, παρέμβαση τεχνικών, ανθρώπων του στούντιο κ.λπ. Δυστυχώς για το φιλοθεάμον κοινό, πάνω στο καλύτερο, «έπεφταν» διαφημίσεις και όταν δεν διακοπτόταν η εκπομπή, τα πάντα είχαν τελειώσει ίσως και με την… αποβολή των πιο θερμόαιμων από το στούντιο. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990-αρχές της δεκαετίας του 2000, η ελληνική TV δημιούργησε και μερικά καλτ είδωλα, τα οποία σε κάποιους θα μείνουν αξέχαστα. Ας μην κάνουμε ονομαστικές αναφορές σε εκπομπές, παρουσιαστές, παρουσιάστριες κ.λπ. Η ελληνική trash tv, τουλάχιστον προς το παρόν, πέρασε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας…

Όσο για τις τηλεοπτικές σειρές; Αν και είναι ακόμα σχετικά νωρίς, μία από τα ίδια θα λέγαμε. Δειλά-δειλά φαίνεται ότι κάποια σίριαλ έχουν αρχίσει να ξεχωρίζουν, άλλα, όπως «Η Γη της Ελιάς» που προβάλλεται για τέταρτη συνεχή χρονιά κινούνται πολύ μακριά από τα νούμερα των περασμένων ετών και άλλα, ιδιαίτερα φιλόδοξα, όπως η «Μάγισσα-Φλεγόμενη καρδιά» αρκούνται σε μονοψήφια νούμερα τηλεθέασης… Όσο για τον «Άγιο Έρωτα» που προσπάθησε να βαδίσει στα χνάρια του σίριαλ «Άγγιγμα Ψυχής» του 1998-1999, μάλλον θα βλέπει με τα κιάλια τα «νούμερα» της σειράς του Μανούσου Μανουσάκη…

Ευχάριστη και αναμενόμενη για μας, έκπληξη είναι η επιτυχία των κωμωδιών «VIΡ-Καλά Γεράματα» και «Έχω Παιδιά». Το έχουμε ξαναγράψει. Ο κόσμος σήμερα στη χώρα μας δεν αντέχει να βλέπει και στην τηλεόραση αυτά που συμβαίνουν στην πραγματικότητα. Χρειάζεται να «ξεσκάσει», να γελάσει, να ψυχαγωγηθεί. Γι’ αυτό και γυρίζει την πλάτη του στην τηλεόραση και βλέπει μόνο αθλητικούς, κυρίως ποδοσφαιρικούς, αγώνες και ελάχιστες σειρές. Τα δελτία ειδήσεων συγκεντρώνουν ελάχιστο κοινό (δεν νομίζουμε ότι υπάρχουν νέοι άνθρωποι που ενημερώνονται σήμερα από την TV), το ίδιο και οι ενημερωτικές εκπομπές. Τα τηλεπαιχνίδια γνώσεων με ιντερνετικές ερωτήσεις, κάποιες από τις οποίες μόνο γνώσεων δεν είναι και μέτριους «παίχτες», βρίσκονται κι αυτά σε πτώση (πλην «Εκατομμυριούχου»). Σε πτώση βρίσκονται και τα ριάλιτι. Τέλος η ΕΡΤ για την οποία διαβάζουμε κατά διαστήματα διθυραμβικές κριτικές, επιμένει σε σίριαλ και τηλεπαιχνίδια με τηλεθέαση ακόμα και μικρότερη από 3%. Προς τι οι διθύραμβοι; Κι εδώ όμως ξεχωρίζει το σίριαλ «Ηλέκτρα» που προβάλλεται για δεύτερη σεζόν.

Για να κλείσουμε το άρθρο από εκεί που το ξεκινήσαμε, από τα πρωινάδικα δηλαδή. Δεν είμαστε καναλάρχες, ούτε διευθυντές προγράμματος. Καλό είναι όμως αυτοί να δώσουν οδηγίες στους παρουσιαστές των πρωινάδικων να αλλάξουν ρότα. Όταν τα νούμερα τηλεθέασης «πέφτουν» οι διαφημίσεις ελαττώνονται και οι τίτλοι τέλους δεν θ’ αργήσουν να πέσουν και για τις ίδιες τις εκπομπές, τους παρουσιαστές ή τις παρουσιάστριές τους και όλο το πάνελ τους…