Μπάμπης Κούτρας

Η απόφαση του «σουλτάνου» δεν έχει να κάνει ούτε με διεκδικήσεις, ούτε με εθνικά συμφέροντα, ούτε με αμφισβητήσεις, ούτε με συμφωνίες. Σε επίπεδο συμβολισμού ισοδυναμεί με σφαγή αμάχων και μάλιστα εν καιρώ ειρήνης, ανάλογης εκείνων που διέπραξαν ο ίδιος και οι πρόγονοί του από την Αλωση μέχρι τους Αρμένιους, τους Πόντιους, το 1922 στη Σμύρνη, το πογκρόμ στην Κωνσταντινούπολη το 1955 και τα Κατεχόμενα της Κύπρου, για να έρθουμε στα πιο πρόσφατα. Μπορεί τώρα να μη χύθηκε αίμα, αλλά το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα είναι το ίδιο: ο τσαμπουκάς, η ταπείνωση, ο εξευτελισμός, η προσβολή των διεθνών κανόνων, η εξόντωση του «αντιπάλου». Γιατί τι άλλο νόημα μπορεί να έχει η αναθεώρηση ακόμη και του διατάγματος του Κεμάλ Ατατούρκ που το 1934 χαρακτήρισε τον εμβληματικό ναό της χριστιανοσύνης μουσείο;

Από προχθές Παρασκευή οι ελληνοτουρκικές σχέσεις μπήκαν σε νέα φάση επιδείνωσης και δεν θα είναι ποτέ ίδιες με το παρελθόν. Ο Ερντογάν άλλαξε επίπεδο. Πέρασε από τις παραβιάσεις, τις πτήσεις πάνω από τα νησιά μας, τις γκρίζες ζώνες, την αμφισβήτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και τις συμφωνίες με τη Λιβύη σε μια πρόκληση υψηλού συμβολισμού εναντίον της χώρας μας αλλά και της χριστιανικής Δύσης. Και όσοι πιστεύουν ότι δεν αποτελεί ζήτημα εθνικής ασφάλειας για τη χώρα μας είναι μακριά νυχτωμένοι.

Τον περασμένο Φεβρουάριο στον Εβρο, ο Ερντογάν υπέστη μια ήττα που δεν την ανέμενε. Η άμεση και σθεναρή αντίδραση του Μητσοτάκη που πέτυχε να κινητοποιήσει υπέρ της χώρας μας την Ευρωπαϊκή Ενωση ήταν μια νίκη καθοριστικής σημασίας. Η επιτυχία αυτή έγινε ακόμη σπουδαιότερη από τη συστηματική αναχαίτιση των μεταναστευτικών ροών στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, αλλά και τη στήριξη των ελληνικών θέσεων στο θέμα των ΑΟΖ από την Ε.Ε. και τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Οι εξελίξεις αυτές όχι μόνο εξόργισαν τον Ερντογάν, πράγμα αναμενόμενο, αλλά έδωσαν την ευκαιρία και στους γνωστούς «Ροζάκηδες» (πολιτικούς, καθηγητές και δημοσιογράφους) να επαναφέρουν τη γνωστή επιχειρηματολογία για τα... δικαιώματα της Τουρκίας στο Αιγαίο και την αναζήτηση συμβιβασμού είτε μέσω απευθείας διαπραγματεύσεων, είτε με προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Κάποιοι μάλιστα ακραίοι, ορισμένοι εκ των οποίων δυστυχώς πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ, έφτασαν στο σημείο να οργανώσουν την παραπομπή της χώρας μας στην Ε.Ε., γιατί δήθεν υπήρξε νεκρός στον Εβρο. Ας ελπίσουμε ότι πρόκειται απλώς για ανόητους.

Η απόφαση του Τούρκου προέδρου για την Αγια-Σοφιά ξεκαθαρίζει το τοπίο. Με την Τουρκία δεν υπάρχει καμία περίπτωση να τα βρούμε, στο πλαίσιο ενός έντιμου συμβιβασμού, όπου και οι δύο θα χάσουν κάτι. Ο Ερντογάν, οι πριν και οι μετά από αυτόν, ένα μόνο πράγμα θέλουν: να μας εξαφανίσουν. Αν μπορούσαν, θα το έκαναν αμέσως, μας έχουν απειλήσει πολλές φορές το τελευταίο διάστημα. Εάν δεν το κάνουν, είναι γιατί φοβούνται πως δεν θα το πετύχουν. Είναι υποχρέωση της σημερινής κυβέρνησης και όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης η Ελλάδα να παραμείνει ισχυρή στρατιωτικά και οικονομικά, ενωμένη πολιτικά και κοινωνικά, αλληλέγγυα με τους εταίρους της και τους συμμάχους στην Ευρώπη και την Αμερική. Εχουμε κοινά συμφέροντα που μας ενώνουν απέναντι στην Τουρκία και πρέπει να αξιοποιήσουμε την οργή των Γάλλων, την ανησυχία των Γερμανών, την παρουσία των Αμερικανών.

Οι πρώτες αντιδράσεις για την Αγια-Σοφιά ήταν μάλλον ήπιες τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό σε σχέση με το μέγεθος της πρόκλησης. Ισως να αιφνιδιάστηκαν. Το ελπίζω. Αν όμως δεν θέλουν να δουν το πρόβλημα, σύντομα αυτό θα έρθει καταπάνω μας. Σε παλαιότερη ομιλία του ο Ερντογάν το είχε πει καθαρά: «Είναι προσβλητικό να λένε μετριοπαθές Ισλάμ. Το Ισλάμ είναι Ισλάμ, τελεία και παύλα».