Μπάμπης Κούτρας

Η τακτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης να μεταθέτει από Αύγουστο χειμώνα και από Μάρτη καλοκαίρι τις κυρώσεις εναντίον του Ερντογάν δεν μας ικανοποιεί, αλλά στο τέλος μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμη. Οχι γιατί έχουμε πιθανότητες να βρούμε άκρη με τους «τρελούς Τούρκους», αλλά για να κερδίσουμε πάλι χρόνο ελπίζοντας σε μια καλύτερη συγκυρία. Μέσα στον Απρίλιο η ηγεσία της Ε.Ε. θα πάει στην Αγκυρα για τα παζάρια με τον «σουλτάνο». Αυτό που ζητάει η Τουρκία είναι χρήματα για το Μεταναστευτικό και μια προνομιακή νέα τελωνειακή ένωση. Οσο και αν προσπαθεί να το κρύψει ο Ερντογάν, το πιο μεγάλο από τα προβλήματά του είναι η κατάσταση της οικονομίας. Δεν τον ενδιαφέρουν τα δικαιώματα των γυναικών, των πολιτικών αντιπάλων του, των ΜΜΕ ή των Κούρδων, αλλά ξέρει πολύ καλά ότι με την οικονομία δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα. Και κάνει αυτό που ξέρει καλά: παζάρια κι ό,τι κερδίσει, με αντάλλαγμα μια λιγότερο προκλητική συμπεριφορά απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο, δηλαδή την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Αυτή η προοπτική σε συνδυασμό με τη στάση των ΗΠΑ απέναντι στην Τουρκία από τότε που ανέλαβε ο Μπάιντεν και την ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων διαμορφώνουν ευνοϊκότερες συνθήκες για τη χώρα μας. Δυστυχώς όχι για την οριστική επίλυση των διαφορών μας με την Αγκυρα (υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ), αλλά τουλάχιστον να μπούμε ξανά σε έναν κύκλο ύφεσης στο Αιγαίο και αποφυγής ενός θερμού επεισοδίου. Είναι ενδεικτικό πως ήδη η Τουρκία συζητά το ενδεχόμενο επανάληψης των διερευνητικών επαφών μέσα στον Απρίλιο, ενώ η λεγόμενη πενταμερής για το Κυπριακό πιθανόν να οδηγήσει σε έναν γύρο συνομιλιών που αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε πλήρες αδιέξοδο.

Στο πρόβλημα της πανδημίας έχει πια καταστεί σαφές πως μόνη λύση είναι ο εμβολιασμός. Με ευθύνη των Βρυξελλών το πρώτο τρίμηνο ήταν απογοητευτικό. Η Ε.Ε. έμεινε δραματικά πίσω και από τις ΗΠΑ και από τη Βρετανία, δικαιώνοντας για μία ακόμη φορά τους επικριτές της. Γραφειοκρατία, έλλειψη συντονισμού μεταξύ των κρατών, διαφορετικά συμφέροντα και προτεραιότητες επέφεραν ένα ακόμη πλήγμα στην ικανότητα της Ε.Ε. να διαχειριστεί με στοιχειώδη αποτελεσματικότητα σύνθετα προβλήματα. Ωστόσο, για το δεύτερο τρίμηνο φαίνεται πως τα πράγματα μπαίνουν σε μια πιο ομαλή πορεία. Μέχρι τέλος Ιουνίου οι «27» περιμένουν άλλα 360 εκατομμύρια δόσεις εμβολίων, πολύ κοντά στον στόχο κάλυψης του 70% του πληθυσμού ώστε να δημιουργηθεί το περίφημο τείχος ανοσίας. Ταυτόχρονα φαίνεται ότι ξεπερνιούνται οι αρχικοί δισταγμοί για το «πράσινο πιστοποιητικό», το οποίο θα επιτρέψει την ευχερέστερη μετακίνηση, χωρίς χρονικούς περιορισμούς και με σχετική ασφάλεια, των πολιτών από χώρα σε χώρα. Η κυβέρνηση έχει κάθε λόγο να αισθάνεται δικαιωμένη από αυτή την εξέλιξη και γιατί ήταν η πρώτη που την κατέθεσε στο τραπέζι, αλλά κυρίως γιατί ελπίζει να βοηθήσει να μη χαθούν και το 2021 τα έσοδα από τον τουρισμό. Το κλίμα σιγά-σιγά αλλάζει και αν δεν έχουμε κάποια νέα δυσάρεστη έκπληξη, φέτος ελπίζουμε να κερδίσουμε ξανά ένα μέρος από τα χαμένα της περσινής χρονιάς.

Κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι είμαστε στο τέλος, αλλά ένα φως στην άκρη του τούνελ φαίνεται. Ωστόσο, πρέπει να μείνουμε προσγειωμένοι γιατί οι δυσάρεστες εκπλήξεις διαδέχονται η μία την άλλη και συνήθως έχουν αφετηρία τη Γερμανία. Δεν θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα ούτε στο τέλος του 2021, προέβλεψε η Μέρκελ και σαν μην έφτανε αυτό, το Συνταγματικό Δικαστήριο του Βερολίνου απειλεί να μπλοκάρει το Ταμείο Ανάκαμψης, στο οποίο πολλά έχουμε επενδύσει κι εμείς αλλά και χώρες όπως η Ιταλία, η Ισπανία και η Γαλλία.

Τώρα που ο «ντουλαμάς», το παραδοσιακό πανωφόρι του εύζωνα, επέστρεψε στη ζωή μας, μέσα από τις εκδηλώσεις για τα 200 χρόνια της Εθνικής Παλιγγενεσίας, ίσως είναι φρόνιμο να τον κρατήσουμε και το καλοκαίρι, με την ελπίδα ότι δεν θα μας χρειαστεί. Οι προοπτικές είναι καλές, αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί.