Μπάμπης Κούτρας

Είναι η κατάλληλη στιγμή να δούμε πού βρισκόμαστε και προς τα πού πάμε, καθώς με τους δασμούς Τραμπ μπήκαμε για τα καλά σε μια νέα διεθνή κρίση, το εύρος και τη διάρκεια της οποίας είναι αδύνατον προς το παρόν να προβλέψουμε. Μπορούμε όμως να συνοψίσουμε την κατάσταση στα εξής συμπεράσματα:

Η κυβέρνηση κατάφερε να φρενάρει την πτώση της και να ανακτήσει ένα μικρό μέρος από τις απώλειες του περασμένου διμήνου. Οι προσπάθειες του Κυριάκου Μητσοτάκη σε πολιτικό και επικοινωνιακό επίπεδο απέδωσαν οριακά αποτελέσματα, ενώ τα ποιοτικά στοιχεία των μετρήσεων δείχνουν ότι αδυνατεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη ευρύτερων στρωμάτων της κοινής γνώμης. Σε σύγκριση όμως με την παραδοσιακή αντιπολίτευση και τις αντισυστημικές δυνάμεις, η Νέα Δημοκρατία καταφέρνει να προβάλλει μια εικόνα συνέχειας και σχετικής αξιοπιστίας. Παρά τις διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού για εξάντληση της τετραετίας, δεν πρέπει να αποκλειστεί η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες αν η συγκυρία καταστήσει εφικτό τον στόχο της τρίτης θητείας. Σταδιακά η Ν.Δ. μπορεί να ανακάμψει στην περιοχή του 30%-32% αν δεν σημειωθεί κάποια νέα γκάφα. Η κύρια απειλή παραμένει στα δεξιά της.

Η Πλεύση Ελευθερίας παρουσιάζει αξιοσημείωτη άνοδο στην εκτίμηση του εκλογικού κοινού και σταθεροποιείται στη δεύτερη θέση με δυναμική περαιτέρω ανόδου, εξέλιξη που συμβάλλει καθοριστικά στην αναδιαμόρφωση του αντισυστημικού τοπίου, με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία εκπαιδεύεται για πρωθυπουργός, να παίζει κεντρικό ρόλο σε αυτήν την επιτυχία. Η σύνθεση των υποστηρικτών της Ζωής φαίνεται πολυδιάστατη, καθώς συγκεντρώνει ψηφοφόρους που προηγουμένως εξέφραζαν προτίμηση σε κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και η Ελληνική Λύση, γεγονός που αντανακλά μια αλλαγή στο παραδοσιακό πολιτικό μοτίβο. Είναι αρκετά έξυπνη και έμπειρη για να αποφύγει τα λάθη του Γιάνη Βαρουφάκη ή του Στέφανου Κασσελάκη και να μην... ξεφουσκώσει σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ωστόσο, έχει τρία σημαντικά προβλήματα: παρελθόν συγκρούσεων, έλλειψη στελεχών και προγράμματος, ενώ δύσκολα ένα αντισυστημικό κόμμα μπορεί να μετατραπεί σε διεκδικητή της εξουσίας - αν και στην Ελλάδα τα έχουμε δει όλα.

Το ΠΑΣΟΚ δεν κατάφερε να αξιοποιήσει ούτε αυτή την ευκαιρία και διολισθαίνει όλο και πιο χαμηλά, κινδυνεύοντας να χάσει ακόμη και την τρίτη θέση. Βρέθηκε από... σπόντα στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, φλέρταρε για ένα διάστημα με το 20% και μετά άρχισε η κατάρρευση. Μια σειρά από πολιτικά λάθη και η αδυναμία του Νίκου Ανδρουλάκη να εμπνεύσει τα στελέχη και να πείσει ένα μέρος του βαθέος ΠΑΣΟΚ που υπάρχει στην κοινωνία και περιμένει ένα καλό σημάδι οδήγησαν στην καθίζηση. Οσο περνάει ο χρόνος, τόσο πιο δύσκολη θα είναι η ανάκαμψη, αλλά και οι συνεργασίες με τα υπόλοιπα κόμματα της Κεντροαριστεράς. Αν δεν υπάρξει κάποια εντυπωσιακή αλλαγή, το επόμενο διάστημα, το τρένο χάνεται οριστικά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αρχίζει να θυμίζει όλο και περισσότερο τον Συνασπισμό του 3%. Ακόμη και τώρα οι εσωτερικές αντιπαραθέσεις συνεχίζονται, σύνηθες φαινόμενο για κόμμα της Αριστεράς, ενώ και η συνεργασία με τους πρώην συντρόφους τους στη Νέα Αριστερά δεν ενθουσιάζει ούτε τη μία, ούτε την άλλη πλευρά. Ο Αλέξης Τσίπρας θα ήθελε να τους... σώσει, αλλά προς το παρόν ελάχιστοι του αναγνωρίζουν αυτή τη δυνατότητα. Θα πρέπει να περιμένει τουλάχιστον και τις επόμενες εκλογές προτού αποφασίσει. Το εκλογικό σώμα δείχνει σαφή τάση προς τις... νέες αντισυστημικές δυνάμεις, κυρίως μέσω της επιδραστικής πορείας της Ζωής Κωνσταντοπούλου, αλλά και μέσα από την ευρύτερη αναζήτηση αλλαγής και όχι επιστροφής στα παλιά.

Στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας, η Ελληνική Λύση καταφέρνει να παραμένει σε υψηλά ποσοστά, αξιοποιώντας μια συνεχή πολιτική παρουσία με ακραίες λαϊκιστικές θέσεις. Η Φωνή Λογικής ανέκοψε τη δυναμική της, μάλλον λόγω της θέσης της στο θέμα των Τεμπών, αλλά έχει μέλλον καθώς αλλάζει η πολιτική ατζέντα.

Η ακρίβεια επέστρεψε ως το βασικό πρόβλημα της κοινωνίας, επιβεβαιώνοντας για μία ακόμη φορά ότι όλα κρίνονται στην οικονομία και την αποτελεσματικότητα του κράτους. Ψηλά και η Παιδεία, η Υγεία, η Ασφάλεια, το Μεταναστευτικό και υποχωρούν τα Τέμπη και η διαφάνεια. Οι ψηφοφόροι φαίνεται να καθοδηγούνται όχι αποκλειστικά από την επιδίωξη της άμεσης εξουσίας, αλλά κυρίως από την επιθυμία να στείλουν ένα πολιτικό μήνυμα, εκφράζοντας διαμαρτυρία απέναντι στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Μένει να δούμε αν η σημερινή εικόνα, όπως αποτυπώνεται στα γκάλοπ, θα παγιωθεί ή θα έχουμε και νέες αλλαγές σε σύντομο χρονικό διάστημα. Εκεί θα κριθούν και οι επόμενες πολιτικές εξελίξεις.