Μπάμπης Κούτρας

Κυρίως για όσους κυκλοφορούν στο κέντρο της πρωτεύουσας και έχουν περάσει έστω και μία φορά από τη μονίμως αποκλεισμένη οδό Ηρώδου του Αττικού, όπου εδρεύει το πρωθυπουργικό γραφείο.

Είναι δυνατόν να διαψεύδει ο πρωθυπουργός όλα όσα μπορεί να δει κάθε πολίτης, ότι δηλαδή η πρόσβαση στο Μέγαρο Μαξίμου είναι απαγορευμένη σχεδόν όλο το 24ωρο; Και ποιος είναι ο λόγος που τον υποχρεώνει να καταφεύγει σε μια τόσο προκλητική διαστροφή της πραγματικότητας;

Μετά από σχεδόν τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης από τον κ. Τσίπρα, ακόμη και φανατικοί φίλοι του δεν μπορούν να αρνηθούν ότι η περίοδος που ανέλαβε την εξουσία θα μείνει στην Ιστορία κυρίως για δύο λόγους: πρώτον, για τις κωλοτούμπες στις οποίες έδωσε διεθνή διάσταση και, δεύτερον, για τις αυταπάτες τις οποίες επικαλείται όταν κάνει το ακριβώς αντίθετο απ’ αυτό που είχε υποστηρίξει νωρίτερα.

Θα χρειαζόταν κανείς τόμους ολόκληρους για να κάνει τον απολογισμό με το πόσες φορές γίναμε μάρτυρες διαψεύσεων για πράγματα που ήταν ορατά διά γυμνού οφθαλμού.

Πώς είναι δυνατόν, για παράδειγμα, ο Γιάνης Βαρουφάκης να γίνεται μέσα σε λίγες εβδομάδες από «asset» της -πρώτη φορά...- αριστερής κυβέρνησης «ανόητος» που ήθελε να μας πάει στα αχαρτογράφητα νερά της εξόδου από το ευρώ; Και αφού, όπως λέει τώρα ο κ. Τσίπρας, ήταν εκείνος που είχε το «καθαρό μυαλό» και απέφυγε την παγίδα της καταστροφικής επιστροφής στο εθνικό νόμισμα, γιατί μας οδήγησε στην περιπέτεια του ψευδεπίγραφου δημοψηφίσματος, του τρίτου μνημονίου και των capital controls;

Ο κ. Τσίπρας συνεχίζει απτόητος παρά τις απανωτές διαψεύσεις των κατά καιρούς αφηγημάτων του και δεν αντιμετωπίζει ιδιαίτερη δυσκολία να κινηθεί προς την αντίθετη φορά. «Παλιά του τέχνη, κόσκινο...» θα έλεγε κανείς. Και γνωστή στον ίδιο μέθοδος από την εποχή που με «πατροκτόνο ένστικτο» έθετε εκτός τους προκατόχους του στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέκο Αλαβάνο και Νίκο Κωνσταντόπουλο, που τον ανέδειξαν.

Καθύβριζε τη Μέρκελ και τον Ολάντ, αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει τώρα να τους εκθειάζει. Ελεγε ανήκουστα πράγματα για τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, αλλά τα πήρε όλα πίσω μόλις προσκλήθηκε στον Λευκό Οίκο.

Αξιοποίησε το συνταγματικό παράθυρο της προεδρικής εκλογής για να προκαλέσει εκλογές το 2015, αλλά τώρα θέλει την κατάργησή του. Πέρασε νόμο για την απλή αναλογική, αλλά στη συνταγματική αναθεώρηση εισηγείται να υπάρχει μπόνους για το πρώτο κόμμα. Υποσχόταν πώληση του κυβερνητικού αεροπορικού στόλου, αλλά αντ’ αυτού ξέχασε τα απλά πτητικά μέσα και προτίμησε το learjet που προσφέρει λουκούλλεια γεύματα στους... τυχερούς επιβαίνοντες...

Παριστάνει τον «πούρο» ριζοσπάστη αριστερό ο οποίος πετάγεται στην Κούβα για την κηδεία του Κάστρο, αλλά δεν παραλείπει τις ρεβεράντζες με τους Ευρωπαίους σοσιαλδημοκράτες, την ίδια ώρα που παρακάθεται στο Υπουργικό Συμβούλιο με τον Πάνο Καμμένο και την Κατερίνα Παπακώστα. Επιτίθεται στη Φώφη Γεννηματά η οποία δεν ξεκαθαρίζει αν θα αρνηθεί μετεκλογική συνεργασία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά νουθετεί τους Γερμανούς πολιτικούς να μη διαταράξουν τον «μεγάλο συνασπισμό» που έχουν στη χώρα τους.

Απειλούσε τους επενδυτές και χλεύαζε το success story της προηγούμενης κυβέρνησης, αλλά τώρα αντιδρά με «ιερή» οργή κάθε φορά που κάποιος από την αντιπολίτευση αμφισβητεί την «καθαρή έξοδο από το μνημόνιο» που προβάλλει ο ίδιος, παρά το γεγονός ότι χρειάζεται να παίρνει την άδεια των (γενναιόδωρων...) δανειστών για τις ψηφοθηρικές παροχές τις οποίες θέλει να κάνει επιχειρώντας για πολλοστή φορά μια νέα επικοινωνιακή αντεπίθεση.

Η πραγματικότητα, όμως, παραμένει πραγματικότητα ακόμη και όταν ο κ. Τσίπρας με τις αυταπάτες, τις ψευδαισθήσεις και τις φαντασιώσεις τη «βλέπει» αλλιώς. Ετσι, το μόνο βέβαιο είναι ότι και η τωρινή αντεπίθεση που ξεκίνησε με υποσχέσεις, παροχές και σκάνδαλα θα έχει την ίδια ακριβώς τύχη με αυτήν που είχαν οι προηγούμενες. Καταρχάς, επειδή οι κλούβες των ΜΑΤ είναι έξω από το Μαξίμου, ακόμη και αν δεν τις βλέπει ο Αλέξης Τσίπρας. Αλλά κυρίως διότι έχουν μαζευτεί πολλά και οι πολίτες που έχουν μάτια βλέπουν.