Μπάμπης Κούτρας

Διυλίζουν τον κώνωπα όταν πρόκειται για τους αντιπάλους τους και καταπίνουν την κάμηλο σε καθετί που αφορά τους εαυτούς τους. Δεν διστάζουν να εργαλειοποιήσουν θεσμούς του δημοκρατικού πολιτεύματος, όπως η Δικαιοσύνη, προκειμένου να προωθήσουν τον κομματικό τους σχεδιασμό.

Επιχειρηματολογούν ανενδοίαστα και με πάθος υπέρ μιας ερμηνευτικής εκδοχής και την αμέσως επόμενη στιγμή κάνουν το ακριβώς αντίθετο. Παριστάνουν τους κήνσορες της διαφάνειας και στην πραγματικότητα λειτουργούν ως θεράποντες της πλέον διαπλεκόμενης εξουσίας που έχει γνωρίσει τούτος ο τόπος.

Δείτε τι συνέβη τις προηγούμενες ημέρες στη Βουλή με την άρση της ασυλίας αντιπολιτευόμενων βουλευτών, όπως ο Ανδρέας Λοβέρδος, που πήραν προτεραιότητα και προωθήθηκαν με διαδικασίες εξπρές, την ίδια ώρα που οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο «πολύς» Παύλος Πολάκης, κρύβονταν πίσω από τον «διάτρητο», όπως θα έλεγε ο κ. Τσίπρας αν γνώριζε την έννοια του όρου, νόμο περί ευθύνης υπουργών, που υποτίθεται ότι η σημερινή εξουσία θέλει να καταργήσει.

Αναλογιστείτε τι θα συνέβαινε αν σε άλλη εποχή κυβερνητικά στελέχη, όπως ο Νίκος Κοτζιάς και ο Πάνος Καμμένος, αντάλλασσαν τόσο βαριές κατηγορίες και ο μέχρι χθες προϊστάμενός τους παρίστανε τον επιτήδειο ουδέτερο που όχι μόνο δεν παίρνει θέση σε αυτό το μείζον ζήτημα που άπτεται του δημόσιου και του εθνικού συμφέροντος, αλλά και κρατά στο συρτάρι του τις έγγραφες αλληλοκατηγορίες των συνεργατών του στους οποίους εμπιστεύτηκε για μία ολόκληρη τετραετία τον χειρισμό των κρίσιμων εθνικών υποθέσεων.

Θυμηθείτε τις επιλεκτικές έρευνες για το ΚΕΕΛΠΝΟ και τη φαρμακευτική δαπάνη που με αλχημιστικό τρόπο διαχωρίστηκαν, προκειμένου να μη δώσουν εξηγήσεις υπουργοί της σημερινής κυβέρνησης, όπως η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, η Ελενα Κουντουρά και ο Παναγιώτης Κουρουμπλής, που έμειναν στο απυρόβλητο.

Σκεφτείτε πώς θα αντιδρούσε ο -υποτιθέμενος διώκτης της Ακροδεξιάς- ΣΥΡΙΖΑ αν ήταν στην εξουσία άλλο κόμμα και δεν έβρισκε αίθουσα για να επιταχυνθεί η δίκη της Χρυσής Αυγής, ώστε να ξεκαθαρίσει η κρίσιμη και για τις πολιτικές εξελίξεις υπόθεση με την απαλλαγή ή την καταδίκη όσων κριθούν ένοχοι για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση.

Πάρτε ως παράδειγμα τα όσα καταγγέλλει ο επιχειρηματίας Βαγγέλης Μαρινάκης για την απόπειρα να στηθεί ένας ιστός ελέγχου των ραδιοτηλεοπτικών αλλά και έντυπων μέσων ενημέρωσης από τους ανθρώπους που διακήρυξαν πως τάχατες σκόπευαν να βάλουν τάξη στον πολύπαθο χώρο των ΜΜΕ. Καμία απάντηση από τον Νίκο Παππά.

Φέρτε στον νου σας τις εικόνες από την περίοδο που τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ χαλούσαν τον κόσμο για τα ελαττωματικά κλιματιστικά στην Αμυγδαλέζα και κάντε σύγκριση με τη Μόρια και τα υπόλοιπα κολαστήρια στα οποία λιάζονται οι άμοιροι μετανάστες.

Ο κατάλογος με τα μικρά και μεγάλα περιστατικά τής αλά καρτ νομιμότητας είναι πολύ μεγάλος και δεν μπορεί να εξαντληθεί στο πλαίσιο μιας δημοσιογραφικής στήλης. Θα χρειάζονταν πολλές σελίδες, αν όχι και τόμοι ολόκληροι, για μια συστηματική καταγραφή των «άλλα ’λεγες, άλλα ’κανες, άλλα ’πες κι άλλα κάνεις, άλλα λογιάζεις κι άλλα λες, κι άλλα στον νου σου βάνεις», καταπώς λένε και στην Κρήτη.

Ο Αλέξης Τσίπρας και οι συνεργάτες του δείχνουν να μην ενδιαφέρονται για τις συνέπειες που έχουν στο κοινωνικό σώμα όλα αυτά τα φαινόμενα της απόλυτης πολιτικής αναξιοπιστίας. Και αυτό ενδεχομένως διότι επενδύουν στην κοντή μνήμη των ψηφοφόρων που τους εξέλεξαν πιστεύοντας μία και δύο φορές τα τερατώδη ψέματά τους ή επειδή θεωρούν πως θα είναι αιωνίως στην εξουσία και άρα μπορούν κάθε φορά να προσαρμόζουν τη ρητορική τους αλλά και τις πράξεις τους ανάλογα με το εκάστοτε συμφέρον.

Ομως, είτε το ένα ισχύει είτε το άλλο, το μόνο βέβαιο είναι ότι μπορεί οι ίδιοι μέσα στους περίφρακτους πύργους της εξουσίας όπου ζουν να μην αντιλαμβάνονται τις διεργασίες που συντελούνται στο κοινωνικό σώμα, αλλά όσο το γρηγορότερο το συνειδητοποιήσουν τόσο το καλύτερο για τους ίδιους.

Αν έστω και την ύστατη ώρα δεν βάλουν ένα φρένο στη φρενήρη αλαζονεία που καθοδηγεί τα βήματά τους, οι κάλπες, που θέλοντας και μη κάποια στιγμή θα υποχρεωθούν να στήσουν, θα τους επιφυλάξουν μια ψυχρολουσία εξίσου ισχυρή με το μέγεθος της προκλητικής καταπάτησης των θεσμών της ελληνικής πολιτείας με την οποία πορεύονται τέσσερα και πλέον χρόνια.