Μπάμπης Κούτρας

Πιστεύαμε πως θα έκαναν τα πάντα, αλλά θα απέφευγαν τουλάχιστον την αυτογελοιοποίηση μιας κυβέρνησης που ήθελε να μείνει στην Ιστορία ως «πρώτη φορά Αριστερά» και βρέθηκε να αντιγράφει ό,τι χειρότερο... φανταζόταν ότι έχουν κάνει οι προκάτοχοί της στη διαχείριση της εξουσίας.

Είχαν ακούσει ότι οι προηγούμενοι έδιναν προεκλογικές παροχές, αλλά αυτοί το τερμάτισαν! Μοίρασαν προεκλογικό επίδομα στους συνταξιούχους, πέντε ημέρες πριν από τις εκλογές, το ονόμασαν «13η σύνταξη» και για να το κάνουν πιο πιστευτό το θεσμοθέτησαν και για τα επόμενα χρόνια! Για να είναι μάλιστα πιο σίγουροι για την αποτελεσματικότητα του μέτρου (τελικά η 13η ήταν μικρότερη των προσδοκιών) θα δώσουν και τη σύνταξη του Ιουνίου στις 24 Μαΐου, δυο ημέρες πριν από τις κάλπες, και αν τα πράγματα δεν πάνε καλά, μπορεί να καταβάλουν τη σύνταξη του Ιουλίου πριν από τον δεύτερο γύρο.

Σε τι διαφέρει αυτό από την πρακτική των κομματαρχών της εποχής Μαυρογιαλούρου, να μοιράζουν μαζί με τα σταυρωμένα ψηφοδέλτια και μισό σακί αλεύρι; Και πόσο ασθενής περιμένουν να είναι η μνήμη των συνταξιούχων όταν αυτοί οι άνθρωποι επί ΣΥΡΙΖΑ έχασαν το ΕΚΑΣ, το 50% της επικουρικής, αυξήθηκαν οι εισφορές τους υπέρ υγείας, ενώ τα επίσημα στοιχεία δείχνουν από το 2014 μέχρι το 2017 μείωση δαπανών για τις συντάξεις κατά 15,53% και κυρίως όταν από εδώ και μπρος θα έχουμε συνταξιούχους δύο ταχυτήτων;

Στο Μέγαρο Μαξίμου είχαν ακούσει ότι παραμονές εκλογών κόβουν κορδέλες και πήραν ψαλίδια να εγκαινιάσουν το ανύπαρκτο μετρό της Θεσσαλονίκης, που αναμένεται να λειτουργήσει το 2024. Και βρέθηκαν για δεύτερη φορά μέσα σε λίγους μήνες στο ακίνητο βαγόνι ενός ανύπαρκτου σταθμού ο Χρήστος Σπίρτζης ως αρμόδιος υπουργός, η υποψήφια δήμαρχος που ψάχνει για την ψήφο της και ο πατέρας του άλλου υπουργού να φωτογραφίζονται με χαμόγελα υπερηφάνειας. Είναι απορίας άξιο αν μπορούν να ξεχωρίσουν την προπαγάνδα από το γελοίο του πράγματος.

Στη Λαμία ο Τσίπρας μίλησε για αυθόρμητες συγκεντρώσεις και στα Τρίκαλα για «ξέσπασμα λαϊκής αξιοπρέπειας», εντυπωσιασμένος από τους 2.000-3.000 ανθρώπους που είχαν μαζευτεί και που βεβαίως καμία σχέση δεν έχουν με τις πολιτικές εκδηλώσεις άλλων εποχών της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Και προτού ολοκληρώσει την ομιλία του, εκπρόσωπος των Ρομά, που ήταν ο βασικός πυρήνας των συγκεντρωθέντων, εξηγούσε μπροστά στην κάμερα πώς τους μάζεψαν μέχρι και από την Ξάνθη για να τους φέρουν με λεωφορεία στη συγκέντρωση του Τσίπρα. Προφανώς στον ΣΥΡΙΖΑ είναι της άποψης «μην αφήνεις την αλήθεια να σου χαλάσει ένα ωραίο προεκλογικό παραμύθι».

Ολα αυτά μαζί με λίγο από τον... επίκαιρο Αρη Βελουχιώτη, τον οποίο μάλλον είχε εμπνευστεί από τον φίλο του Παύλο Πολάκη που δυο-τρεις μέρες πριν γιόρτασε στο υπουργείο τα γενέθλιά του με ρακές και τσιγάρα κάτω από το πορτρέτο του ηγέτη του ΕΛΑΣ. Πώς συνδέονται πολιτικά τα κότερα στα οποία καταφεύγει για να ξεκουραστεί ο πρωθυπουργός με τον Βελουχιώτη και η οικονομική ελίτ που υπηρετεί σήμερα ο κ. Τσίπρας με τους αγώνες της Αντίστασης και τα εγκλήματα του Εμφυλίου μόνο οι αγχωμένοι επιτελείς του Μαξίμου μπορούν να μας εξηγήσουν. Και αφού κλείσουν το κεφάλαιο «Αρης», μπορούν να ανοίξουν το κεφάλαιο «Θύμιος Λυμπερόπουλος», υποτίθεται εκπροσώπου των ταξιτζήδων, και να μας διαφωτίσουν πώς γίνεται το πιο συντηρητικό και αναχρονιστικό πρόσωπο μιας συμπαθούς επαγγελματικής τάξης να γίνεται ιδεολογικός και πολιτικός εκφραστής μιας προοδευτικής κυβέρνησης.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Τσίπρας με τις μεθόδους που χρησιμοποιεί εξαγοράζει ψήφους και συνειδήσεις και μερικούς άλλους μπορεί απλώς να τους κοροϊδεύει. Δεν αποκλείεται να μαζέψει και κάπως τη διαφορά. Αλλά αυτό ήταν το όνειρό του ως νέου πολιτικού που θα σάρωνε το παλιό και θα άνοιγε ένα παράθυρο στο μέλλον; Στοιχειώδης αυτοσεβασμός δεν υπάρχει; Οποιον κατηγορούσε, τους ολιγάρχες, τους εφοπλιστές, τη Μέρκελ, τον Τραμπ, έγιναν οι καλύτεροί του φίλοι και ό,τι υποσχέθηκε να αλλάξει το έκανε χειρότερο και από το χειρότερο παλιό.