Νεφέλη Λυγερού

Ίσως αυτό αποτελέσει μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον Κυριάκο Μητσοτάκη! Ίσως έτσι να μην ξεχάσει ποτέ τα βήματα που οδήγησαν τον προκάτοχό του σε ένα πολιτικό αδιέξοδο και κατ’ επέκταση στην χθεσινή του ήττα. Τον ίδιο άνθρωπο που σύμφωνα με τους υποστηρικτές του, θα κυβερνούσε για πολλά-πολλά χρόνια!

Και, όμως, μία σειρά λαθών, παραλείψεων, αλαζονείας, ακατάλληλων συνεργατών και πολλών ακόμα οφθαλμοφανών ατοπημάτων είχαν ως αποτέλεσμα την σημερινή εξέλιξη: τον Αλέξη Τσίπρα να εγκαταλείπει το Μέγαρο Μαξίμου, προετοιμαζόμενος για τον επόμενο ρόλο του, εκείνον του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Μπορεί οι εκλογικές επιδόσεις της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ να είναι κατά μία έννοια αντιστρόφως ανάλογες, αλλά τα δύο μεγάλα κόμματα, όπως συμβαίνει στον κοινοβουλευτισμό, λειτουργούν κατά μία έννοια σαν αλληλεξαρτούμενοι οργανισμοί.

Η μεγαλύτερη συνδρομή του Αλέξη Τσίπρα προς τον αντίπαλό του ήταν η πρωθυπουργική θητεία του, για την ακρίβεια τα λάθη που την συνόδευσαν. Σε περίπτωση που ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει παρατηρήσει με μεγάλη προσοχή και σύνεση την πορεία του αντιπάλου του, έχει ένα συγκριτικό πλεονέκτημα. Θα έχει εντοπίσει τις πολιτικές νάρκες που πάτησε ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ και τις οποίες θα βρει μπροστά του και ο ίδιος.

Όταν ο Αλέξης Τσίπρας διαπίστωσε ότι η περιβόητη τύχη του άρχισε να στερεύει έχασε την ψυχραιμία του. Προσπαθούσε ανεπιτυχώς να ανακατασκευάσει το “μαγικό φίλτρο του Πανοραμίξ” που τον οδήγησε στην κορυφή της εξουσίας. Και τότε ήταν που υπέπεσε σε κάποια από τα μεγαλύτερά του λάθη, ακριβώς επειδή δεν είχε την πολιτική σοφία να διατηρήσει την ψυχραιμία του και να κάνει απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις.

Αντίθετα, ο απερχόμενος πρωθυπουργός αντέδρασε σαν τον χαρτοπαίκτη που αντιδρά σπασμωδικά όταν αρχίζει να χάνει, με αποτέλεσμα να διαπράττει αλλεπάλληλα λάθη και να μεγαλώνει εκθετικά τη χασούρα του. Η τακτική του εκφοβισμού των κεντροαριστερών ψηφοφόρων με τον μπαμπούλα του επερχόμενου νεοφιλελεύθερου Κυριάκου Μητσοτάκη αποδείχτηκε αναποτελεσματική επικοινωνιακή τακτική. Με την τακτική δαιμονοποίησης του αντιπάλου του μάλλον απομάκρυνε παρά συσπείρωσε τους ψηφοφόρους, στους οποίους απευθυνόταν.

Τέλος, ο ΣΥΡΙΖΑ παραδιδει ένα ακόμα πολυτιμο μάθημα που σχετίζεται με τον χρόνο. Για την ακρίβεια την έλλειψη αυτού. Κάτι που αποτυπώθηκε και στη δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη: "...δεν έχω δικαίωμα να ζητήσω περίοδο χάριτος γιατί κάθε ημέρα μετράει. Είμαστε απόλυτα έτοιμοι για την επόμενη ημέρα". Πράγματι, μόνο με αυτή την αίσθηση του κατεπειγόντος μπορεί να πορευτεί ο αυριανός πρωθυπουργός. Η ελληνική κοινωνία απαιτεί ρεαλισμό και πολιτική ορθότητα, αλλά και βιασύνη ώστε να αντιμετωπιστούν οι κατά τόπου ωρολογιακές βόμβες. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι αν κάτι μάθαμε από την ταραχώδη πολιτική περίοδο που αφήνουμε πίσω είναι ότι οι όμορφες πολιτικές νίκες όμορφα καίγονται. Πλέον, η χώρα δεν έχει περιθώρια για κάτι αντίστοιχο. Ας αποδειχθεί λοιπόν άξιος της εμπιστοσύνης του λαού ο επικεφαλής της ΝΔ για να σπάσει τον φαύλο κύκλο των προηγούμενων ετών και να πέσει με τα μούτρα στη δουλειά, μακριά από ιδεοληψίες και αλαζονικές συμπεριφορές, εγκαινιάζοντας μια νέα και ας ελπίσουμε ελπιδοφόρα φάση της μεταπολίτευσης.