Το κουτί της Πανδώρας

Νίκος Αλιάγας

Το κουτί της Πανδώρας

Εδώ και ενάμιση χρόνο η χώρα μας βρίσκεται στο στόχαστρο των παγκόσμιων αγορών και στο επίκεντρο αμέτρητων συζητήσεων τόσο στην Ευρώπη όσο και σε άλλες ηπείρους του πλανήτη.

12.05.2012, 20:02 7 ΣΧΟΛΙΑ

Εδώ και ενάμιση χρόνο η χώρα μας βρίσκεται στο στόχαστρο των παγκόσμιων αγορών και στο επίκεντρο αμέτρητων συζητήσεων τόσο στην Ευρώπη όσο και σε άλλες ηπείρους του πλανήτη. Αυτή η μικρή και όμορφη χώρα ποτέ δεν προβλήθηκε τόσο άσχημα και τόσο αρνητικά όσο τώρα. Αυτή η τόσο φιλόξενη και φιλήσυχη κοινωνία ποτέ δεν παρεξηγήθηκε τόσο πολύ στον κόσμο από τη Μεταπολίτευση και μετά όσο σήμερα.

Πέρασαν όλα τα στάδια της πτώσης του Ικάρου: από τη λύπηση στη συμπόνια, από τον χλευασμό στην εκδίκηση. «Ας προσέχατε!» μας είπαν ένα πρωί, μέχρι που η χώρα μας έγινε συνώνυμο της λέξης «πρόβλημα». Ελλάδα ίσον πρόβλημα και όχι μόνο για τους Γερμανούς, αλλά για όλους τους Ευρωπαίους εταίρους γενικότερα.

Τη δεκαετία του ’80 ήμασταν το μαύρο πρόβατο της ΕΟΚ. Τώρα γίναμε η αχίλλειος πτέρνα της ευρωζώνης. Μας κατακρίνουν τόσο σε οικονομικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Το θέλουμε ή όχι, έχουμε γίνει συνώνυμο της διαφθοράς, του ελλείμματος, των ψεμάτων και τώρα του κινδύνου όταν καθημερινά όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης της Υφηλίου αναρωτιούνται πώς μια ευρωπαϊκή κοινωνία όπως αυτή της Ελλάδας κατάφερε μέσα σε λίγες ώρες να ανοίξει τις πύλες του Κοινοβουλίου της σε εξτρεμιστικό και ξενοφοβικό ιδεολογικό κόμμα.

Η αλήθεια είναι πως κανένας Ευρωπαίος ιθύνοντας δεν γνωρίζει τη σκληρή πλέον καθημερινότητα των Ελλήνων, όπως και κανένας δεν αξιολόγησε τον θυμό και την οργή μιας ολόκληρης κοινωνίας που δεν άντεξε άλλο. Αλλο πράγμα είναι να χτίζεις το μέλλον μιας χώρας από τα γραφεία των Βρυξελλών με τις εφήμερες θεωρίες του κόψε-ράψε και τις πολυσέλιδες αναλύσεις, όσα πακέτα κι αν τους τάξεις, και άλλο να γνωρίζεις τις πραγματικές ανάγκες της. Δεν φταίνε μόνο οι άλλοι βαθιά μέσα μας γνωρίζουμε όλοι ποιοι έσφαλαν.

Ας πούμε ότι αυτοί δεν μας ξέρουν. Ωστόσο εμείς γνωρίζουμε ποιοι είμαστε στ’ αλήθεια; Ξέρουμε ποιοι θέλουμε να είμαστε σε αυτή τη νέα ευρωπαϊκή οικογένεια και τι κόστος είμαστε έτοιμοι να αποδεχτούμε; Εχουμε φτάσει σε ένα κρίσιμο κομβικό σημείο όπου οι αυταπάτες και τα ψέματα δεν έχουν νόημα. Κατακρίνουμε τη σαπίλα του παλιού συστήματος, το οποίο χτίσαμε κι εμείς, γιαουρτώνουμε και πετροβολούμε τα σύμβολα που κάποτε προσκυνούσαμε, αφήνουμε τον θυμό μας να ξεσπάσει αλλά δεν φτάνει πια για να φέρει πίσω τη χαμένη αξιοπιστία και την πληγωμένη περηφάνια μας. Μετά τον θυμό την κάθαρση και μετά την κάθαρση την επιλογή.

Εχουμε ολοκληρώσει αυτούς τους κύκλους; Ο λαός μας είναι κατεξοχήν παθιασμένος και έξυπνος, διαθέτει ένστικτο και αντανακλαστικά επιβίωσης, αλλά όταν αυτά τα δύο συστατικά χάνουν το μέτρο, μπορεί να οδηγηθούμε σε επικίνδυνα μονοπάτια απομόνωσης και απόγνωσης. Ο λαός μας εμπεριέχει στο DNA του αξίες και κανένα εξτρεμιστικό ιδεολογικό κόμμα δεν μπορεί, αν είναι ικανό ή ηθικά νόμιμο, να αποπροσανατολίσει τον κάθε πολίτη από το δημοκρατικό πεπρωμένο του. Ο φόβος απομονώνει και διαστρεβλώνει την πραγματικότητα και οι καλοί καπεταναίοι στις πιο άγριες φουρτούνες πρέπει να φανούν, παραμένοντας πιο ψύχραιμοι από ποτέ. Πάντα υπάρχει λύση και η Δημοκρατία δεν μπορεί να οδηγεί σε αδιέξοδο, ούτε να απελευθερώνει αδιαλλαξίες και αποτροπιασμούς. Πάντα υπάρχει εναλλακτική λύση. Ισως μέσα στο χάος που επικρατεί να μας δοθεί η ευκαιρία να αναρωτηθούμε και να βάλουμε επί τάπητος το τι θέλουμε στ’ αλήθεια και ρεαλιστικά για το μέλλον των παιδιών μας και το τι είμαστε ικανοί και διατεθειμένοι να αλλάξουμε.

Ο εχθρός δεν προέρχεται πάντα απέξω, πολλές φορές είναι και ο ίδιος μας ο εαυτός. Η αυτογνωσία πρέπει να ξεπεράσει τον θυμό του ανήμπορου και η νηφαλιότητα να μας φέρει στον δρόμο της νίκης. Κανένας δημαγωγός δεν επέζησε στην εποχή του. Κανένας τυχοδιώκτης δεν έσωσε το σπίτι του. Κανένας ψευτοηγέτης δεν έσωσε τον λαό του. Δεν έχουμε την πολυτέλεια της απομόνωσης, ακόμα περισσότερο όταν ορισμένοι «σύμμαχοι» περιμένουν σαν τα κοράκια και ήδη μιλούν για σενάρια πραξικοπήματος στη χώρα μας. Γι’ αυτό ψυχραιμία. Μια απόφαση είναι να ανοίξεις το κουτί της Πανδώρας. Oμως μην ξεχνάς ποτέ ότι για να το κλείσεις δεν σου φτάνει ούτε μια ολόκληρη ζωή.

12.05.2012, 20:02 7 ΣΧΟΛΙΑ

Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr