Οι «χωριάτικες κουτοπονηριές» του Στέφανου και ο Δραγασάκης

Σχεδόν κάθε ημέρα προστίθεται και ένα καινούργιο επεισόδιο στο σήριαλ «ο Stefanos και το καταραμένο σπίτι της πλατείας Κουμουνδούρου». Την εβδομάδα που πέρασε τέσσερα νέα επεισόδια προστέθηκαν στην κρίση διαρκείας του ΣΥΡΙΖΑ. Το ένα με τίτλο «Δραγασάκης», το δεύτερο «Πολλάκης», το τρίτο «μαύρα ταμεία» και το τέταρτο «δεν πάω στη ΔΕΘ επειδή δεν έχω λεφτά».

Ας αρχίσουμε από τα εύκολα και τα πιο ανάλαφρα: τη ΔΕΘ. Ο ερίτιμος κύριος Κασσελάκης έχει δηλώσει ότι έχει τόσα πολλά χρήματα που δεν χρειάζεται να ξαναδουλέψει στη ζωή του. Όμως του λείπουν δύο χιλιάρικα (αεροπορικά εισιτήρια, ξενοδοχείο και φαγητό) για να πάει στη Θεσσαλονίκη και να μιλήσει στις παραγωγικές τάξεις της χώρας. Αστεία πράγματα. Όταν ρωτήσαμε «γιατί το κάνει;» η απάντηση ήταν «χωριάτικες κουτοπονηριές». Για να δικαιολογήσει την περικοπή της χρηματοδότησης σε «Αυγή» και «Κόκκινο» καταφεύγει στο πράγματι παιδιάστικο και αστείο επιχείρημα «το ταμείον είναι τόσο μείον που ούτε εγώ δεν μπορώ να πάω στη ΔΕΘ». Βέβαια, στη ΔΕΘ θα πάει. Και θα μιλήσει στις παραγωγικές τάξεις. Αν δεν πήγαινε θα ήταν καλύτερα να το έκλεινε το μαγαζί. Συνέντευξη τύπου θα μπορούσε να μην κάνει, ομιλία όμως -και μάλιστα σε λάϊβ μετάδοση σε ολόκληρη τη χώρα- για το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι μια ευκαιρία που δεν την αφήνει κανείς. Θα ήταν αυτοκτονικό να γυρίσει την πλάτη στην επιχειρηματική, και όχι μόνον, ηγεσία της χώρας και στις διεθνείς αντιπροσωπείες. Και δεν θα το κάνει. Απλώς η παρόλα «δεν πάω ΔΕΘ επειδή δεν έχω λεφτά» το μόνο που κατάφερε ήταν αφενός να ενισχύσει την εικόνα ελαφρότητας που εκπέμπει η ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης και αφετέρου να εξοργίσει τους βουλευτές και τα (εναπομείναντα, έστω λίγα) σοβαρά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Το επεισόδιο με τίτλο «μαύρα ταμεία» ήταν το βατερλό του Κασσελάκη. Τσίπρας, αντιφρονούντες και σύμμαχοι Κασσελάκη τον ανάγκασαν «να καταπιεί τον εμετό του». Ενώ για σχεδόν ένα μήνα έκανε άνω κάτω τον ΣΥΡΙΖΑ κατηγορώντας τον Τσίπρα για μαύρο χρήμα και λέγοντας πως στον δικό του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα υπάρχει διαφθορά και ο ίδιος δεν θα υποκύψει σε συμφέροντα αναγκάστηκε τελικά να παραδεχθεί ότι δεν υπήρχαν επί Τσίπρα μαύρα ταμεία. Η αναδίπλωση δεν ισοδυναμεί απλώς με καταισχύνη, αλλά και δείχνει ότι ο βασιλιάς είναι αδύναμος και φουκαράς. Και ένας ντροπιασμένος, αδύναμος και φουκαράς βασιλιάς δεν μπορεί να μακροημερεύσει. Προφανώς φοβήθηκε την κλήση, κάποια στιγμή, του εισαγγελέα για εξηγήσεις. Και το κυριότερο: Τα μαύρα ταμεία έφυγαν από το τραπέζι επειδή οι μόνοι που θα έκαναν πάρτι με τις «ανοησίες», όπως τις χαρακτηρίζουν ακόμη και Kasselistas, θα ήταν ο Μητσοτάκης και τα στελέχη της ΝΔ επειδή προεκλογικά θα τον καλούσαν συνεχώς να δώσει στοιχεία. Και οπωσδήποτε αυτό που μέτρησε για την θεαματική κωλοτούμπα ήταν το τελεσίγραφο ακόμη και συμμάχων του, όπως ο Νίκος Παππάς: «ή ανακαλείς τώρα ή σου κουνάμε και μείς μαντήλι».

Το τρίτο επεισόδιο, «ο Πολλάκης», έδειξε ότι ο βασιλιάς εκτός από φουκαράς και αδύναμος είναι και τσίτσιδος. Χωρίς κανένα -έστω ελαφρό ή και διαφανές- ρούχο που στην ούγια να γράφει ένα εκ των «ηθική», «αξιοπρέπεια» «αισθητική» ή έστω «αξιακός κώδικας» και «πολιτικός πολιτισμός». Είπε ο Πολλάκης στην Συρεγγέλα, τη γενική γραμματέα της ΝΔ, «βούλωσ’ το!» και έσπευσε να της ζητήσει συγγνώμη ο Κασσελάκης. Συμφώνησε ο Stefanos στην Πολιτική Γραμματεία με τους αντιφρονούντες ότι η συμπεριφορά Πολλάκη ήταν απαράδεκτη και σεξιστική, αλλά έκανε …μούγκα στη στρούγκα όταν ο βουλευτής Χανίων βγήκε στην επίθεση λέγοντας πως όχι μόνον δεν ζητάει συγγνώμη, αλλά και ότι η συμπεριφορά του ήταν σωστή και καθωσπρέπει. Ο Κασσελάκης έκανε πως δεν άκουσε και θεώρησε το άδειασμά του από τον Πολλάκη ως ψιχάλα και όχι ως φτύσιμο. Ενώ δηλώνει ότι δεν του ταιριάζει αισθητικά και πολιτικά ο Πολλάκης εν τούτοις ανέχεται τη συμπεριφορά και τα λεγόμενά του. Προφανώς τον φοβάται. Αφενός επειδή είναι ο μόνος που τον ξέρει από την καλή και την ανάποδη αφού ήταν και ο πρώτος που τον στήριξε για την ηγεσία της Κουμουνδούρου. Και αφετέρου, το κυριότερο, φοβάται μην του φύγει και φτιάξει -είναι και ο μόνος που μπορεί να το κάνει και να πιάσει το όριο του 3%- ένα λαϊκίστικο κόμμα, τους πολλακιστές, που στην αντιπαράθεση κερδίζουν κατά κράτος τους Kasselistas.

Δεν ανησυχεί αν του φύγουν η Γεροβασίλη, ο Θεοχαρόπουλος, ο Σπίρτζης, αλλά τρέμει και μόνον στην ιδέα ότι μπορεί να φύγει και να φτιάξει δικό του κόμμα ο Πολλάκης. Και τρέμει επειδή στους παράξενους καιρούς που ζούμε ο «Παυλίτο» μπορεί να πάει καλύτερα από τη Νέα Αριστερά και να γίνει ο Βελόπουλος ή η Λατινοπούλου της Αριστεράς. Έχοντας χάσει τους αριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ αν χάσει και τους λαϊκιστές αυτοί που θα απομείνουν στον Stefanos θα είναι ο Καρανίκας, ο Αντώναρος ο/η Πεν Νταλαούρα και ο Πέτρος Παππάς με τη Ρένα Δούρου. Δηλαδή… καλύτερα να μην διατυπώσω κάποιο χαρακτηρισμό γιατί μπορεί να με χαρακτηρίσουν ασεβή και να διατάξει έρευνα το Ηθών.

Και ερχόμαστε τώρα στο τέταρτο επεισόδιο, τον «Δραγασάκη». Ο αντιπρόεδρος των κυβερνήσεων Τσίπρα ήταν να φύγει τον Δεκέμβριο, αλλά τότε άκουσε τον Αλέξη που του είπε να περιμένουν μέχρι τις ευρωεκλογές. Τώρα πάντως δεν άκουσε το: «Περίμενε μέχρι τον Σεπτέμβρη» που του είπε. Ο Αλέξης Τσίπρας ήταν ένα από τα πρόσωπα με τα οποία συνομίλησε ο Δραγασάκης πριν δώσει στη δημοσιότητα την επιστολή αποχώρησής του από τον ΣΥΡΙΖΑ, από το κόμμα του οποίου υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος. Η φράση «περίμενε μέχρι τον Σεπτέμβρη» διατυπώνεται ολοένα και πιο συχνά από τους αντιφρονούντες στον ΣΥΡΙΖΑ. Πιθανότατα, η διάσπαση θα έλθει ενωρίτερα και όχι όπως προβλέπουν οι περισσότεροι στο συνέδριο, τον Οκτώβριο. Ενδεχομένως, θέλουν να προλάβουν τον Κασσελάκη και τη νέα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Θέλουν αφενός να αποσυνδέσουν τη στρατηγική τους από τα όσα εις βάρος τους ετοιμάζουν οι Kasselistas στο συνέδριο και αφετέρου επιθυμούν πριν την εκλογή ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ να είναι διακριτός και ο αριστερός πόλος του ΣΥΡΙΖΑ που θα μπορούσε (μαζί με τη Νέα Αριστερά, τον «Κόσμο» του Πέτρου Κόκκαλη και το ΠΑΣΟΚ υπό τη νέα του ηγεσία) να μετάσχει στις διαδικασίες αναδιοργάνωσης της Προοδευτικής Παράταξης, της ευρύτερης Κεντρο-Αριστεράς ή στο «μαζικό, λαϊκό, αριστερό κόμμα» για το οποίο κάνει λόγο στην επιστολή του ο Γιάννης Δραγασάκης.

Ο αήθης τρόπος με τον οποίον απάντησε στον Δραγασάκη η Κουμουνδούρου -προσπάθησε να τον ταυτίσει με τραπεζικά και ενεργειακά συμφέροντα- συνεπικουρούμενη από τον Πολλάκη και τον Βαγγέλη Αντώναρο, μάλλον επιβεβαίωσε την εκτίμηση του ιστορικού στελέχους της Αριστεράς ότι «στον ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, συντελείται μια διαδικασία φθοράς, και όχι δημιουργίας, με πρώτο θύμα την ιστορία του, το έργο του, την ηθικό-πολιτική ακεραιότητά του» και πως «με την παρούσα ηγεσία, δεν μπορεί να επιλύσει προβλήματα ταυτότητας, στρατηγικής και δημοκρατικής λειτουργίας». Και οπωσδήποτε προσθέτει επιχειρήματα σε όσους υποστηρίζουν πως η νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ με τα καμώματά της (τη συμπεριφορά και τα λεγόμενά της) ευτελίζει την Αριστερά και συντελεί στην εξωθένωσή της. Σημειώνουμε πως η παρότρυνση Δραγασάκη για την ανάληψη πρωτοβουλιών προκειμένου «να υπάρξει ένα νέο μαζικό, λαϊκό κόμμα της Αριστεράς, από τη ριζοσπαστική αριστερά ως την αριστερή σοσιαλδημοκρατία και μια προοδευτική εναλλακτική στο πρόβλημα της διακυβέρνησης της χώρας» δεν θα πρέπει να εκληφθεί ως ο πυροβολισμός του αφέτη για την ίδρυση νέου κόμματος. Όπως ο ίδιος διευκρινίζει στους συνομιλητές του, δεν προαναγγέλει νέο κόμμα, αλλά επισημαίνει την αναγκαιότητα να δημιουργηθούν επιτροπές και να αναληφθούν πρωτοβουλίες διαλόγου και κοινής δράσης επειδή συσσωρεύονται μεγάλα προβλήματα που απαιτούν προοδευτικές λύσεις.

Κατά τον Δραγασάκη η αριστερά για να ξαναγίνει κυβερνώσα παράταξη θα πρέπει να επικεντρωθεί στη «μεγάλη εικόνα» της Ελλάδας και της Ευρώπης. Μπορεί να επανέλθει στα κυβερνητικά έδρανα μόνον «αν υπάρξει σχέδιο και στρατηγική για αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου και της άνισης αναδιανομής του παραγόμενου πλούτου». Χωρίς αυτά «η χώρα θα οδηγηθεί σε νέα αδιέξοδα και η κοινωνία σε νέα φτωχοποίηση». Κατά κάποιο τρόπο ο Δραγασάκης ζητά να επαναληφθεί ο τρόπος με τον οποίον, την περίοδο 2012-2015, απέκτησε κυβερνητική δυναμική ο ΣΥΡΙΖΑ. Η δημιουργία κόμματος είναι ο ορίζοντας και όχι το άμεσο καθήκον.

Με αυτό συμφωνούν οι εναπομείναντες αριστεροί στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ορισμένοι εξ αυτών βιάζονται και πιέζουν τον Τσίπρα να εγκαταλείψει τη στάση της παθητικής διαμαρτυρίας και να αναλάβει αν όχι τον Σεπτέμβριο το αργότερο μέχρι τον Νοέμβριο, δηλαδή αμέσως μετά το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και την εκλογή ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ, πρωτοβουλία αναδιοργάνωσης της Προοδευτικής Παράταξης. Η εντύπωση που σχηματίζουν οι συνομιλητές του Τσίπρα είναι ότι ο Αλέξης δεν δίνει εντολή, αλλά και δεν αντιτίθεται στη γραμμή εξόδου. Κατανοεί, όπως λένε, τα θέματα προσωπικής αξιοπρέπειας και πολιτικής αντοχής όσων φεύγουν ή ετοιμαζονται να φύγουν, όμως δεν είναι αυτός που έδωσε την εντολή «τους ζυγούς λύσατε» παρότι κάποιοι Kasselistas διατείνονται μετ’ επιτάσως ότι είναι ο Τσίπρας που τα υποκινεί όλα αυτά προκειμένου σε κατάλληλο χρόνο να επιστρέψει ως παράκλητος του, κατά Δραγασάκη, μαζικού, λαϊκού κόμματος και το οποίο ο Αλέξης είχε περιγράψει, πριν ένα μήνα, στο συνέδριο του Ινστιτούτου του στο Ωδείο Αθηνών.

Μεταξύ των αντιφρονούντων υπάρχουν όμως και οι ανυπόμονοι. Αυτοί θεωρούν πως πρέπει να χωρίσουν τα τσανάκια τους με το «κόμμα Κασσελάκη» νωρίτερα, τον Σεπτέμβριο. Να έχουν αυτοί την πρωτοβουλία των εξελίξεων και να μην κατηγορηθούν, όπως οι νεοαριστεροί, ότι φεύγουν επειδή ηττήθηκαν στο συνέδριο. Εξάλλου, γνωρίζουν πως ο Κασσελάκης, ακόμη κι αν προκληθεί, δεν πρόκειται να συμφωνήσει σε εκλογή νέας ηγεσίας, αλλά στο συνέδριο θα ζητήσει, και πιθανότατα θα το κερδίσει, η θητεία του να μην λήξει τον Σεπτέμβριο του 2026, όπως προβλέπει το Καταστατικό, αλλά μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2027. Σε κάθε περίπτωση οι αντιφρονούντες δίνουν ραντεβού για τον Σεπτέμβριο. Αν θα είναι και στα …γουναράδικα, με θανατηφόρο εμφύλιο δηλαδή, θα το δούμε. Πάντως, ο Αύγουστος, εκτός δραματικού απροόπτου, θα κυλήσει ήρεμα για τον Κασσελάκη. Ακόμη και η συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, εφόσον γίνει-είναι προγραμματισμένη για τις 25 Ιουλίου-, θα είναι σχετικά ήρεμη αφού όσα ήταν να ειπωθούν ελέχθησαν στην Πολτική Γραμματεία και την Κεντρική Επιτροπή. Και στην Κουμουνδούρου, εδώ που έφθασαν τα πράγματα, η επανάληψη δεν είναι μήτηρ μαθήσεις, αλλά προκαλεί χασμουρητά και αφόρητη πλήξη λόγω του πολιτικού αναλφαβητισμού του πατρός-αφέντη της.

Εξυπακούεται πως στη συνεδρίαση δεν θα μετάσχει ο Αλέξης Τσίπρας. Ο πρώην πρωθυπουργός δεν μπορεί να χωνέψει ότι ο διάδοχός του στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ τον κατηγόρησε για διαφθορά κάτι που ούτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν το τόλμησε. Ακόμη κι αν ο Κασσελάκης αναγκάστηκε να ανασκευάσει οι δύο λέξεις «μαύρα ταμεία» έχουν υψώσει «κυκλώπεια τείχη» ανάμεσα στους δύο άνδρες. Τείχη που ο Τσίπρας όχι μόνον δεν πρόκειται να συμφωνήσει να πέσουν, αλλά αντίθετα, με την κάθε ευκαιρία, θα τα ενισχύει. Άλλωστε στους συνομιλητές του, εμφανίζεται πεπεισμένος πως ο διάδοχός του δεν είναι «άπειρος», «απολίτικος» και «ανερμάτιστος», όπως τον χαρακτηρίζουν οι αντιφρονούντες, αλλά και «επικίνδυνος» για την αριστερά, τα στελέχη της και γενικότερα για την Προοδευτική Παράταξη και το πολιτικό σύστημα αφού με τη συμπεριφορά και τα λεγόμενά του διακωμωδεί την αριστερά και πριμοδοτώντας την επέλαση των τρολς στην πολιτική ενισχύει την απαξίωσή της. Ή όπως μάς επισημαίνει διακεκριμένο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ «ο Κασσελάκης νομίζει ότι είναι ο άρχοντας των δαχτυλιδιών και οι Kasselistas τα ορκ του».

Τι να πει κάποιος. Θα ήταν τραγωδία αν ο ΣΥΡΙΖΑ από κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς μετατρέπονταν σε ένα είδος «μαθητιώσας παιδικής συμμορίας» που αλλάζει συνεχώς και κατά το δοκούν τα γκολπόστ και τους κανόνες λειτουργίας. Το σίγουρο είναι ότι ο Κασσελάκης, εκτός από τα παραδοσιακά και ιστορικά στελέχη, χάνει και τη βάση του ΣΥΡΙΖΑ που μέχρι και τις ευρωεκλογές ήταν μαζί του. Στις συσκέψεις, ανά την επικράτεια, που κάνουν οι αντιφρονούντες οι μισοί από αυτούς που συμμετέχουν δηλώνουν ότι είχαν ψηφίσει Κασσελάκη στην πρώτη ψηφοφορία για εκλογή αρχηγού. Όχι στη δεύτερη, στην πρώτη. Από τη στιγμή που ο Stefanos άρχισε τις επιθέσεις στον Αλέξη πέρασαν απέναντι και μάλιστα σκληρά. Προφανώς αρκετοί εξ αυτών που τον ψήφισαν είχαν πειστεί ότι όντως τον «φύτεψε» ο Αλέξης, όπως έλεγε τότε ο Στέφανος. Και τώρα που διαπιστώνουν ότι δεν είναι έτσι τον εγκαταλείπουν. Γι’ αυτό και δεν θέλει πλέον δημοψηφίσματα, όπως τον προκάλεσαν στην Πολιτική Γραμματεία οι αντιφρονούντες, αλλά ενστερνίζεται το δόγμα Πολλάκη: Αποφασίζομεν και Διατάσσομεν.

Περιμένοντας τα επόμενα επεισόδια ευχόμεθα να δροσίσει, μήπως στην Κουμουνδούρου συνέλθουν από τον εσωκομματικό καύσωνα και ασχοληθούν με τον πραγματικό και τις επιπτώσεις -άμεσες και στρατηγικές- στην φύση, την παραγωγή, την οικονομία, την κοινωνία και τους πολίτες. Έως τότε και μέχρι να έλθουν εις γάμου κοινωνία, στις 28 Αυγούστου, ο Stefanos με τον Tyler το μόνο που μπορούμε να τους πούμε είναι …σπολλάτη.