Νίκος Φελέκης

Με αφορμή την διαγραφή Πολλάκη από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ θυμήθηκα τον μύθο «όνος άλας βαστάζων». Σε αυτόν ο Αίσωπος αποφαίνεται «Πολλάκις εν ω τις ευτύχησεν, εν αυτώ και πίπτει». Δηλαδή πολλές φορές αυτό που ήταν εύνοια της τύχης σε έναν άνθρωπο είναι αυτό που φέρνει την πτώση του. Ο Πολλάκης διεκρίθη για την αψάδα του, την αθυροστομία και τον κακοποιητικό λόγο απέναντι στους αντιπάλους του, αλλά και σε κάθε άνθρωπο τον οποίον, για δικούς του λόγους, στοχοποιούσε. Το τελευταίο επεισόδιο -λεκτική επίθεση σε υπάλληλο της Βουλής- είχε ως αποτέλεσμα την αποπομπή του από την Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ.

Μετά τον Τσίπρα και ο Κασσελάκης απηύδησε με τα καμώματα του «Παυλάρα» και του έδειξε την πόρτα της εξόδου από την Κουμουνδούρου. Το 2023 ο Τσίπρας δεν ολοκλήρωσε τη διαγραφή Πολλάκη, του επέτρεψε να είναι στα ψηφοδέλτια, και την πλήρωσε. Τώρα ο Κασσελάκης καλείται να αποδείξει ότι δεν είναι Τσίπρας και ότι εκτός από βουλευτή θα τον διαγράψει και από κομματικό μέλος. Μάλλον δεν θα το κάνει. Και ο λόγος είναι ο Μητσοτάκης. Ναι, ναι ο Μητσοτάκης. Ο Stefanos αντιγράφει τον Κυριάκο. Τι έκανε ο Μητσοτάκης με τον Αυγενάκη; Τον έδιωξε από την Κοινοβουλευτική Ομάδα, αλλά δεν τον διέγραψε από τη ΝΔ. Τι είπε τότε ο Κασσελάκης; «Ο Μητσοτάκης αποφάσισε να αποπέμψει τον Αυγενάκη από την κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ, αλλά τον κρατάει στο κόμμα και δεν του ζητάει καν να παραδώσει την έδρα του. Τον βάζει για λίγο στον πάγκο ώστε να τον επαναφέρει με την πρώτη ευκαιρία».

Το ίδιο θα κάνει και ο Κασσελάκης με τον Πολλάκη. Άλλωστε ήταν ξεκάθαρος στην συνεδρίαση της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ: «Αισθάνομαι άσχημα για την απόφαση που αναγκάστηκα να πάρω. Ήταν πολύ δύσκολη απόφαση γιατί πραγματικά τον αγαπώ τον Παύλο κι έχει κάνει σπουδαία δουλειά». Προσέξτε το ρήμα. Δεν είπε τον εκτιμώ. Τον αγαπώ είπε. Τι καταλαβαίνετε εσείς από αυτό; Εν ευθέτω χρόνω ο Πολλάκης θα επανέλθει. Σωστά. Η συγχώρεση είναι ίδιον της αγάπης. Άλλωστε Stefanos και Παύλος είναι όπως το νύχι με το δέρμα. Θα μου πείτε «μα, στην υπόθεση Αυγενάκη κατηγορούσε, με επίσημη ανακοίνωση της Κουμουνδούρου, τον Μητσοτάκη για μισή δουλειά και θα κάνει το ίδιο». Ακριβώς το ίδιο. Μάλιστα, ενδέχεται η επιστροφή Πολλάκη στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ να γίνει νωρίτερα κι από την επιστροφή Αυγενάκη στη ΝΔ. Οι μετέπειτα δηλώσεις Κασσελάκη ότι ο Πολλάκης παραμένει στον ΣΥΡΙΖΑ, αφού διεγράφη για την κοινβουλευτική του συμπεριφορά και όχι για πολιτικούς λόγους, αποδεικνύει ότι ο δρόμος της επιστροφής στην Κουμουνδούρου παραμένει, εφόσον το επιθυμεί, ανοιχτός.

Οι μεταμορφισμοί είναι η altera pars, η άλλη πλευρά, η δευτέρα φύσις του Stefanos. Εξάλλου αυτό έκανε και στην Γραμματεία της ΚΟΕΣ. Ενώ την Τρίτη είπε στα στελέχη που διαφωνούσαν «αν δεν σας αρέσει να φύγετε» την Παρασκευή, δεν συμμετείχε στη διαδυκτιακή συνεδρίαση της Γραμματείας, αλλά συνεργάτες του μετέδιδαν ότι όλα έχουν καλώς και πως η άποψη του Stefanos είναι ότι κανείς δεν είναι δόλιος και όλοι θέλουν το καλό του κόμματος. Την Τρίτη η Γεροβασίλη και οι υπόλοιποι της «ομάδας των οκτώ» μαζί και ο Σωκράτης Φάμελος ήταν «υπονομευτές» και αν δεν τους αρέσει να πάνε στο ΠΑΣΟΚ, στη Νέα Αριστερά ή όπου αλλού θέλουν και την Παρασκευή, αν ο Κασσελάκης μετείχε της συνεδριάσεως, θα ήταν …ζουζούνια αφού ο αρχηγός, για να τους δείξει την καλή του διάθεση, θα μπορούσε και να τους τραγουδήσει το: «χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ».

Αυτός είναι και ο λόγος που υψηλόβαθμα στελέχη της Κουμουνδούρου υποστηρίζουν πως η συμπεριφορά και οι αποφάσεις Κασσελάκη μπορούν να ερμηνευθούν με μεγαλύτερη ακρίβεια εάν χρησιμοποιηθούν όροι ψυχοπαθολογίας και όχι με βάση τους κλασικούς κανόνες συμπεριφοράς και τα ηγετικά στερεοτυπικά ειωθότα. Την άποψη αυτή φαίνεται να ενστερνίζεται και ο Τσίπρας, ο οποίος, σύμφωνα με συνομιλητές του, όχι μόνον δεν θέλει να έχει καμμία σχέση με τον διάδοχό του, αλλά και νοιώθει άβολα με την εμμονή του Stefanos συνεχώς να βλέπει συνεχώς τον Αλέξη πίσω από οποιαδήποτε κριτική του ασκείται. Βέβαια, ο Τσίπρας, όσο κι αν επιμένει ο Κασσελάκης, δεν πρόκειται, λένε οι συνομιλητές του Αλέξη, να απαντήσει στις προκλήσεις ή και τις αθλιότητες, όπως αυτή με τα «μαύρα ταμεία». Το κακό για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι όσο ο Τσίπρας αρνείται να γίνει συνομιλητής του Κασσελάκη τόσο ο …Σάουρον (ο «άρχοντας των δαχτυλιδιών» της Κουμουνδούρου, όπως είναι -λόγω της στρατιάς των τρολ- το νέο προσωνύμιο του Stefanos) θα ανακαλύπτει εικόνες από το παρελθόν για να πολεμήσει την διακυβέρνηση Τσίπρα.

Μέχρι τώρα στην αναδρομική αποκήρυξη των κυβερνητικών πεπραγμένων του ΣΥΡΙΖΑ είχε σύμμαχο τον Πολλάκη. Τώρα μένει μόνος του και γι’ αυτό το πιθανότερο είναι να αναδιπλωθεί επειδή στο συνέδριο οι Kasselistas δεν φτάνουν για να τον προστατεύσουν. Ο κίνδυνος της κομματικής μοναξιάς είναι όχι μόνον υπαρκτός, αλλά και αυξημένος καθώς και σημαντικοί σύμμαχοί του, όπως ο Νίκος Παππάς, αλλά και ουδέτεροι, όπως ο Σωκράτης Φάμελος αρχίζουν και παίρνουν αποστάσεις από τη «μοναρχική διάθεση» και τις «αυτοκρατορικές συνήθειες» του Κασσελάκη. Ο Νίκος Παππάς ήταν αυτός που ζήτησε από τον Κασσελάκη να ανακαλέσει τα όσα, «απαράδεκτα και διχαστικά» είπε για τους «8» στην Γραμματεία της ΚΟΕΣ. Όπως του είχε ζητήσει να ανακαλέσει, πράγμα που έκανε, και για τα «μαύρα ταμεία».

Εκ των πραγμάτων, μετά και την διαγραφή Πολλάκη, ο ρόλος του Παππά στα εσωτερικά της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ενισχύεται. Μην ξεχνάμε πως οι δύο «πυλώνες» στήριξης του Κασσελάκη για να εκλεγεί αρχηγός ήταν ο Παππάς και ο Πολλάκης. Η μία κολώνα κατέρρευσε. Για να μείνει όρθιο το οικοδόμημα θα πρέπει να γίνουν «ενέσεις δομικής ενίσχυσης» της άλλης. Θα είναι ο Παππάς ο αντικαταστάτης του Φάμελου στην ηγεσία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας; Προσώρας, άγνωστο καθώς τη θέση διεκδικεί και η Ρένα Δούρου, η οποία είναι, σύμφωνα με τις φαρμακόγλωσσες της Κουμουνδούρου, η μία από τις «τρεις Χάριτες» του Κασσελάκη. Οι άλλες δύο, σύμφωνα πάντα με τις φαρμακόγλωσσες, είναι η Θοδώρα Τσάκρη και η Ράνια Σβίγγου. Σε κάθε περίπτωση αν όχι πριν το συνέδριο το αργότερο μέχρι την έναρξη της συζήτηση για τον Προϋπολογισμό στη Βουλή ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως μεταδίδουν πηγές από το περιβάλλον Κασσελάκη, θα έχει άλλον πρόεδρο της κοινοβουλευτικής του ομάδος.

Να θυμίσουμε εδώ ότι ο Κασσελάκης έβλεπε πάντα με μισό μάτι τον Φάμελο επειδή ορισμένοι -συνεργάτες του και καλοθελητές- του είχαν πως σε περίπτωση αποτυχίας στις ευρωεκλογές ο Σωκράτης, με τις ευλογίες και του Τσίπρα, θα διεκδικούσε εκτός από την κοινοβουλευτική ομάδα να γίνει πρόεδρος και στο κόμμα. Περίμενε λοιπόν την ευκαιρία να τον «φάει». Πίστεψε πως η προσχώρηση του Φάμελου στην ομάδα όσων θέλουν την αναβολή του συνεδρίου, για να μην συμπέσει με την εκλογή ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ, ήταν η ευκαιρία. Δυστυχώς, για τον Stefanos ήλθε ο Πολλάκης και ανέτρεψε ή επί το ακριβέστερον μετέθεσε για αργότερα την αντικατάσταση του Φάμελου. Πάντως, ο ισχυρισμός ορισμένων ότι ο Κασσελάκης θέλει να τοποθετήσει επικεφαλής της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ κάποιον ο οποίος με την παρουσία του στη Βουλή να μην ανταγωνίζεται τον ίδιον μάλλον δεν ανταποκρίνονται στην αλήθεια αφού σε διαφορετική περίπτωση ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα προσέθετε επιχειρήματα σε όσους, κακόβουλους, διατείνονται ότι είναι εγωπαθής και μοχθηρός που δεν ανέχεται να λάμπει άλλος δίπλα του.

Ο επιπλέον λόγος (που ο Κασσελάκης στη υπόθεση Πολλάκη θα μιμηθεί τον Μητσοτάκη) είναι επειδή τον φοβάται. Φοβάται μην φτιάξει δικό του κόμμα. Κι αν ο Πολλάκης φτιάξει δικό του κόμμα και του φύγουν και οι εναπομείναντες αριστεροί, οι επονομαζόμενοι και «φρουρά του Τσίπρα», τότε ο Stefanos θα μείνει μόνον με τον Καρανίκα, τον Αντώναρο και τον Πέτρο Παππά. Και μ’ αυτούς δεν κόβεις εισιτήριο για τη Βουλή, αλλά για το …Δελφινάριο. Προσοχή: Τα ανωτέρω δεν είναι δικά μας λόγια, αλλά, εν περιλείψει, όσα μας εξομολογούνται -και με εκφράσεις που εμπίπτουν σε διατάξεις του ποινικού κώδικα- βουλευτές και διακεκριμένα στελέχη της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως.

Η πιθανότητα να φτιάξει κόμμα ο Πολλάκης δεν μπορεί να αποκλειστεί. Όχι μόνον επειδή είναι πολλοί οι «Πολλακιστές» της Κουμουνδούρου -σε κάθε περιοχή της Ελλάδας έχει και από έναν πυρήνα οπαδών του ο …Παυλίτο- αλλά και επειδή στην εκλογική περιφέρεια του Πολλάκη, τα Χανιά, μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές να μην εκλέξει βουλευτή αν το ΠΑΣΟΚ, υπό τη νέα του ηγεσία, ανακάμψει και ξεπεράσει σε δύναμη το κόμμα του κυρίου Κασσελάκη. Ένα κόμμα «πολλακιστών» θα μπορούσε να πιάσει το όριο του 3% και να εκπροσωπηθεί στη Βουλή. Άλλωστε ζούμε στην εποχή των άκρων. Ο Πολλάκης θα μπορούσε λοιπόν να γίνει η Λατινοπούλου ή ο Βελόπουλος της λαϊκίστικης Αριστεράς και να συνεχίσει να ομιλεί στο κοινοβούλιο αντί να περιοριστεί σε χειρουργικές επεμβάσεις κύστεων κόκκυγος. Η φράση του Πολλάκη «μόνον ο λαός μπορεί να με διαγράψει» είναι, λένε, ενισχυτική της άποψης περί κυοφορίας κόμματος Πολλακιστών. Στην κατεύθυνση της οριστικής ρήξης με τον Πολλάκη σπρώχνουν και οι αντιφρονούντες (η «ομάδα των 87»), οι οποίοι ακούνε Πολλάκη και βγάζουν σπυριά. Υποστηρίζεται -και ορθώς- πως εάν ο Κασσελάκης δεν διαγράψει και από το κόμμα τον Πολλάκη θα έχει κάνει μια τρύπα στο νερό. Εκ των πραγμάτων, ο Πολλάκης θα γίνει ο δερβέναγας του κόμματος και η ιστορία θα γυρίσει μπούμερανγκ στον Stefanos αφού θα εδραιωθεί η πεποίθηση ότι ο ισχυρός, στη σχέση των δύο ανδρών, είναι ο Παύλος.

Όσοι γνωρίζουν και μετέχουν των παρασκηνίων της Κουμουνδούρου είναι, από χρόνου μακρού, πεπεισμένοι ότι και οι δύο άνδρες έψαχναν την ευκαιρία να τσακωθούν. Ο μεν Κασσελάκης επειδή έχει τη γνώμη ότι ο Πολλάκης του διώχνει τους μετριοποθείς ψηφοφόρους ο δε Πολλάκης επειδή ήξερε ότι ο Stefanos τον έχει προγράψει. Το δυστύχημα για τον Πολλάκη είναι ότι διαγράφεται για κακοποιητική συμπεριφορά και όχι για κάποια πολιτική διαφωνία. «Καλύτερη ευκαιρία και χωρίς να προκληθούν αναταράξεις στο σκάφος δεν θα μπορούσε να βρει ο Κασσελάκης» μας λέει διακεκριμένο στέλεχος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και προσθέτει: «Κανείς δεν μπορεί να πάρει το μέρος του Πολλάκη ειμή μόνον τα λυσσασμένα τρολ». Ενδεικτικό της ευθυγράμμισης με τον Κασσελάκη είναι ότι στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ μόνον η Ραλλία Χρηστίδου και ο βουλευτής Αχαΐας Παναγιωτόπουλος υποστήριξαν την Πολλάκη. Μάλιστα η Ραλλία, αφήνοντας αιχμές για την Αθηνά Λινού υποστήριξε ότι στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων έπρεπε να στηριχθεί ο Πολλάκης και μετά, έξω από τη Βουλή, να δηλωθεί η διαφωνία.

Οι μισοί από τους βουλευτές που μίλησαν άσκησαν κριτική στα πεπραγμένα Κασσελάκη και στις ευθύνες του για το δυσμενές αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, αλλά και για τα «μαύρα ταμεία», με πλέον οξείες άμα και τεκμηριωμένες ομιλίες, όπως μεταδίδεται από την Κουμουνδούρου, αυτές της Έλενας Ακρίτα και του Συμεών Κεδίκογλου. Σύμφωνα πάντα με τις πληροφορίες οι βουλευτές προσπάθησαν να πείσουν τον Κασσελάκη ότι ο φόβος υπονόμευσής του δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα αφού ειδικά οι βουλευτές θέλουν περισσότερο από κάθε άλλον να πάει καλά το κόμμα επειδή έτσι αυξάνονται οι ελπίδες επανεκλογής τους. Το τι τελικά θα γίνει δεν μπορεί, πάντως, κανείς να το πει με βεβαιότητα. Η πιθανότητα νέας διάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και πριν το συνέδριο, είναι ισχυρή. Και μόνον η παραίτηση Κασσελάκη από τον στόχο για ίδρυση προσωπικού κόμματος, των Kasselistas, μπορεί να την αποτρέψει.

Όσο ο Stefanos παραμένει προσηλωμένος στη δημιουργία προσωπικού, μικρού και πλήρως ελεγχόμενο από τον ίδιο κόμματος (το οποίο θα μπορούσε να διαδραματίσει και ρόλο κυβερνητικού εταίρου σε περίπτωση αδυναμίας σχηματισμού αυτοδύναμης κυβέρνησης) η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ είναι αναπόφευκτη. Μάλιστα, αν τα «σπάσει» οριστικά και με τον Πολλάκη τότε μπορεί να έχουμε και μια επιπλέον διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ. Και αντί για «χαρωπά τα δυο μου χέρια τραγουδώ» στην Κουμουνδούρου να άδουν, όπως η αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη, «θα ήθελα να είχα και ένα και δύο και τρία και τέσσερα παιδιά…». Και επειδή από την πολιτική αρθρογραφία περάσαμε στο χώρο του τραγουδιού να πούμε πως ο Κασσελάκης δεν περιλαμβάνεται σε αυτούς που (την Κυριακή 28 Ιουλίου) είπαν, εν χορώ, «να ζήσεις Αλέξη και χρόνια πολλά». Ο Τσίπρας αρχίζει να …περπατάει στα 50 και δεν θέλει τον Κασσελάκη για συνοδοιπόρο του. Γι’ αυτό δεν ήταν και καλεσμένος να τον χειροκροτήσει όταν έσβηνε τα κεράκια στην γενέθλια τούρτα του…

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Επειδή μπορεί να υπάρχουν και κάποιοι οι οποίοι δεν γνωρίζουν τον μύθο του Αισώπου και ενδεχομένως μεταξύ αυτών και ο Πολλάκης σπεύδω ευθύς αμέσως να του θυμίσω τον γάιδαρο που ήταν φορτωμένος με αλάτι.

Ένας πραματευτής (μικρέμπορος) αγόραζε διάφορα πράγματα, τα μετέφερε με το γαϊδούρι του και τα μεταπουλούσε. Έτσι, μιά φορά βρήκε σε καλή τιμή αλάτι, φόρτωσε μπόλικο στον γάιδαρο και πήγαινε να το πουλήσει. Καθώς περνούσαν όμως απο ένα ρεματάκι, γλίστρησε ο γάιδαρος, έπεσε στο ρέμα και μέχρι να ξανασηκωθεί, πολύ απο το αλάτι είχε λιώσει, οπότε το φορτίο ελάφρυνε και ο γάιδαρος βάδιζε ξεκούραστα. Ύστερα το αφεντικό του αγόρασε περισσότερο αλάτι και φόρτωσε στον γάιδαρο. Ο γάιδαρος είχε μάθει το κόλπο και τώρα όταν περνούσαν ξανά απο το ρέμα έκανε οτι τάχα γλίστρησε και ξανάπεσε στο νερό, οπότε πάλι έλιωσε ένα μέρος απο το αλάτι και ελάφρυνε το φορτίο του. Την επόμενη φορά, ο πραματευτής βρήκε σφουγγάρια, τα φόρτωσε στο γάιδαρο και πήγαινε να τα πουλήσει. Σάν περνούσαν και πάλι απο το ρέμα, ο γάιδαρος σκέφθηκε να ξανακάνει το κόλπο του (παρόλο που αυτήν τη φορά το φορτίο με τα σφουγγάρια ήταν ελαφρύ). Ξαναγλίστρησε επίτηδες ο γάιδαρος, έπεσε στο νερό, και μέχρι να ξανασηκωθεί τα σφουγγάρια ρουφήξανε νερό και γίνανε βαριά κι ασήκωτα, ενώ πρώτα ήταν ελαφρά…