Νίκος Φελέκης

Και το έκανε όχι μόνον επειδή το κόμμα του συνετρίβη εκλογικά, αλλά και επειδή έπρεπε, όπως είπε, «να περάσει ένα νέο κύμα του ΣΥΡΙΖΑ». Αυτό το «νέο κύμα» ούτε ήλθε ούτε πέρασε ποτέ από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Πολλάκης, ο Παππάς, η Τζάκρη και τ’ άλλα συντρόφια που διοικούν σήμερα τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνον δεν συνιστούν «νέο κύμα», αλλά ο επιεικέστερος χαρακτηρισμός που μπορεί να τους αποδοθεί είναι «θαλασσοταραχή» που οδηγεί στα βράχια το σκαρί της Κουμουνδούρου. Ο Κασσελάκης, που θα μπορούσε όντως να είναι το νέο κύμα του ΣΥΡΙΖΑ, απεδείχθη …φουσκοθαλασσιά. Και πλέον έχει μετατραπεί σε «ρουφήχτρα» που καταπίνει το (πάλαι ποτέ) κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς, οδηγώντας το στον πάτο του πολιτικού συστήματος.

Χρειάστηκαν μόνον 340 ημέρες για να διαλύσει πολιτικά, οργανωτικά αλλά και κοινοβουλευτικά το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Όταν το ανέλαβε είχε 47 βουλευτές, σήμερα ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, όπως έδειξε η τελευταία ψηφοφορία στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, απολαμβάνει της εμπιστοσύνης μόνον 17 βουλευτών. Και σύντομα οι «Κασσελίστας» βουλευτές θα γίνουν λιγότεροι εάν τα όσα δυσοίωνα για την ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ λέγονται, ευδοκιμήσουν. Και το πιθανότερο είναι πως θα ευδοκιμήσουν αφού όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ -ακόμη και οι ψηφοφόροι, όχι μόνον τα ηγετικά στελέχη- ομολογούν πως η συγκατοίκηση των Κασσελίστας, των Παππαπολάκηδων και των αντιπολιτευομένων είναι αδύνατη. Μάλιστα, είναι αρκετοί αυτοί που βιάζονται να χωρίσουν τα τσανάκια τους μια ώρα αρχύτερα επειδή, όπως λένε, «η μπόχα και η τοξικότητα πλέον δεν αντέχονται».

Η κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ παραπέμπει στις τελευταίες ημέρες της Πομπηίας, αλλά σε version κωμωδίας, θα μπορούσε να πει κάποιος. Και να έχει δίκαιο. Τα τελευταία γεγονότα το αποδεικνύουν. Η αντικατάσταση του Σωκράτη Φάμελου από τον Νίκο Παππά στην ηγεσία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, η διαγραφή της Αθηνάς Λινού για να εξευμενιστεί ο Παύλος Πολλάκης, η κατάληψη της έδρας του Όθωνα Ηλιόπουλου από την Πόπη Τσαπανίδου, παρά τη θέληση του Stefanos, η νέα επίθεση Κασσελάκη στον προκάτοχό του Αλέξη Τσίπρα και στους 87 «φρουρούς» του, τα μέλη δηλαδή της Κεντρικής Επιτροπής που διαφωνούν με τον Κασσελάκη και ομνύουν στο όνομα του πρώην πρωθυπουργού, η δημόσια αμφισβήτηση των ηγετικών προσόντων του Stefanos και το αίτημα για εκλογή νέας ηγεσίας είναι λίγα μόνον επεισόδια από το κωμειδύλλιο που παίζεται στο «θερινό σινεμά» της Κουμουνδούρου. Στα ανωτέρω και για να …δέσει το γλυκό πρέπει να προσθέσουμε και τους όρκους αιώνιας πίστης και αγάπης που αντάλλαξαν, επί τετραήμερο, το ζεύγος Κασσελάκη - Μακμπέθ στα Χανιά.

Όμως ο τραγέλαφος του ΣΥΡΙΖΑ δεν σταματά εδώ ή για να είμαστε ακριβείς τώρα αρχίζει. Τις επόμενες ημέρες ο Κασσελάκης και οι συν αυτώ θα πρέπει να αποφασίσουν τι θα κάνουν με την Κεντρική Επιτροπή. Θα γίνει στις 7 Σεπτεμβρίου ή θα μετατεθεί για το μέλλον; Θα γίνει λένε συνεργάτες του Κασσελάκη. Θα το δούμε. Τι έκτασης θα είναι τα μεθοριακά επεισόδια που θα επισυμβούν μετά την (προαποφασισμένη, ως λέγεται) διαγραφή Σπίρτζη; Εκτός κι αν ο Σπίρτζης πέσει στα μαλακά. Κι αυτό θα το δούμε. Θα σηκώσει ο Κασσελάκης το γάντι της μομφής, που μετά τον Πολλάκη του πέταξαν η Γεροβασίλη, ο Φάμελος, ο Θεοχαρόπουλος; «Ναι, αν κατατεθεί πρόταση μομφής», λένε οι kasselistas. «Μόνος του όμως δεν θα ζητήσει επανεκλογή από τη βάση». Θα το δούμε κι αυτό. Θα έχουμε καταστατικό ή έκτακτο συνέδριο; Θα εκλεγεί νέος αρχηγός; Όλα θα τα δούμε. Επειδή στον ΣΥΡΙΖΑ τίποτε δεν είναι σίγουρο. Σήμερα είναι έτσι κι αύριο, όπως λέει και η Σκάρλετ Ο Χάρα, ξημερώνει μια άλλη μέρα. Ό,τι πάντως και να συμβεί μικρή σημασία έχει αφού λίαν συντόμως στον ΣΥΡΙΖΑ θα μετράνε μία ακόμη διάσπαση. Ενδεχομένως και δύο αν ο Πολλάκης παραμείνει συνεπής στα λεγόμενά του και διεκδικήσει να γίνει αυτός αρχηγός είτε ανατρέποντας τον Κασσελάκη είτε ιδρύοντας νέο κόμμα. Η πρώτη και σίγουρη διάσπαση είναι αυτή των «87». Η σύγκρουση με τον Κασσελάκη είναι μονόδρομος. Ούτε αυτός τους θέλει ούτε αυτοί τον αντέχουν. Και οι δύο πλευρές αναζητούν τον χρόνο έκδοσης του διαζυγίου. Και με τρόπο που θα ωφελήσει τους μεν και θα βλάψει τους δε. Δύσκολα πράγματα, αλλά αυτό επιδιώκουν. Και γι’ αυτό καθυστερούν να κουνήσουν ο ένας στον άλλο μαντήλι. Προσώρας, αγοράζουν χρόνο και προσπαθούν να διευθετήσουν τις τελικές λεπτομέρειες.

Σίγουρα οι εξελίξεις θα επιταχυνθούν εάν οι επικείμενες δημοσκοπήσεις είναι τόσο αρνητικές για τον ΣΥΡΙΖΑ όσο λέγεται. Και οπωσδήποτε στις αποφάσεις θα βαρύνει η εκλογή ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ. Επιπροσθέτως, για τη λύση της εξίσωσης θα πρέπει να λάβουμε υπόψιν μας και τον Αλέξη Τσίπρα. Ο πρώην πρωθυπουργός μπορεί να παρακολουθεί -μακρόθεν, αλλά και με ενδιαφέρον τις εξελίξεις- όμως ένα είναι σίγουρο: Δεν πρόκειται να είναι ποτέ υποψήφιος ενός κόμματος του οποίου αρχηγός θα είναι ο Κασσελάκης. Την απόφαση αυτή του Τσίπρα θα πρέπει να τη θεωρούμε δεδομένη και μη ανακλητή. Ο Αλέξης, όπως μεταδίδουν αξιόπιστοι συνομιλητές του, δεν πρόκειται να κάνει χρήση του προνομίου, ως πρώην πρωθυπουργός, να είναι υποψήφιος χωρίς σταυρό σε κάποια εκλογική περιφέρεια. Βεβαίως, η απόφαση αυτή μπορεί να αλλάξει στην περίπτωση που υπάρξουν δραματικές εξελίξεις στον ευρύτερο χώρο της Προοδευτικής Παράταξης και κληθεί να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο. Πάντως, υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ με αρχηγό τον Κασσελάκη δεν θα είναι σε καμμία περίπτωση. Και φυσικά θα πρέπει να τον αθροίσουμε, όπως και την Πόπη Τσαπανίδου, στους 16 βουλευτές που είπαν «όχι» στην καθαίρεση Φάμελου. Αν ο Πολλάκης δεν επιστρέψει (όπερ και το πιθανότερο, αν παραμείνει συνεπής στις δηλώσεις του) στην αγκαλιά του Stefanos τότε οι βουλευτές που στηρίζουν τον αρχηγό του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι λιγότεροι από αυτούς που τον αμφισβητούν.

Με το σκορ 19-17 εις βάρος του ο Κασσελάκης δεν πρόκειται να μακροημερεύσει. Άλλωστε και ο Νίκος Παππάς δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένος. Το πάλαι ποτέ alter ego του Τσίπρα, μπορεί να εξελέγη στη θέση του Φάμελου, όμως δεν είναι kasselistas και δεν πρόκειται να καθήσει φρόνιμα σε περίπτωση που ο Κασσελάκης συνεχίσει να αμφισβητεί τη διακυβέρνηση (2015-2019) του ΣΥΡΙΖΑ, να ομιλεί για μαύρα ταμεία και να επιτίθεται στον Τσίπρα. Εξάλλου, γνωρίζει πως η «αγάπη» του Κασσελάκη είναι πρόσκαιρη και εκδηλώθηκε επειδή τον έχει ανάγκη. Χωρίς τον Νίκο Παππά ο Κασσελάκης δεν έχει πλειοψηφία στην Κεντρική Επιτροπή και εκ των πραγμάτων θα αναγκαστεί να προσφύγει στη βάση, κάτι που, παρά τα όσα λέει, δεν θέλει. Και δεν θέλει επειδή χωρίς τον Παππά και τον Πολλάκη και με τους «87» απέναντι θα πρέπει είτε να επιστρέψει στο Μαϊάμι είτε να κάνει προνουτσιαμέντο. Να τους αγνοήσει δηλαδή όλους και να κάνει συνέδριο με 2.000 φανατικούς Kasselistas ιδρύοντας νέο κόμμα, αποκλειστικά δικό του, με άλλο όνομα, άλλη δομή, άλλο ιδεολογοπολιτικό προσανατολισμό.

Σε κάθε περίπτωση με την πρώτη σταγόνα της βροχής δεν θα σκοτωθεί μόνο το καλοκαίρι, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ. Η αριστερή εκλογική συμμαχία, που συνήψαν τον Απρίλη του 1989 ο Φλωράκης και ο Κύρκος και την έκανε κυβερνητικό κόμμα, τον Ιανουάριο του 2015, ο Αλέξης Τσίπρας, τελειώνει. Οριστικά και οσονούπω. Και το πιθανότερο είναι να επιστρέψει στα γλίσχρα ποσοστά (3-5%) που είχε επί Νίκου Κωνσταντόπουλου και Αλέκου Αλαβάνου, αλλά και επί Τσίπρα, πριν η χώρα μπει στα μνημόνια και ο ΣΥΡΙΖΑ καβαλήσει το αντιευρωπαϊκό κύμα. Η φθορά του ΣΥΡΙΖΑ (ή κόμματος Κασσελάκη, όπως πολλοί το αποκαλούν) θα επιταχυνθεί αν η νέα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ καταφέρει αφενός να καρπωθεί τη λαϊκή δυσαρέσκεια για την κυβέρνηση και αφετέρου να εκφράσει το σύνολο της Προοδευτικής Παράταξης για αναδιοργάνωση και πολιτική αλλαγή. Εάν στις δημοσκοπήσεις το ΠΑΣΟΚ περάσει στη δεύτερη θέση και η νέα του ηγεσία το καταστήσει ελκυστικό, δίδοντάς του και κυβερνητική προοπτική, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να σπάσει σε δύο ή και τρία κομμάτια και οι αποχωρήσεις βουλευτών θα το οδηγήσουν στην απώλεια της θέσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Εξυπακούεται, πως οι επιπτώσεις στη συνοχή και την ενότητα της Κουμουνδούρου, από μια τέτοια εξέλιξη, θα είναι μεγάλες, ενώ θα καθορίσουν και σε σημαντικό βαθμό τον ρόλο και το status του Κασσελάκη στο κόμμα, που κάποτε ανήκε στο χώρο της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και τώρα μοιράζεται ανάμεσα στα τικ τοκ, τα zoom, τις θαυματουργές κολυμβήθρες, τα τρολς, τα πρωϊνάδικα και τα γαμήλια εμβατήρια.

Σημειώνουμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε από το 4% στο 36% ως άθροισμα 16 συνιστωσών. Μπορεί η μεγάλη οργάνωση να ήταν ο Συνασπισμός, αλλά ο Τσίπρας για να κατακτήσει την κυβέρνηση χρειάστηκε και τη βοήθεια της ΑΚΟΑ, της Ρόζας, του ΔΗΚΚΙ, της ΔΕΑ, των Οικοσοσιαλιστών, των Ενεργών Πολιτών, του Κόκκινου, των Ενωτικών, των Αντικαπιταλιστών, των Νέων Αγωνιστών και των υπολοίπων. Και επειδή η ζωή κύκλους κάνει οι διασπάσεις του ΣΥΡΙΖΑ σε λίγο θα φτάσουν τις αρχικές συνιστώσες. Από τους αρχικούς συντρόφους του Τσίπρα έχουν αποχωρήσει και ιδρύσει δικά τους κόμματα ο Αλέκος Αλαβάνος (Σχέδιο Β´), ο Παναγιώτης Λαφαζάνης (ΛΑΕ), ο Γιάνης Βαρουφάκης (ΜΕΡΑ25), η Ζωή κωνσταντοπούλου (Πλεύση Ελευθερίας), ενώ μετά την επικράτηση Κασσελάκη η «Ομπρέλα» των Τσακαλώτου, Φίλη, Βούτση, Σκουρλέτη και της ομάδας των «53» έχουν φτιάξει, μαζί με τον Χαρίτση, την Αχτσιόγλου, τον Τζανακόπουλο, τον Ηλιόπουλο και άλλους έξι βουλευτές, τη Νέα Αριστερά.

Εκτός από τη Νέα Αριστερά ξεπήδησε άλλο ένα κόμμα από τα σπλάχνα του ΣΥΡΙΖΑ, ο «Κόσμος» του πρώην ευρωβουλευτού Πέτρου Κόκκαλη. Αισίως φτάνουμε τα έξι κόμματα, εκ των οποίων τα τέσσερα συμμετείχαν στις ευρωεκλογές, λαμβάνοντας αθροιστικά το 9,47% των ψήφων. Ο ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές έλαβε 14,92%. Η διαφορά των 216.386 ψήφων (ΣΥΡΙΖΑ: 593.167 έναντι 376.781 των τεσσάρων) το πιθανότερο είναι να καλυφθεί αμέσως εάν υπάρξει κόμμα από τους «87», με επικεφαλής, ας πούμε, τον Φάμελο, και έχοντας την (έστω έμμεση και διακριτική) στήριξη του Αλέξη Τσίπρα. Και οπωσδήποτε εάν φτιάξει, μελλοντικά, κόμμα και ο Πολλάκης, κάτι που δεν μπορεί να αποκλειστεί, τότε είναι σίγουρο ότι το άθροισμα των ψήφων των διασπάσεων του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι καταφανώς μεγαλύτερο από αυτές που θα λάβει ένα προσωπικό κόμμα του Stefanos Κασσελάκη.

Στα ανωτέρω θα πρέπει να προσθέσουμε μια ακόμη διάσπαση, η οποία θα παίξει ρόλο στη συγκρότηση κόμματος αριστερά του Κασσελάκη. Αναφερόμαστε στον Διονύση Τεμπονέρα, ο οποίος μαζί με τον Αντώνη Κοτσακά, τον Χάρη Τσιόκα και διάφορα κοινωνικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν διακόψει κάθε οργανωτική σχέση με την Κουμουνδούρου. Τούτων δοθέντων, έχουμε τέσσερεις διασπάσεις του ΣΥΡΙΖΑ πριν το 2019, με αρχηγό τον Τσίπρα και πιθανώς αυτές θα γίνουν εννέα εάν μετά τον Χαρίτση, τον Κόκκαλη και τον Τεμπονέρα κουνήσουν μαντήλι στον Κασσελάκη η Γεροβασίλη και ο Πολλάκης. Σε λιγότερο από ένα χρόνο πέντε διασπάσεις αν μη τι άλλο είναι ρεκόρ ακόμη και για κόμμα της αριστεράς όπου οι διασπάσεις συνηθίζονται. «No bad» που θα έλεγε και ο Τζουμάκας στον εξ Αμερικής πολιτευόμενο. Φυσικά, οι διασπάσεις δεν γίνονται για το «τι να κάνουμε» του Λένιν, τις ελίτ, τα μέσα παραγωγής, την αντιμετώπιση της κλιματικής και ενεργειακής κρίσης τις νέες ανισότητες, τον ψηφιακό κόσμο και τις εθνικές προτεραιότητες της χώρας, αλλά για τα μάτια της Πεν Νταλαούρα, τις υποδείξεις Λιάγκα και Αντώναρου για τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ, τα πανάκριβα σπίτια σε Κολωνάκι, Σπέτσες και Αμερική ή επειδή ο Τσίπρας αρνείται να παίξει με τον Stefanos το παιχνίδι «πέτρα, ψαλίδι, χαρτί» για το κυβερνητικό παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ και την οικονομική κατάσταση της Κουμουνδούρου.

Στις 7 Σεπτεμβρίου, εάν ο Κασσελάκης δεν αναβάλει την Κεντρική Επιτροπή, θα έχουμε και την αντίστιξη του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ. Ο Μητσοτάκης από τη ΔΕΘ θα κάνει εξαγγελίες για τη χώρα και ο Κασσελάκης θα τσακώνεται με τον Θεοχαρόπουλο για τις οργανωτικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στην Κουμουνδούρου. Ο Μητσοτάκης θα προσπαθεί να δώσει απαντήσεις για τα προβλήματα της χώρας και ο Κασσελάκης θα εκλιπαρεί τον Πολλάκη και τον Παππά να του δώσουν τις 151 ψήφους που χρειάζεται για να παραμείνει αρχηγός. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ υπό την ηγεσία Κασσελάκη: Δεν μπορεί να δώσει κυβερνητική προοπτική στην αξιωματική αντιπολίτευση. Και πολιτικά είναι, όπως είπε και ο Πολλάκης, ανεπαρκής για να αναδιοργανώσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή είναι η μήτρα όλων των προβλημάτων της Κουμουνδούρου. Όλα τα άλλα είναι παραφερνάλια αυτής της υστέρησης και της ανεπάρκειας του διαδόχου του Αλέξη Τσίπρα. Ούτε όμως και οι «87» ή κάποιος άλλος μπορεί σήμερα να αναστήσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε και ο Τσίπρας. Γι’ αυτό και το επόμενο διάστημα -και μέχρι να εκδοθεί και επισήμως το διαζύγιο- τα εξώδικα και οι παρενοχλήσεις, ένθεν κακείθεν, θα πολλαπλασιάζονται και οι λεπτομέρειες που θα αποκαλύπτονται θα είναι, λένε, έως και σκανδαλιστικές. Τι να πει κάποιος! Ο άγιος Νεκτάριος Αιγίνης, ο άγιος της υπομονής, να βάλει το χέρι του, που θα έλεγε και η θρησκευόμενη Αθηνά Λινού…