Έντεκα συμπεράσματα για τις εκλογές του ΠΑΣΟΚ

Ο πρώτος γύρος των εσωκομματικών εκλογών στο ΠΑΣΟΚ για την ανάδειξη ηγεσίας ολοκληρώθηκε τα ξημερώματα, με τους Νίκο Ανδρουλάκη και Χάρη Δούκα περνούν στο δεύτερο γύρο και να δίνουν τη «μάχη» την ερχόμενη Κυριακή 13 Οκτωβρίου.

Πρώτος σε σταυρούς ήρθε ο Νίκος Ανδρουλάκης με ποσοστό 29,64%, ενώ δεύτερος μετά από ένα θρίλερ και πολύ κοντά στον τρίτο, ήρθε ο Χάρης Δούκας με ποσοστό 21,41%. Στην τρίτη θέση ο Παύλος Γερουλάνος ο οποίος συγκέντρωσε ποσοστό 21,12% και έμεινε εκτός του δεύτερου γύρου των εκλογών.

Τα πρώτα συμπεράσματα από την χθεσινή διαδικασία εκλογής αρχηγού στο ΠΑΣΟΚ θα μπορούσαν να συνοψιστούν στα κάτωθι:

1) Οι 300.000 που πήγαν στις κάλπες είναι ένας ικανοποιητικός αριθμός, αλλά δεν είναι θρίαμβος. Μπορεί να μην πήγαν να ψηφίσουν 350.000 ή και 400.000, όπως περίμενε η πλειονότητα των ηγετικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ, όμως είναι 10% περισσότεροι από την προηγούμενη εκλογή αρχηγού. Η συμμετοχή είναι σημαντική και για έναν ακόμη λόγο. Επειδή κοντράρεται με την αποχή στις ευρωεκλογές.

2) Οι 300.000 παρέχουν ευρεία νομιμοποίηση στον νέο αρχηγό του ΠΑΣΟΚ είτε αυτός είναι πάλι ο Ανδρουλάκης είτε είναι ο Δούκας. Νομιμοποίηση και στο κόμμα του για να το αναδιοργανώσει, αλλά κυρίως προς τους πολιτικούς του αντιπάλους. Πρωτίστως προς τον Μητσοτάκη, αλλά και στον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, που πρόκειται να εκλεγεί τον Δεκέμβριο.

3) Το γεγονός ότι τέσσερεις από τους έξι υποψήφιους δεν είχαν μεγάλες διαφορές μεταξύ τους δημιουργεί νέα δεδομένα για την επόμενη μέρα στο ΠΑΣΟΚ. Θα πρέπει να βρουν τρόπο αρμονικής συνύπαρξης διαφορετικά, μετά από μερικούς μήνες, μπορεί να αρχίσουν «μεθοριακά επεισόδια» κάτι που οπωσδήποτε θα βλάψει την Χαριλάου Τρικούπη και θα προσθέσει, αντί να λύσει προβλήματα, στην προσπάθεια αναδιοργάνωσης, με κυβερνητικούς όρους, της Κεντροαριστεράς.

4) Ο Ανδρουλάκης έχασε δυνάμεις και το γεγονός ότι πήρε λιγότερο από 30% καθιστά δύσκολη την επανεκλογή του. Οι αντίπαλοί του, που ζητούσαν αλλαγή ηγεσίας, συγκέντρωσαν 70%. Αν ο Χάρης Δούκα χειριστεί με επιδεξιότητα το «αντιανδρουλακικό μέτωπο», έχει αυξημένες ελπίδες επικράτησης την επόμενη Κυριακή,

5) Δούκας, Γερουλάνος και Διαμαντοπούλου συγκεντρώνουν ποσοστό άνω του 60%, με τις μεταξύ τους διαφορές να είναι πολύ μικρές και μάλιστα με τον Δούκα να κερδίζει κυριολεκτικά στο φώτο φίνις τον Γερουλάνο για μερικές εκατοντάδες ψήφους. Κατά συνέπεια έχουμε περίπου τέσσερα ισοϋψή στελέχη. Αυτό μπορεί να είναι θετικό για το ΠΑΣΟΚ όμως ταυτοχρόνως είναι και αρνητικό αφού δείχνει ότι δεν υπάρχει κάποιος που να ξεχωρίζει. Δεν υπάρχει αδιαμφισβήτητος αρχηγός. Δεν υπάρχει το «γκεσέμι» που θα ενώσει και θα οδηγήσει με ασφάλεια το κόμμα προς την εξουσία.

6) Συναφές με το προηγούμενο συμπέρασμα είναι και το εξής: Οι τέσσερεις ισχυροί υποψήφιοι εκπροσωπούν τέσσερα διαφορετικά πολιτικά υποδείγματα. Ο Δούκας κλίνει προς τα αριστερά, η Διαμαντοπούλου προς τα δεξιά, ο Γερουλάνος ισορροπεί ανάμεσα στα δύο, ενώ στον Ανδρουλάκη κυριαρχούν τα μηχανιστικά χαρακτηριστικά του παραδοσιακού ΠΑΣΟΚ. Θα μπορέσουν να συνυπάρξουν; Η νέα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ θα κριθεί από την ικανότητά της να συνθέσει τα τέσσερα υποδείγματα σε ένα ρεαλιστικό και φιλολαϊκό κυβερνητικό πολιτικό σχέδιο, που θα μετατρέψει, μέσω συμμαχιών, την κοινωνική πλειοψηφία σε πολιτική.

7) Επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ συρρικνώνεται και οδηγείται σε νέα διάσπαση ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ θα είναι και ο αντίπαλος του Μητσοτάκη (ή οποίου άλλου ηγείται της ΝΔ στις επόμενες εκλογές) για την πρωθυπουργία. Κατά συνέπεια θα πρέπει να αυξήσει τη δημοφιλία του στο εκλογικό σώμα. Και ο μοναδικός τρόπος για να το πετύχει είναι να πείσει τους ψηφοφόρους για την πολιτική και διαχειριστική του επάρκεια.

8) Είναι λάθος να συγκρίνεται η εκλογή αρχηγού του 2021 με τη σημερινή. Τότε κατέστη αναγκαία λόγω του θανάτου της Φώφης Γεννηματά. Τώρα επεβλήθη λόγω αμφισβήτησης των ικανοτήτων του Ανδρουλάκη και πρωτίστως της δυνατότητάς του να ξανακάνει το ΠΑΣΟΚ μεγάλο και κυβερνητικό κόμμα. Με τον ΣΥΡΙΖΑ, υπό τον Κασσελάκη, να διαλύεται και με την κυβέρνηση να δοκιμάζεται από τα διογκούμενα προβλήματα νοικοκυριών και επιχειρήσεων το ΠΑΣΟΚ, υπό τον Ανδρουλάκη, κερδίζει ψίχουλα, σε αντίθεση με την ακραία δεξιά που ενισχύεται σημαντικά.

9) Οι 300.000 είναι διπλάσιοι από τους 150.000 που πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ και υπολείπονται κατά 25% των 400.000 που εξέλεξαν αρχηγό τον Μητσοτάκη. Σε κάθε περίπτωση βάζει πολύ ψηλά τον πήχη για την Κουμουνδούρου, στην εκλογή της νέας της ηγεσίας, ενώ σαφέστατα και η ΝΔ δεν θα πρέπει να αισθάνεται ευχάριστα με το «ξύπνημα του θηρίου». Αν φυσικά αποδειχθεί ότι είναι όντως «θηρίο» το ΠΑΣΟΚ. Και η νέα του ηγεσία έχει την ηγετική στόφα να το «ξυπνήσει».

10) Η εκλογή την επόμενη Κυριακή θα κριθεί από την απάντηση που θα δώσουν τα μέλη και οι φίλοι του ΠΑΣΟΚ στο ερώτημα: «Μπορεί ο Ανδρουλάκης;». Μέχρι τώρα, στις δημοσκοπήσεις, το 60-65% των πολιτών απαντά «όχι». Μπορεί σε μια βδομάδα να κάνει ο Νίκος rebranding; Είναι απίθανο. Μπορεί σε μια βδομάδα ο Δούκας να πείσει ότι μπορεί να είναι και δήμαρχος και αρχηγός κόμματος; Επίσης, μοιάζει απίθανο. Κατά συνέπεια το ΠΑΣΟΚ την επόμενη Κυριακή είναι πολύ πιθανό να εκλέξει μεταβατικό αρχηγό, αφού στις εκλογές του 2027, είναι πιθανό να αμφισβητηθεί, εάν δεν φέρει τα αποτελέσματα που όλοι οι «Πασόκοι» περιμένουν. Τα οποία ξεκινούν από τη δεύτερη θέση και την αξιωματική αντιπολίτευση και φτάνουν μέχρι το τέλος του Μητσοτάκη και την επιστροφή των πρασίνων στο γκουβέρνο.

11) Στη χθεσινή ψηφοφορία είναι σίγουρο πως ψήφισαν και άνθρωποι που δεν είναι μέλη του ΠΑΣΟΚ. Ενδεχομένως, να ανήκουν και σε άλλα κόμματα. Είτε για να στηρίξουν, οι έχοντες κεντροδεξιές αντιλήψεις, την Διαμαντοπούλου είτε οι αριστερόστροφοι τον Δούκα. Το ερώτημα είναι τι θα κάνουν αυτοί οι «νέοι ψηφοφόροι»; Θα πάνε να ψηφίσουν και στον δεύτερο γύρο; Πόσοι από τους υποστηρικτές του Γερουλάνου, του Κατρίνη και της Γιαννακοπούλου θα ξαναπάνε στην κάλπη; Μια σημαντική μείωση των ψηφοφόρων της δεύτερης Κυριακής αδιαμφισβήτητα δεν ευνοεί τον Χάρη Δούκα αφού υπολείπεται κατά 8% του Νίκου Ανδρουλάκη…