Νίκος Φελέκης

Κι αν είχε δυσκολία να κατανοήσει το νόημα της φράσης θα μπορούσε να προσφύγει στην (αυτοκράτειρα της Πέλλης) Θεοδώρα, το γένος Τζάκρη, η οποία θα του έλεγε: Στέφανε, αυτός ο Μάρκος λέει ότι «

σύντομα θα τα έχεις ξεχάσει όλα και σύντομα θα σε έχουν ξεχάσει όλοι». Και θα προσέθετε: Μην τον ακούς όμως γιατί εγώ και η Τελιγιορίδου δεν πρόκειται να σε ξεχάσουμε. Για τη Ραλλία (Χρηστίδου) και τον Πετράκη (Παππά), δεν παίρνω όρκο, ούτε για την Ακρίτα και τον ναυαρχούκο. Εγώ κι η Ολυμπία όμως κάθε βράδυ, πριν πέσουμε να κοιμηθούμε, θα σου ανάβουμε το καντήλι και θα παρακαλάμε τον Θεό να σε έχει πάντα καλά, όπου κι αν βρίσκεσαι.

Στον ΣΥΡΙΖΑ πάντως ο Κασσελάκης δεν θα βρίσκεται. Τουλάχιστον αυτό λένε ο Βασιλειάδης, η Γεροβασίλη, ο Θεοχαρόπουλος, η Νοτοπούλου, ο Σπίρτζης, ο Φάμελος, ο Γκλέτσος, ο Πολλάκης, αλλά και οι παλιοί «Διόσκουροι» Νίκος Παππάς και Αλέξης Τσίπρας. Αυτοί μπορεί να τα λένε και να έχουν την πλειοψηφία στην Πολιτική Γραμματεία και την Κεντρική Επιτροπή όμως για να βγάλουν «κόκκινη κάρτα» στον Κασσελάκη θα πρέπει να έχουν και την πλειοψηφία στο συνέδριο. Κι αυτό κανείς ακόμη δεν το ξέρει. Θα το μάθουν όταν εκλεγούν οι σύνεδροι. Οι kasselistas λένε «στη βάση πλειοψηφία είμαστε εμείς», οι αντιφρονούντες και όλοι όσοι ομνύουν στο όνομα του Τσίπρα υποστηρίζουν ότι το συνέδριο μπορεί να το ελέγξουν, αλλά δεν είναι σίγουροι ότι με τον διχασμό και την οξύτητα που υπάρχει μπορεί και να εγγυηθούν συνθήκες ομαλής διεξαγωγής του.

Μπορεί στους 4.000 συνέδρους να έχουν την πλειοψηφία όμως αν αυτή είναι οριακή τότε το πιθανότερο είναι το συνέδριο να μην ολοκληρωθεί ποτέ εάν επιχειρηθεί, κάτι που είναι σίγουρο, να ανατραπεί η απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής που έχει αποκλείσει τον Κασσελάκη από την κούρσα για την αρχηγία. Ακόμη κι αν η πλειοψηφία της ομάδας των «100» είναι καθαρή, πάλι το πιθανότερο είναι το συνέδριο να μην ολοκληρωθεί αφού η μειοψηφία (των Kasselistas) θα τα κάνει λίμπα εάν ο Stefanos δεν είναι υποψήφιος πρόεδρος, το συνέδριο θα διαλυθεί και η διάσπαση θα γίνει de facto. Εξυπακούεται πως τα ίδια θα γίνουν και στην περίπτωση που την πλειοψηφία την έχουν οι Kasselistas. Ούτε ομαλό συνέδριο μπορεί να κάνουν ούτε τη διάσπαση να αποφύγουν. Οι ετοιμασίες, ένθεν κακείθεν, είναι για τα όσα θα συμβούν μετά το (μη συναινετικό) διαζύγιο.

Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι ο έλεγχος των συνέδρων, αλλά εάν μπορεί, σε εμφυλιοπολεμικές συνθήκες, να διεξαχθεί συνέδριο. Και το πιθανότερο είναι να μην μπορεί. Αντί για λεκτική αντιπαράθεση θα έχουμε ανταλλαγή ύβρεων, γρονθοκοπημάτων και εκτοξεύσεις καρεκλών. Όμως η απόφαση για να αναβληθεί το συνέδριο -και να γίνει αργότερα σε συνθήκες ηρεμίας- δεν μπορεί να ληφθεί πριν την
24η Οκτωβρίου
αφού τότε συνέρχεται η Κεντρική Οργανωτική Επιτροπή Συνεδρίου (ΚΟΕΣ) για να εγκρίνει τις υποψηφιότητες για την αρχηγία. Την παραμονή της ΚΟΕΣ ο Κασσελάκης, προφανώς για να επηρεάσει τις εξελίξεις, θα κάνει συγκέντρωση στην Παλιά Βουλή. Θέλει, όπως λένε οι συνεργάτες του, «να αντιπαραθέσει στους κομματικούς γραφειοκράτες τη λαϊκή βάση».

Α, η συγκέντρωση έμπροσθεν του έφιππου Κολοκοτρώνη γίνεται και την επομένη της εκδήλωσης του Ινστιτούτου Τσίπρα για την Οικονομία, στον Πειραιά. Αυτός είναι ένας ακόμη λόγος, ενδεχομένως και ο πλέον σοβαρός, που ο Stefanos διάλεξε την Τετάρτη για να κάνει την ανοιχτή εκδήλωση. Αφενός θέλει να απαντήσει στον Τσίπρα, εφόσον ο Αλέξης στην ομιλία του αναφερθεί, έστω και εμμέσως, στα «Συριζαϊκά» και αφετέρου να στείλει μήνυμα στην ΚΟΕΣ ότι έχει λαϊκή υποστήριξη και κατά συνέπεια δεν μπορεί να τον αποκλείσουν από τη διεκδίκηση της αρχηγίας. Πάντως, το πόσο ισχυρό θα είναι το μήνυμα Κασσελάκη προς τους «πραξικοπηματίες» θα εξαρτηθεί και από τον όγκο και τη σύνθεση της συγκεντρωμένων.

Στο σημείο αυτό να προσθέσουμε πως ο Κασσελάκης βρήκε και έναν αναπάντεχο σύμμαχο, για να αποφύγει (μετά την καθαίρεση και τον αποκλεισμό από τις υποψηφιότητες για την αρχηγία) και τη διαγραφή του από μέλος του κόμματος: Τον Πρόεδρο της Επιτροπής Δεοντολογίας Γιάννη Μπενίση, ο οποίος είναι σύντροφος της Ρένας Δούρου και για την οποίαν οι «πιστοί στον Τσίπρα» μόνον καλές κουβέντες δεν λένε. Μάλιστα το: «θέλει να γίνει αρχηγός, αν δεν είναι ο Κασσελάκης» είναι η πλέον αθώα περιγραφή της φιλοδοξίας που λέγεται ότι έχει η πρώην περιφερειάρχης Αττικής. Πάντως, για να είμαστε δίκαιοι, το δικαστήριο δεν θεώρησε ένοχη τη Δούρου για την τραγωδία στο Μάτι, με τους 100 νεκρούς.

Επειδή προηγουμένως αναφερθήκαμε στην εκδήλωση του Ινστιτούτου Τσίπρα, ανοίγουμε μια παρένθεση. Αλήθεια, τι γίνεται με το Ινστιτούτο του Κασσελάκη; Όταν ο Τσίπρας έκανε την πρώτη εκδήλωση του Ινστιτούτου του ο Stefanos ανακοίνωσε ότι φτιάχνει και ο ίδιος Ίδρυμα με έδρα όχι μόνον την Αθήνα, αλλά και τη Νέα Υόρκη. Ινστιτούτο κατά της ακροδεξιάς, το βάφτισε. Και μάλιστα είπε πως η επωνυμία του θα είναι Center for European Progress. Δημιουργήθηκε αυτό το Ινστιτούτο; Έχει ανθρώπους, δραστηριότητα, οικονομικούς πόρους ή ήταν απλώς μια ακόμη εκδήλωση της εμμονής που φαίνεται να έχει ο Κασσελάκης με τον Τσίπρα; Πάντως, κάποιοι υποστηρίζουν ότι σε περίπτωση που ο Κασσελάκης μείνει, τελικά, εκτός νυμφώνος ίσως πρέπει να δημιουργήσει αμέσως το Ινστιτούτο ώστε να διευθετήσει όποιες εκκρεμότητες έχει και να γίνει το πρόπλασμα του κόμματος των Kasselistas. Κλείνει η παρένθεση.

Αν κάποιος νομίζει ότι αυτά είναι τα προβλήματα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κάνει λάθος. Τα όσα κωμικοτραγικά και πρωτίστως εξευτελιστικά συμβαίνουν στην Κουμουνδούρου εκτός από την εξαέρωση του ΣΥΡΙΖΑ έχουν δραματικές επιπτώσεις και στην προσπάθεια ανασυγκρότησης της Προοδευτικής Παράταξης. Ο «θάνατος» του Κασσελάκη και η «ανάσταση» του Ανδρουλάκη οδηγούν την κεντροαριστερά σε …νεκροφάνεια. Το γενικό πρόσταγμα, στο αντικυβερνητικό και αντιδεξιό παιχνίδι, περνά στη Χαριλάου Τρικούπη. Τουλάχιστον προσώρας και για όσο καιρό το ΠΑΣΟΚ θα πλέει σε ήρεμα νερά. Αυτό θα καταστεί εναργέστερο όταν θα διασπαστεί και επισήμως ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ γίνει, και τυπικά, αξιωματική αντιπολίτευση.

Τα σχέδια για μεγάλη Κεντροαριστερά ουσιαστικά παγώνουν αφού το ΠΑΣΟΚ, υπό τη νέα του ηγεσία, όχι μόνον δεν πρόκειται να συμφωνήσει στη δημιουργία Λαϊκού Μετώπου ενάντια στη Δεξιά, αλλά θα είναι αντίθετο ακόμη και σε κοινή εκλογική κάθοδο με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά για να ηττηθεί ο Μητσοτάκης. Και επειδή αναφερθήκαμε στη Νέα Αριστερά να σημειώσουμε πως όχι μόνον ο Ανδρουλάκης, αλλά και ο Χαρίτσης παίρνει αποστάσεις από τα συμβαίνοντα στον ΣΥΡΙΖΑ. Και είναι λογικό. Η εικόνα εξευτελισμού του ΣΥΡΙΖΑ θα περνούσε και στο δικό του κόμμα σε περίπτωση απομάκρυνσης του Κασσελάκη και επιστροφής, όπως υποστηρίζεται από ορισμένους, της ΝΕΑΡ οίκαδε. Εξάλλου, ο Χαρίτσης στις αρχές Νοεμβρίου (7-10) έχει να ασχοληθεί με το δικό του συνέδριο. Να μετατρέψει, και επισήμως, την «Κοινοβουλευτική Ομάδα των 11» σε κόμμα και όχι να λοξοκοιτάζει προς την Κουμουνδούρου.

Όταν τα πράγματα ξεκαθαρίσουν στον ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να ξεκινήσουν και οι συζητήσεις για το κομμένο νήμα της 24ης Σεπτεμβρίου 2023, αλλά και για το μέλλον της πληθυντικής Αριστεράς. Με τον Τσίπρα, χωρίς τον Τσίπρα. Με το ΠΑΣΟΚ, χωρίς το ΠΑΣΟΚ. Με ή χωρίς Λαϊκό Μέτωπο. Με κοινά ή ξεχωριστά εκλογικά ψηφοδέλτια. Για κυβερνώσα ή κινηματική αριστερά. Και πολλά άλλα, που εκτός από προβληματισμοί υπάρχουν και ως εμμονές και «εξανθήματα» στην πάλαι ποτέ κομμουνιστογενή και ριζοσπαστική αριστερά. Σήμερα, μπορεί ορισμένοι νεοαριστεροί να αρνούνται οποιαδήποτε συζήτηση ακόμη και με τον …αποκαθαρμένο από τον Κασσελάκη ΣΥΡΙΖΑ όμως η άρνησή τους το πιθανότερο είναι πως θα καμφθεί αφού ακόμη και οι «καθαροί» της Πατησίων αναγνωρίζουν πως το εγχείρημά τους συγκεντρώνει ποσοστά, λαϊκής και εκλογικής, αποδοχής κάτω του 3%, που είναι και το όριο εισόδου στη Βουλή.

Τα σχέδια για την πληθυντική Κεντροαριστερά -που θα μπορούσε στις ερχόμενες εκλογές να κατέλθει με κοινό ψηφοδέλτιο, χωρίς διάλυση των υφιστάμενων κομμάτων, μόνο και μόνο για να ηττηθεί ο Μητσοτάκης και ν’ αλλάξει βάρδια το γκουβέρνο-παγώνουν και για έναν ακόμη λόγο. Επειδή στο ΠΑΣΟΚ οι ηττηθέντες στη μάχη για την αρχηγία έβαλαν προσωρινά στα θηκάρια τα ξίφη τους. Σχεδιάζουν να τα ξαναβγάλουν εάν ο Ανδρουλάκης δεν καταφέρει στις εκλογές να κερδίσει τον Μητσοτάκη ή έστω να δείξει ότι το ΠΑΣΟΚ όντως είναι η ηγεμονική δύναμη στο χώρο της Κεντροαριστεράς και βρίσκεται στον προθάλαμο της κυβερνητικής εξουσίας. Κατά συνέπεια η ανακωχή είναι για 33 μήνες ή και λιγότερο εάν γίνουν ενωρίτερον από το 2027 οι εκλογές.

Η νίκη Ανδρουλάκη και η (βασίμως εικαζόμενη) πρόσκαιρη ανακωχή στο ΠΑΣΟΚ συγκρατεί δυνάμεις στον ΣΥΡΙΖΑ αφού όπως παραδέχεται οι περισσότεροι «σε περίπτωση που εκλέγονταν αρχηγός ο Χάρης Δούκας, ο ΣΥΡΙΖΑ θα άδειαζε». Το ίδιο, αλλά σε μικρότερο βαθμό, εκτιμούν ότι θα συνέβαινε και στην περίπτωση που νέος αρχηγός ήταν ο Παύλος Γερουλάνος. Τώρα, κερδίζει έδαφος η αναμονή. Περιμένουν να δουν αφενός τι θα γίνει στο ΣΥΡΙΖΑ και αφετέρου τι θα κάνει ο Ανδρουλάκης. Αν απλώς καλέσει σε προσχώρηση στο ΠΑΣΟΚ η ανταπόκριση δεν θα είναι μεγάλη. Εξάλλου, οι άνθρωποι δεν εγκαταλείπουν ποτέ ένα πλοίο που βυθίζεται παρά μόνο όταν δουν τα φώτα ενός άλλου πλοίου να πλησιάζει. Αν από το ΠΑΣΟΚ τους φωνάζουν να πέσουν στη θάλασσα για να περισυνελέξουν όσους θέλουν το προσκλητήριο δεν θα έχει μεγάλη απήχηση. Αν αντίθετα, στείλουν μεγάλες σωσίβιες λέμβους στο βυθιζόμενο καράβι του ΣΥΡΙΖΑ, εκτός από τους υποψήφιους αντικαταστάτες του καπετάνιου, ίσως μείνουν και κάποιοι λοστρόμοι επειδή, μετά από τόσα χρόνια, έχουν γίνει ένα με το σκαρί.

Ορισμένοι υποστηρίζουν πως σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να έχει και ο Αλέξης Τσίπρας. Η αποχή ακόμη και η ενεργητική ουδετερότητα του πρώην δεν βοηθούν την αξιωματική αντιπολίτευση να βγει από την κρίση, αλλά ούτε και τον ίδιον αν θέλει, έστω στο μέλλον, να πρωταγωνιστήσει στην αναδιοργάνωση της πληθυντικής και κυβερνώσας Αριστεράς. Η ιστορία δεν περιμένει. Κανέναν. Ούτε μοιράζει γενναιόδωρα την τύχη της στους αμέτοχους. Χθες μπορεί να ήταν νωρίς, αύριο όμως μπορεί να είναι αργά. Τουλάχιστον κάποια τσιτάτα του Ίλιτς Ουλιάνωφ δεν μπορεί να μην τα έχει αποστηθίσει, έστω στα μικράτα του, ο Αλέξης. Όταν η πληγή κακοφορμίζει και η σήψη εξαπλώνεται δεν είναι σίγουρο ότι το σώμα θα σωθεί αν αποκόψεις το άρρωστο μέλος του. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν χρειάζεται χειρουργό, χρειάζεται ολιστική θεραπεία.

Η «εγρήγορση και εγκαρτέρηση» είναι μασονικό αξίωμα και όχι πολιτική στρατηγική. Δεν αρκεί να διαπιστώσουν, στην εκδήλωση του Ινστιτούτου Τσίπρα, οι δημοσκόποι, για μια ακόμη φορά, τα προβλήματα της ακρίβειας, της φτωχοποίησης και την λάθος κατεύθυνση της κυβέρνησης, αλλά και της ΕΕ για την αντιμετώπιση των ανισοτήτων. Πέραν από την κριτική για τη λάθος διάρθρωση των επενδύσεων, το ανησυχητικό ισοζύγιο πληρωμών και το μοντέλο της φτωχής εργασίας, χρειάζεται να ειπωθούν συγκεκριμένες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που θα θεραπεύσουν το πρόβλημα. Μέτρα συγκεκριμένα, ρεαλιστικά, εφαρμόσιμα και όχι γενικότητες για αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου, που η νέα τσιχλόφουσκα που μασούν δεξιοί, κεντρώοι και αριστεροί. Ο κύριος Αλέξης Τσίπρας και όσοι άλλοι επιθυμούν να γίνουν μέλη ενός Στρατού Σωτηρίας της χώρας και της Προοδευτικής και Αντιδεξιάς Παράταξης θα πρέπει, πριν αρχίσουν να μοιράζουν «φάρμακα» ανάταξης της οικονομίας, να κατανοήσουν ότι ο κόσμος είναι σε άλλη φάση. Δεν είναι η ιδεολογία που κυριαρχεί, είναι η πραγματικότητα και οι ανάγκες της ζωής των ανθρώπων, των λαϊκών νοικοκυριών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων αυτά που παίζουν καθοριστικό ρόλο στις πολιτικές επιλογές. Το παιχνίδι θα το κερδίσει αυτός που θα δώσει πειστικές απαντήσεις για τον τρόπο που θα αντιμετωπιστούν η ανασφάλεια και ο φόβος για το μέλλον και όχι αυτός που διατυμπανίζει ότι το πρόβλημα είναι ο Μητσοτάκης και αρκεί να αλλάξει αφεντικό το Μαξίμου για να πάνε όλα πρίμα. Ηγεμόνας θα ανακηρυχθεί αυτός που θα καταφέρει να ορίσει τη νέα κοινωνική συμμαχία και να την μετατρέψει σε πολιτική πλειοψηφία. Τόσο απλά. Και τόσο καθαρά.

Το πρόβλημα των πολιτών δεν είναι να συγκροτηθεί ο αντίπαλος πόλος, να υπάρξει αντίπαλο δέος. Αυτά είναι μπαρμπούτσαλα και τα γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους. Όσο ο Τσίπρας και οι σύντροφοί του -είτε αυτοί είναι ο Φάμελος και ο Πολλάκης, ο Παππάς και η Γεροβασίλη, η Τζάκρη και η Δούρου είτε αύριο ο Δούκας και ο Χαρίτσης- μένουν στην περιγραφή της αναγκαιότητας και στις επικλήσεις για το προοδευτικό δέον γενέσθαι θα κάνουν μια τρύπα στο νερό. Ο Μητσοτάκης, και οι ελίτ θα κυβερνούν. Και τη θέση της Αριστεράς θα την καταλαμβάνει η ακραία Δεξιά. Κι αυτός είναι ίσως ο πιο βασικός λόγος που η Κεντροαριστερά, σε προβλεπτό τουλάχιστον χρόνο, περιέρχεται σε κατάσταση νεκροφάνειας. Η επιθεώρηση «ο Στέφανος και οι 87 δολοφόνοι του», που παίζεται καθημερινά στην Κουμουνδούρου, μετατοπίζει τον πολιτικό άξονα προς τα δεξιά και στα πέραν της Δεξιάς κόμματα, με καταστροφικά αποτελέσματα για την συνοχή και την ύπαρξη της Αριστεράς και την προοπτική διακυβέρνησης από την πληθυντική Κεντροαριστερά…