Νίκος Φελέκης

Λένε πως όταν οι άνθρωποι προγραμματίζουν ο Θεός γελάει. Μετά την ανείπωτη τραγωδία στο Μάτι (θέλω να) ελπίζω ότι ο Αλέξης Τσίπρας και οι συνεργάτες του το κατάλαβαν καλά. Όλα τα σχέδια για χορούς και πανηγύρια την 21η Αυγούστου, τον ανασχηματισμό, τον διεμβολισμό της Κεντροαριστεράς, την κυβερνητική επανεκκίνηση στη ΔΕΘ, τη λύση -εκτός του Μακεδονικού- και του Αλβανικού(;), τις τριπλές κάλπες και όσα άλλα είναι σημειωμένα, ως προτεραιότητες, στην ατζέντα του πρωθυπουργού θα πρέπει να σβηστούν και να γραφτούν από την αρχή. Με άλλους στόχους και διαφορετικές προσεγγίσεις.

Αν επιχειρηθεί, που δεν το πιστεύω, να στηθούν γιορτές εξόδου από τα μνημόνια το πιθανότερο είναι να πάει η ντομάτα σύννεφο. Σε κάθε πάντως περίπτωση θα είναι σε βάρος της κυβερνήσεως. Επίσης, σοβαρά πρόσωπα, πέραν του ΣΥΡΙΖΑ, πρόθυμα να συμμετάσχουν σε ένα νέο υπουργικό συμβούλιο είναι δύσκολο, τουλάχιστον τώρα και σ' αυτή τη συγκυρία, να βρεθούν. Και χωρίς να ακούσουν, ενδεχομένως άδικα, τα μύρια όσα. Αργότερα, εάν η κυβέρνηση αντέξει, εάν η τραγωδία παράγει λιγότερο αρνητικά συναισθήματα, εάν επικρατεί άλλο κοινωνικο-οικονομικό κλίμα, πιθανώς τότε ένας ανασχηματισμός να αντιμετωπιζόταν χωρίς ιδιαίτερα έντονη επικριτική διάθεση.

Αυτή τη στιγμή το κλίμα στην κοινωνία είναι βαρύ, σε σημείο ακόμη και απέχθειας, για την κυβέρνηση. Και αγανακτισμένοι δεν είναι μόνον οι πολιτικοί της αντίπαλοι, αλλά και οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ. Αναμφίβολα, δεν περίμενε κανείς να σβήσουν τη φωτιά ο Τσίπρας, ο Σκουρλέτης, ο Τόσκας, ο Σπίρτζης, ο Τζανακόπουλος, ο Πολλάκης. Όλοι όμως περίμεναν μια διαφορετική διαχείριση της καταστροφής. Στον τομέα αυτό έδωσαν εξετάσεις και απέτυχαν παταγωδώς ο Τσίπρας και οι συνεργάτες του. Αντί να αναλάβουν εξ αρχής την ευθύνη, προσπάθησαν, με βλακώδεις έως και αποτρόπαιες δηλώσεις, να περιορίσουν την πολιτική ζημία.

Βεβαίως και φταίει η κλιματική αλλαγή, η ένταση του ανέμου, η πυροσβεστική, ο δήμος, η περιφέρεια, η αυθαίρετη δόμηση. Όλοι και όλα φταίνε. Πρώτα απ' όλα όμως φταίει η κυβέρνηση. Η ευθύνη της είναι αυταπόδεικτη. Όχι γιατί έγιναν λάθη ακόμη και εγκλήματα στην αντιμετώπιση της φωτιάς. Ούτε για τις ανεπάρκειες, τις παραλείψεις, τις αβελτηρίες που σημειώθηκαν τη μαύρη Δευτέρα 23 Ιουλίου. Η κυβέρνηση φταίει γιατί αυτή είναι κυβέρνηση. Τόσο απλό. Η ευθύνη είναι σύμφυτη με τη διακυβέρνηση. Στην κυβέρνηση δεν είσαι για να εισπράττεις μόνο τα κέρδη, αλλά για να χρεώνεσαι και τις ζημιές. Δεν είσαι μόνο για τα εύκολα, αλλά και για τα δύσκολα. Για τα καλά και τα κακά. Για τους επαίνους και τις λοιδορίες. Αν κάποιοι πιστεύουν κάτι άλλο ή δεν το αντέχουν καλύτερα είναι να μαζέψουν σήμερα κιόλας τα μπογαλάκια τους και να πάνε στον αγύριστο μην μας εύρει και καμιά άλλη συμφορά.

Φταίει δε δύο και τρεις φορές η κυβέρνηση και η ευθύνη της είναι, όπως προείπαμε, αυταπόδεικτη επειδή οι επιλογές στους φορείς διαχείρισης των κρίσεων είναι του κόμματος, του υπουργού, του αρχηγού, του Μαξίμου -όχι μόνον από τους παρόντες, αλλά και από τους προηγούμενους. Αν στις θέσεις ευθύνης είχαν τοποθετηθεί ανεξάρτητοι, ειδικοί, ειδήμονες, τεχνοκράτες, με γνώσεις και προσόντα και όχι (όπως και από τους προηγούμενους) μέλη και φίλοι του κόμματος, αν υπήρχαν λειτουργικές και ανεξάρτητες από την κυβέρνηση κρατικές δομές και αδιάβλητες διαδικασίες στελέχωσης των υπηρεσιών τότε ναι, η ευθύνη της κυβερνήσεως θα ήταν περιορισμένη και υπό διερεύνηση. Τώρα είναι μεγάλη και αυταπόδεικτη. Και έπρεπε εξ αρχής, από την πρώτη στιγμή, ο πρωθυπουργός να την αποδεχθεί και την επομένη (όπως τους είχε διορίσει) να παύσει τους υπουργούς, τους γενικούς γραμματείς, τους αρχηγούς των σωμάτων και όσους άλλους εμπλέκονται. Εξάλλου, το κακό διήρκεσε μια μέρα μόνο. Τι περιμένει δέκα μέρες; Να γίνει η αγουρίδα μέλι; Εάν το είχε πράξει, εκτός από ουσιαστική ανάληψη της πολιτικής ευθύνης, θα ήταν και μια έμπρακτη συγγνώμη.

Η έλλειψη αντανακλαστικών, η σύγχυση, τα μισόλογα, αποδυνάμωσαν έτι περαιτέρω την κυβέρνηση και ενίσχυσαν την κριτική της αντιπολίτευσης, ενώ όσο οι αλλαγές καθυστερούν τόσο το κύρος του πρωθυπουργού θα απομειώνεται με επιπτώσεις διαλυτικές στη διακυβέρνηση της χώρας. Με την απραγία ο πρωθυπουργός δίνει την εντύπωση ότι είναι ευθυνόφοβος και όμηρος ισορροπιών. Κι αυτό δεν είναι καλό για έναν πρωθυπουργό. Είναι δε και καταστροφικό για το κόμμα του, όταν η κυβέρνηση έχει, εξ αντικειμένου, μόνον λίγους μήνες ζωής ακόμη.

Επιπροσθέτως, αλγεινή εντύπωση προκαλεί και το γεγονός ότι κυβερνητικοί παράγοντες διοχετεύουν στα ΜΜΕ ότι ο πολιτικός προγραμματισμός δεν αλλάζει και οι όποιες αλλαγές θα γίνουν, όπως είχαν προγραμματιστεί, μετά την έξοδο από τα μνημόνια και πριν τη ΔΕΘ. Και ερωτώ εγώ ο αδαής: Η καταστροφή στο Μάτι και οι 80 τόσοι νεκροί (δυστυχώς, δέκα μέρες μετά και δεν έχουμε μάθει ακόμη τον ακριβή αριθμό) είναι κάτι ασήμαντο; Δεν παίζουν κανένα ρόλο στις προτεραιότητες, και τους στόχους της κυβερνήσεως; Είναι ως μη γενόμενη, για τα κυβερνητικά δεδομένα, η τραγωδία στην Ανατολική Αττική;

Καλά οι ζωντανοί, αλλά ούτε και οι τόσοι νεκροί δεν επηρεάζουν τη λειτουργία της κυβερνήσεως; Είναι δυνατόν να επικρατεί η ηλίθια άμα και βαθιά απολίτικη αντίληψη: αν κάνουμε τώρα αλλαγές θα είναι ωσάν να παραδεχόμαστε τις ευθύνες; Μα και βέβαια ευθύνες υπάρχουν. Ο πρωθυπουργός τις ανέλαβε και όσο καθυστερεί να τους δώσει περιεχόμενο θα αντιληφθεί, όταν τις κάνει, ότι έχουν μετατραπεί σε βαρίδια.

Τόσους λενινιστές έχει στην επικοινωνία, δεν βρέθηκε ένας να του πει: "Σήμερα είναι νωρίς, αύριο είναι αργά. Τώρα, Αλέξη, είναι η ώρα"; Δεν συνειδητοποιεί ο ίδιος ότι η καθυστέρηση δυναμώνει τη φωτιά της αμφισβήτησης, της οργής, της απόρριψης; Δεν βλέπει ότι η πολιτική πυρκαγιά δυναμώνει και αν η κομματική αντιπαράθεση επικεντρωθεί στα γραφόμενα στο φέϊσμπουκ και στο τουίτερ παρανάλωμα του πυρός θα γίνει η Κουμουνδούρου και όχι η Πειραιώς; Όχι επειδή ο Άδωνις, ο Μπάμπης και η Ανίτα έχουν περισσότερους φόλουερς ή λένε αλήθειες, αλλά επειδή η κοινωνία είναι οργισμένη με την συμπεριφορά των κρατικών αξιωματούχων και τη διαχειριστική ανεπάρκεια που επέδειξε η κυβέρνηση στην τραγωδία που έπληξε την Ανατολική Αττική. Αν ο πρωθυπουργός δεν κατανοήσει ότι αυτή είναι μια κοινωνική μάχη και όχι μια μάχη μηχανισμών γρήγορα θα αναγκαστεί να σηκώσει τα χέρια ψηλά. Και να παραδοθεί στο έλεος και τη βοή των επερχομένων γεγονότων. Και του Μητσοτάκη, που οι νεκροί στο Μάτι μπορεί τελικά -όσο κι αν είναι ανατριχιαστικό και μακάβριο- να του δώσουν την αυτοδυναμία.

Εκτός κι αν προσπαθεί και δεν τα καταφέρνει. Κάτι που ουδόλως θα με εξέπληττε. Ίσως επειδή στις μεγάλες αναμετρήσεις με την κοινωνία (Φορολογία, μισθοί - συντάξεις, Μακεδονικό, Μάνδρα, Μάτι) αποδεικνύεται ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει πρόβλημα. Ίσως επειδή την έχει επηρεάσει η συγκατοίκηση με τους ψεκασμένους των ΑΝΕΛ. Ίσως γιατί πρωθυπουργός και υπουργοί τα έχουν χαμένα μπροστά στην έκταση της καταστροφής και τις επιπτώσεις που αυτή έχει στην κυβέρνηση, τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ιδίους. Ίσως επειδή συνειδητοποιούν πως μετά και το αίμα των αθώων στο Μάτι η εκλογική μάχη έχει οριστικά χαθεί, ενώ συρρικνώνεται εντυπωσιακά και η εμπιστοσύνη στον ΣΥΡΙΖΑ, την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό...



Διαβάστε περισσότερα στο www.matrix24.gr