Νίκος Μελέτης

Ο «αγώνας» για την προστασία του Δημόσιου Πανεπιστημίου οδηγεί στο κλείσιμο του και την μεγαλύτερη απαξίωση του. Οι καταλήψεις και η κινητοποίηση των γνωστών μειοψηφιών για να ακυρώσουν όπως λένε τα σχέδια για την ίδρυση μη κρατικών ΑΕΙ τελικά εχουν εξελιχθεί στον μεγαλύτερο συνήγορο της κυβέρνησης στην προσπάθεια της αυτή να σπάσει ένα ταμπού της μεταπολίτευσης.

Οι καταλήψεις και οι διαμαρτυρίες όχι μόνο κρατούν κλειστές τις περισσότερες πανεπιστημιακές σχολές αλλά οδηγούν στην αναβολή και πιθανότατα στην ματαίωση των εξετάσεων και στο χάσιμο της εξεταστικής περιόδου για χιλιάδες φοιτητές. Με ότι αυτό σημαίνει για τους ίδιους τους φοιτητές αλλα και τις οικογένειες τους που θα χρειασθεί να πληρώνουν ένα παραπάνω εξάμηνο ενοίκια και έξοδα ,επειδή έτσι αποφάσισαν κάποιοι. Και το ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο να δείχνει και παλι τα όρια του.

Επανέρχεται στην επικαιρότητα αυτή η ανομία και πλήρης αυθαιρεσία με μικρές μεμονωμένες ομάδες να επιβάλουν τον δικό τους νόμο στα ΑΕΙ. Με συνελεύσεις με στημένες πλειοψηφίες καθώς η συμμετοχή της σιωπηρής πλειοψηφίας των φοιτητών είναι «απαγορευμένη» , αποφασίζεται η λειτουργία ή το κλείσιμο των Σχολών. Οι ομάδες αυτές συνεχίζουν να διαταράσσουν την ομαλή λειτουργία των Πανεπιστημίων και επιβεβαιώνουν ακριβώς την μεγάλη και τεράστια αδυναμία του συστήματος που θα αποτελέσει και την αχίλλειο πτέρνα του, απέναντι σε ένα ιδιωτικό Πανεπιστήμιο . Το οποίο θα λειτουργεί με τα πρότυπα των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων του εξωτερικού ,χωρίς συνδικαλισμό αυτού του είδους , χωρίς διατάραξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας ,χωρίς την βία και την αναρχία να κυριαρχεί στην πανεπιστημιακή ζωή.

Με τέτοιες εικόνες πολλές θα είναι οι οικογένειες που θα το ξανασκεφθούν όταν η επιλογή θα είναι μεταξύ σε ένα δωρεάν (κατ ονομα) Δημόσιο Πανεπιστήμιο έρμαιο των εκάστοτε καταληψιών και ενός καθηγητικού κατεστημένου που συνήθως υποκύπτει και συμπλέει με το παράνομο αυτό ακτιβισμό και σε ένα κανονικό Πανεπιστήμιο που έναντι διδάκτρων θα μπορεί να λειτουργεί απρόσβλητο από τέτοιους εξωγενείς διαλυτικούς παράγοντες.

Η κατάσταση στα ΑΕΙ είναι ένα ακόμη δείγμα της αδυναμίας της κυβέρνησης να ανταποκριθεί σε μια από τις βασικές προεκλογικές υποσχέσεις της ,που αποτελεί και ταυτοτικό ζήτημα για μια φιλελεύθερη παράταξη.

Και αυτή η αδυναμία είναι ακριβώς που τελικά υπονομεύει και την ιδια την μεγάλη μεταρρύθμιση της κυβέρνησης για τα μη κερδοσκοπικά ιδιωτικά Πανεπιστήμια .Γιατι η αδράνεια της θα ερμηνευθεί ως εσκεμμένη προσπάθεια απαξίωσης των Δημόσιων Πανεπιστημίων προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα Μη Κρατικά και να εξασφαλίσουν την αναγκαία πελατεία.

Ο χρόνος που έχει περάσει είναι πολύς από την εκλογή της κυβέρνησης Κυρ.Μητσοτάκη το 2019. Ούτε η ανομία έχει εξαφανισθεί από τις Σχολές , το εγχείρημα της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας μάλλον οδήγησε σε οπισθοδρόμηση και επιστροφή στο ιδιο καθεστώς, ούτε έχει γίνει προσπάθεια εκδημοκρατισμού και εξορθολογισμού στην λειτουργία τους ώστε να μην είναι όμηρος το Δημόσιο Πανεπιστήμιο σε θορυβώδεις μειοψηφίες. Ούτε φυσικά ελήφθησαν μέτρα ώστε να σταματήσει αυτή η καταστροφική για την Ανώτατη εκπαίδευση διασπορά σχολών και παρασχολών σε κάθε πόλη και κωμόπολη της χώρας προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα τοπικά συμφέροντα και να λειτουργεί αυτή η θλιβερή μηχανή συντήρησης διδασκόντων και μαζικής παραγωγής (ανευ αξίας συνήθως)πτυχίων.

Οι καταληψίες με τις κινητοποιήσεις τους έρχονται να δικαιώσουν και να νομιμοποιήσουν την προσπάθεια της κυβέρνησης για την ίδρυση Μη Κερδοσκοπικών Ιδιωτικών Πανεπιστημίων .Μένει στην κυβέρνηση να αποδείξει έστω και τώρα ότι η δέσμευση της ότι παράλληλα θα επιδιώξει και την αναβάθμιση των Ελληνικών Δημόσιων Πανεπιστημίων δεν είναι κούφια λόγια…