Νίκος Μελέτης

Ενίοτε επιστρατεύεται ως απάντηση στα προβλήματα που αντιμετωπίζει μια κυβέρνηση, ώστε να δοθεί η εντύπωση της αλλαγής πορείας και «εφόδου στο μέλλον».

Συχνά ο ανασχηματισμός ενός κυβερνητικού σχήματος έρχεται να αποδείξει τη ρηχότητα της δεξαμενής του πολιτικού προσωπικού. Και μπορεί το πρόβλημα να είναι μικρότερο στη ΝΔ σε σχέση με τα υπόλοιπα κόμματα, αλλά αυτό κάθε άλλο παρά προσφέρει τις επιλογές για μια δυνατή ομάδα που θα είναι προσανατολισμένη στο να παράξει έργο και να «σπάσει αυγά».

Ο ανασχηματισμός εκφυλίζεται έτσι σε μέσο αναδιανομής θέσεων και αξιωμάτων στο πολιτικό προσωπικό, ως μέσο ανακύκλωσης των ίδιων «υλικών» και τήρησης εσωτερικών ισορροπιών, και σε ένα ακόμη εργαλείο απόσπασης της προσοχής της κοινής γνώμης για άντε μερικές ημέρες ή εβδομάδες.

Το άλλο εργαλείο που επιστρατεύεται στα δύσκολα είναι η αναθεώρηση του Συντάγματος. Μια εξαιρετικά σημαντική διαδικασία, που έχει σαφώς πολιτικό πρόσημο, είναι επίσης κάτι που «πετά την μπάλα στην κερκίδα» και αφορά στη μελλοντική διόρθωση αστοχιών ή προβλέψεων που διαστρεβλώθηκαν στην εφαρμογή τους. Από μόνες τους, όμως, οι συνταγματικές αλλαγές δεν μπορούν να ανατρέψουν πραγματικότητες ή να προωθήσουν λύσεις σε προβλήματα.

Τι απομένει σε μια κυβέρνηση η οποία αντιμετωπίζει την πιο βαθιά κρίση στη διάρκεια της δεύτερης θητείας της;

Να ωριμάσει, αποβάλλοντας κάθε ίχνος αλαζονείας. Να βάλει στο ράφι τις αντιλήψεις «δεν έχετε εναλλακτική, συνεπώς είσαστε καταδικασμένοι να σας κυβερνάμε».

Είναι η συνταγή αποτυχίας και το έχει αποδείξει η εμπειρία των τελευταίων δεκαπέντε ετών.

Η μοναδική επιλογή είναι να παράξει έργο. Η ρετσινιά της συγκάλυψης για τα Τέμπη θα κατατρέχει την κυβέρνηση ακόμη κι αν όλα γίνουν όπως πρέπει, ακόμη κι αν γίνει η δίκη, ακόμη κι αν αποδοθεί δικαιοσύνη στους φυσικούς αυτουργούς αλλά και σε εκείνους που με λάθη ή παραλείψεις συνέβαλαν στην τραγωδία των Τεμπών.

Θα πρέπει η κυβέρνηση να αποδείξει σε όλους όσοι θέλουν να πιαστούν από κάτι για να στηρίξουν την επιλογή τους στις επόμενες εκλογές – απέναντι σε ένα μη διαμορφωμένο και μη αξιόπιστο εναλλακτικό σχήμα – ότι υπάρχει λόγος να το κάνουν.

Να είναι κυβέρνηση που θα σκύψει στο πραγματικό πρόβλημα της κοινωνίας: στο αναποτελεσματικό κράτος, στην ακρίβεια, στην έλλειψη προοπτικής και αποκατάστασης των νέων που βγαίνουν στην αγορά εργασίας, στη βελτίωση της λειτουργίας της Υγείας, στην αντιμετώπιση του κυκλοφοριακού στην Αττική, που αποτελεί το καρκίνωμα της καθημερινότητας για το μισό του ελληνικού πληθυσμού.

Να δοθεί ένα διαφορετικό μοντέλο ανάπτυξης της χώρας, που δεν μπορεί να στηριχθεί φυσικά μονοθεματικά στον Τουρισμό και στο real estate.
Και σε ό,τι αφορά το άγος των Τεμπών, δεν μπορεί σε ένα χρόνο από τώρα – πόσο μάλλον το 2027 – να συζητούμε ακόμη για το εάν υπάρχει πλήρης τηλεδιοίκηση, αν έγιναν σωστά οι προσλήψεις μηχανοδηγών και σταθμαρχών, αν τα βαγόνια και οι μηχανές είναι ασφαλή…

Πράγματι, η κυβέρνηση, παρά τη σημερινή κατακραυγή, θα κριθεί στις επόμενες κάλπες. Αυτό, όμως, δεν είναι λόγος για εφησυχασμό, γιατί όσο θα περνά ο καιρός, όταν θα έχει ξεχαστεί και ο ανασχηματισμός και οι προτάσεις για την αναθεώρηση του Συντάγματος, τα ερωτήματα των πολιτών θα είναι εκεί και θα περιμένουν τις απαντήσεις τους.

Και η κρίση τους θα είναι ακόμη πιο αυστηρή, από ό,τι είναι τώρα για το δυστύχημα των Τεμπών.