Παντελής Καψής

Κατ αυτούς οφειλόταν στη νομιμοποίηση των αμβλώσεων. Το στήριζαν σε στατιστική ανάλυση, είχαν όμως ταυτόχρονα και μια κοινωνική προσέγγιση. Νομιμοποίηση των αμβλώσεων συνεπάγεται λιγότερες ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, λιγότερα παιδιά χωρίς επίβλεψη στους δρόμους και κατ επέκταση λιγότεροι νέοι που καταλήγουν στην παρανομία.

Φυσικά δεν είναι εύκολο να αποδειχθεί μια τέτοια θεωρία. Δείχνει ωστόσο πώς σε ορισμένες περιπτώσεις, φαινομενικά άσχετοι παράγοντες μπορεί να έχουν αιτιώδη σχέση. Η δική μου θεωρία λοιπόν για την υποχώρηση της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές έχει να κάνει, ως ένα βαθμό τουλάχιστον, με τους ερυθρούς σηματοδότες. Προφανώς δεν μπορώ να το αποδείξω, αν το σκεφτείτε όμως δεν είναι τόσο παράλογη. Αναφέρομαι φυσικά στη γενικότερη αίσθηση της ανομίας που υπάρχει στους δρόμους, με πιο χαρακτηριστική τη συστηματική παραβίαση του κόκκινου από τους οδηγούς.

Έχουμε και λέμε λοιπόν. Το πρώτο στοιχείο είναι ότι πρόκειται για μια κατάσταση την οποία τη βιώνουν καθημερινά εκατοντάδες χιλιάδες ή και εκατομμύρια πολίτες. Είναι δηλαδή εξαιρετικά διαδεδομένη αλλά και καθοριστική στο πώς προσλαμβάνουμε την κατάσταση της χώρας, σε μόνιμη και διαρκή βάση. Είναι πολύ σημαντικός ο ψηφιακός μετασχηματισμός του κράτους, όμως η αντίληψη που διαμορφώνουμε για τη λειτουργία του κράτους και της κοινωνίας, ακόμα και υποσυνείδητα, διαμορφώνεται πολύ περισσότερο από τα μικρά και καθημερινά.

Αυτό από μόνο του είναι υπονομευτικό για την κυβέρνηση. Όταν έχεις εκλεγεί προβάλλοντας μια μεταρρυθμιστική πολιτική ταυτότητα, όταν στο επίκεντρο της πολιτικής σου είναι το επιτελικό κράτος, δεν είναι δυνατόν 5 χρόνια μετά, να μην έχει αλλάξει το παραμικρό, σε μια τόσο στοιχειώδη λειτουργία που αφορά το σύνολο της κοινωνίας και τον κάθε πολίτη ξεχωριστά. Πολύ περισσότερο όταν εσύ ο ίδιος έχεις προπαγανδίσει την ανάγκη καμερών στους δρόμους. Ήταν ένα από τα βασικά σημεία κριτικής προς τον καινούργιο Δήμαρχο της Αθήνας ο οποίος διαφωνούσε με τις κάμερες, κάμερες ωστόσο δεν υπάρχουν. Δεν έχει δοθεί μάλιστα η παραμικρή δικαιολογία ή εξήγηση για την καθυστέρηση. Έχουν περάσει 5 χρόνια και είμαστε ακόμα στο μηδέν. Σχεδόν έχει γίνει ανέκδοτο, δεν μιλάμε δα και για καμιά σύνθετη διαδικασία, πρόκειται για μια απλή προμήθεια η οποία ουδείς γνωρίζει τι έχει απογίνει. Αν τόσα χρόνια δεν μπορείς να βάλεις 50 κάμερες, τότε τι στο καλό μπορείς να κάνεις;

Το δεύτερο στοιχείο έχει να κάνει με την ιδεολογία. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πάρα πολλοί οδηγοί βολεύονται με την σημερινή κατάσταση. Για να είμαστε δίκαιοι ελάχιστοι τηρούν 100% τον ΚΟΚ, όλοι κάποια διάταξη θα παραβιάσουμε, όλο και θα παρκάρουμε κάπου παράνομα. Υπάρχει ωστόσο μια μεγάλη κατηγορία που ενοχλείται όταν βλέπει αυτή την γενικευμένη παραβατικότητα, όχι απλώς χωρίς καμία ποινή αλλά χωρίς να γίνεται καν έλεγχος. Ακόμα και αν δεν είσαι οπαδός του νόμου και της τάξης ως πολιτικό πρόταγμα, από ένα σημείο και μετά γίνεσαι. Πόσο μάλλον αν το πιστεύεις, αν είσαι δηλαδή ο τύπος του ψηφοφόρου που ρέπει προς τη ΝΔ. Για αυτόν τον ψηφοφόρο η ενόχληση είναι μεγάλη και η τάση να πάει ακόμα πιο δεξιά ισχυρή.

Το τρίτο στοιχείο έχει να κάνει με την επικοινωνία. Η ροπή των μέσων ενημέρωσης, ιδίως στη δεύτερη τετραετία, είναι να κάνουν κριτική και να γκρινιάζουν. Πιστεύουν πως με αυτόν τον τρόπο εκφράζουν το μέσο πολίτη και οι συνθήκες στους δρόμους είναι το ιδανικό θέμα. Στις άγονες ημέρες, όταν δεν ξέρεις τι να πεις, έχεις πάντα την καλή λύση του κυκλοφοριακού. Έτσι εκτός από μόνιμη πηγή ταλαιπωρίας, είναι και μόνιμη πηγή αρνητικής δημοσιότητας.

Αρκούν αυτά θα αναρωτηθείτε, για να αλλάξει κάποιος την πολιτική του τοποθέτηση; Από μόνα τους ίσως όχι. Αποτελούν ιδανικό υπόστρωμα όμως για τον θυμό και την αποδοκιμασία της κυβέρνησης. Άλλωστε στις ευρωεκλογές δεν χρειαζόταν καν αυτό. Αρκούσε να πας παραλία.