Παναγιώτης Τσιμπούκης

Η αρνητική απάντηση της νέας προέδρου του Αρείου Πάγου Μαρίας Γεωργίου στον πρόεδρο της Ολομέλειας των προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Δημήτρη Βερβεσό, ο οποίος ζητούσε στατιστικά στοιχεία για τις αναβολές των Πολιτικών και Ποινικών Δικαστηρίων, με το απλοϊκό επιχείρημα ότι δεν δικαιούσθε να λάβετε γνώση των στοιχείων αυτών, είναι δείγμα της συντεχνιακής νοοτροπίας που κυριαρχεί στο χώρο της Δικαιοσύνης και της λογικής «μη μου τους κύκλους τάραττε».

Η θεμελιωμένη, τεκμηριωμένη και παράλληλα απογυμνοτική των στείρων επιχειρημάτων της προέδρου του Αρείου Πάγου, απάντηση του κ. Βερβεσού, είναι δείγμα ότι ούτε μια άρνηση δεν μπορεί να θεμελιωθεί με σοβαρά νομικά επιχειρήματα.

Αντίθετα, ο πρόεδρο της Ολομέλειας των προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων, θεμελιωμένα με αναφορές στις συνταγματικές διατάξεις και την Ευρωπαϊκή και Ελληνική νομοθεσία, αντέκρουσε σεμνά και ταπεινά την άρνηση της κυρίας Γεωργίου.

Πέρα από την διαφωνία αυτή, η κατάσταση με τις καθυστερήσεις στην έκδοση των δικαστικών αποφάσεων και τις οίκοθεν αναβολές εκδίκασης των υποθέσεων, πλέον του ότι προσλαμβάνει ανησυχητικές διαστάσεις, έχει εισέλθει στα όρια της αρνησιδικίας.

Παράλληλα, και τα δύο αυτά καυτά θέματα δεν τιμούν το δικαστικό σώμα, αντίθετα αμαυρώνουν την εικόνα του, ενώ οι καθυστερούντες δικαστές επιβαρύνουν τους συναδέλφους με υποθέσεις και ζουν σε βάρος τους.

Προκύπτουν όμως και τα εξής απλά ερωτήματα:

-Τιμά το δικαστικό σώμα να κάνει δύο χρόνια να εκδοθεί απόφαση ασφαλιστικών μέτρων.

-Τιμά το δικαστικό σώμα δικαστής να δίνει σε 14 υποθέσεις 438 αναβολές, και να κρατεί «νεκρές» τις υποθέσεις αυτές από 5 έως 12 χρόνια, χωρίς να τις δικάζει, ενώ ο ίδιος έχει στα χέρια του υποθέσεις στις οποίες έχει δώσει 40, 35, 33, 30, 29, 27 και 25 αναβολές.

-Τιμά το δικαστικό σώμα συνολικά 59 υποθέσεις που χειρίζονται 20 περίπου δικαστές του ΣτΕ, να έχουν αναβληθεί έως τώρα 1.428 φορές.

-Τιμά το δικαστικό σώμα να απαιτούνται πέντε ολόκληρα χρόνια για να αποφασιστεί ποίο δικαστήριο είναι αρμόδιο να εκδικάσει μια σειρά όμοιων υποθέσεων.

Και όλα αυτά, όταν ο δικαστικός και εισαγγελικός κλάδος είναι από τις καλλίτερα αμειβόμενες κοινωνικές ομάδες, ακόμα και στα χρόνια των μνημονίων.

Κάποτε πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι πρέπει το δικαστικό σώμα να αλλάξει ρότα γιατί διαφορετικά θα βρει σε ξέρα….