Παναγιώτης Τσιμπούκης

Όμως είναι ακόμα ποιο επικίνδυνη η συνύπαρξη της ιδιότητας του  «φελλού»  με ορισμένα επαγγέλματα, όπως είναι αυτά του Πρωθυπουργού, υπουργού, βουλευτή,  δημοσιογράφου,  ηθοποιού, δικηγόρου, τρομοκράτη, κ.λπ. (και μη μου πείτε η ιδιότητα του Πρωθυπουργού, βουλευτή, κ.λπ.  δεν είναι επάγγελμα αλλά λειτούργημα)

Και είναι επικίνδυνη η διπλή αυτή ιδιότητα (δηλαδή του φελλού και π.χ. του Πρωθυπουργού ή βουλευτή) γιατί ο φελλός-άνθρωπος δεν έχει συναίσθηση των πραγμάτων, νομίζει ότι  εγκέφαλος του λειτουργεί άψογα, πιστεύει ότι είναι ο ομφαλός της γης, κ.λπ.
 Μάλιστα, προκειμένου να μπορεί να επικρατεί και να κυριαρχεί μαζεύει στην αυλή του, χειρότερους φελλούς από εκείνον. Και εκεί είναι το μεγάλο δράμα.

Έτσι δημιουργείται ένα βασίλειο φελλών το οποίο επιβάλει μεν  αυτό που θέλει -ανεξάρτητα αν το αποτέλεσμα είναι καταστροφικό για όλους τους άλλους- αλλά  τελικά αυτοκαταστρέφεται και ο  ίδιος ο  αρχηγός - φελλός.

Από τις δικές τους ενέργειες και τις συμβουλές των άλλων  φελλών της αυλής, ο ίδιος ο αρχηγός-φελλός,  καταστρέφεται προσωρινά, αλλά επιπλέει ως φελλός και μετά από κάποια χρόνια, επιστρέφει και πάλι στο προσκήνιο με άλλο προφίλ. Όμως, ποτέ μα ποτέ δεν χάνει την ιδιότητα του φελλού.

Πάντως, ενδεικτική είναι η αναφορά στο Facebook  του πρώην κυβερνητικού  εκπροσώπου  Ευάγγελου Αντώναρου και στενού συνεργάτη του Κώστα Καραμανλή.
 Ο κ. Αντώναρος γράφει για την προεκλογική στρατηγική της Νέας Δημοκρατίας:
 "Βλέπουν ότι αυτό που κάνουν είναι αναποτελεσματικό. Ότι τους γυρίζει μπούμερανγκ. Κι όμως εθελοτυφλούν και συνεχίζουν να το κάνουν. Όπως η στρατηγική του φόβου που επέλεξε να εφαρμόσει στον προεκλογικό αγώνα η ηγετική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας. Άμα είσαι μονοκόμματος (για να μη χρησιμοποιήσω χειρότερους χαρακτηρισμούς) δεν παίρνεις από λόγια και βγάζεις μόνος σου τα μάτια σου. Και το κακό είναι ότι δεν πληρώνεις μόνος σου - όπως είναι φυσικό - τις συνέπειες. Αλλά και πάρα πολλοί άλλοι".

Ακόμη, η συνεργασία  δύο φελλών για κάποιο συγκεκριμένο σκοπό έχει τραγικά, αν όχι θανατηφόρα, αποτελέσματα, όπως τουλάχιστον έχει αποδειχθεί ιστορικά.
Με άλλα λόγια. Επιλέγεις κάποιο πρόσωπο για εκπρόσωπο σου κατά την προεκλογική περίοδο. Το πρόσωπο αυτό (ανεξάρτητα αν εγκαταλείπει προσωρινά την άλλη θέση που τον έχει στείλει ο Ελληνικός λαός και συνεχίζει πληρώνεται από αλλού) το οποίο επιλέγεται για εκπρόσωπος έχει μια ιστορία και ένα δικό του προσωπικό στιλάκι που το εκπέμπει έντονα.
Βλέπεις λοιπόν ότι κάθε φορά που εμφανίζεται  στην τηλεόραση για να σε εκπροσωπήσει, δίνει μονάδες στο αντίπαλο κόμμα.

 Παρ΄ όλα αυτά δεν βρίσκεται ένας έξυπνος τρόπος να αλλάξει ο εκπρόσωπος αυτός, αλλά αντίθετα  συνεχίζει με κάθε εμφάνισή του να στέλνει ψηφοφόρους σου στην απέναντι όχθη.
Άρα η συνύπαρξη δύο φελλών έχει αρνητικότατα έως καταστροφικά αποτελέσματα.
Από την άλλη ακραία πλευρά τώρα.

Ο τρομοκράτης έχει ορισμένα χαρακτηριστικά και διακρίνεται για ορισμένα πράγματα που του εξασφαλίζουν την ελευθερία του, κ.λπ.
Είναι αδιανόητο να είσαι τρομοκράτης, να έχεις δήθεν  δραπέτευση, να σε ψάχνει όλη η Αστυνομία και η Κρατική Ασφάλεια και εσύ να αφήνεις μακρύ μαλλί, να βάφεις το μαλλί σου ξανθά (εκτός από τις ρίζες όμως) και ταυτόχρονα να έχεις μαύρο μούσι.
Δηλαδή ο τρομοκράτης μετατρέπεται σε  «σημαδούρα», τάχαμ – τάχαμ για να μην το βρει η Αστυνομία, αλλά παράλληλα φωνάζει εδώ είμαι μπας και δεν τον δουν.
Ε,  όσο αρχηγός των τρομοκρατών-φελλών  και αν είσαι, εδώ κάποιος δουλεύει κάποιον.