Παναγιώτης Τσιμπούκης

Αυτοαποκαλούμενοι,   εδώ και χρόνια, υποψήφιοι πολιτικοί οι οποίοι δέχθηκα το  χλευασμό του κόσμου μέσα από  τηλεοπτικές  εκπομπές που εμφανιζόντουσαν,  επιχειρούν σήμερα να αναχθούν   σε κεντρικά πρόσωπα της πολιτικής ζωής.

Τραγικές ψυχοτροπικές φιγούρες πίσω από  άσπρο πανί, που εδώ και δεκαετίες  προσπαθούν να εισέλθουν στην Βουλή, ανασύρονται τώρα από τα βάθη της αφάνειας  και της τραγικότητας, από τους  αδηφάγους τηλεοπτικούς σταθμούς, χάριν της ακροαματικότητας  και του «γεμίσματος» του τηλεοπτικού χρόνου.

Υποψήφιες τραγικές  πολιτικές φιγούρες που ατελείωτες βραδινές ώρες μέσω τηλεοπτικού σταθμού διασκέδασαν τους Έλληνες με το ακαταλόγιστο που έχουν, σήμερα προβάλλονται ως υποψήφιοι αρχηγοί κομμάτων.

Αρχηγοί κομμάτων  που οι σφυγμομετρήσεις των ΜΜΕ «μαρτυρούν» ότι στις επερχόμενες εκλογές διεκδικούν μια θέση στη  Βουλή.

Αυτοί οι άνθρωποι φιλοξενούνται σε τηλεοπτικές εκπομπές και εκφράζουν τις απόψεις τους επί  της κοινωνικής ζωής του τόπου, των προβλημάτων της καθημερινότητας και του μέλλοντος, αλλά καταθέτουν  και τις πολιτικές θέσεις τους, διεκδικώντας  την ψήφο των αδαών πολιτών.

Από την άλλη πλευρά, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ έδωσε υπουργικούς θώκους σε αναμφιβόλου ωριμότητας ανθρώπους οι οποίοι λόγω της δημοτικότητας τους από την συμμετοχή τους σε διάφορα τηλεοπτικά σήριαλ, κ.λπ.  εξελέγησαν βουλευτές.

Και δεν είναι μόνο αυτό. Τους ανατέθηκε θώκος σε ιδιαίτερα    καίριο και δαιδαλώδες  νομοθετικά  υπουργείο, που ούτε ποτέ είχαν ακούσει οι ίδιοι ότι υπάρχει,  αλλά ούτε και καμία σχέση είχαν ποτέ με το αντικείμενο αυτό.  Όμως τώρα  καλούνται  να διοικήσουν και να διευθύνουν υπουργείο.

Για το κατάντημα της πολιτικής ζωής του τόπου την κύρια ευθύνη έχουν οι ίδιοι οι πολιτικοί, ενώ  το μεγαλύτερο βάρος το σηκώνουν οι αρχηγοί των κομμάτων και ειδικά εκείνοι που διετέλεσαν Πρωθυπουργοί.

Οι πολίτες έχουν μικρό μέρος της ευθύνης για τη συμμετοχή στο έγκλημα της κατάντιας των πολιτικών (αφού τους ψηφίζουν), καθώς σχεδόν πάντα, ξεγέλιονται λίγο πριν πάνε στις κάλπες  με ψεύτικες και σκόπιμες  πολιτικές υποσχέσεις, όπως είναι «λεφτά υπάρχουν», «τα μνημόνια θα σκιστούν», κ.λπ.

Η κατρακύλα των πολιτικών δεν έχει τέλος, αν δεν αντιληφθούν ότι δεν είναι μόνο η βουλευτική αποζημίωση, δεν είναι οι δωρεάν παροχές προς τους βουλευτές, δεν είναι η κομματική υποτέλεια στην εντολή του αρχηγού και δεν είναι εκατοντάδες ΔΕΝ της καθημερινότητας και των  χιλιάδων προβλημάτων που μαστίζουν τον Έλληνα.

Οι βουλευτές, όπως είναι γνωστό, δεν εκλέγονται για να υπηρετούν τα προσωπικά και συγγενικά τους συμφέροντα, αλλά τον  ίδιο τον Ελληνικό λαό. Βαρύ όμως το έργο…..

Αυτό πρέπει να γίνει απόλυτα κατανοητό από τους πολιτικούς, αν θέλουν να σταματήσουν  την κατρακύλα τους και όχι μόνο.

Υποτιμώντας σε αυτό τον αχανή βαθμό την νοημοσύνη του Έλληνα πολίτη, στο τέλος,   δεν θα μπορούν να σταθούν πουθενά μα πουθενά ….

Η υπομονή και η ανοχή έχει τα όρια της.