Πάνος Λουκάκος

Διότι όσοι απορούν ξεχνούν ότι πρόκειται για το ίδιο κόμμα και τους ίδιους ανθρώπους που έσυραν 6.000.000 ψηφοφόρους σε ένα ψευδεπίγραφο και παραπλανητικό δημοψήφισμα και χωρίς πολλούς ενδοιασμούς διέγραψαν στυγνά το 60% που είχε ψηφίσει ΟΧΙ και το έκαναν ΝΑΙ.

Αν λοιπόν δεν είχαν πρόβλημα να ανατρέψουν την απόφαση της πλειοψηφίας των εκατομμυρίων που προσήλθαν τότε στις κάλπες, τι πρόβλημα μπορεί να έχουν να ανατρέψουν τώρα την απόφαση που προέκυψε από μία εσωκομματική εκλογή 130.000 ψηφοφόρων τους, στην οποία πρόεδρος αναδείχτηκε ο Κασσελάκης; Τότε το βάρος της «κωλοτούμπας» το πήρε επάνω του ο ίδιος ο Τσίπρας. Τώρα είναι οι τουλάχιστον 87 εκπρόσωποί του, που με τις οδηγίες του φυλάνε τις κομματικές Θερμοπύλες, εκείνοι που αγνόησαν επιδεικτικά την εκπεφρασμένη βούληση των ψηφοφόρων τους.

Ο ίδιος ο Τσίπρας παρακολουθεί ασφαλής και σιωπηλός εκ του μακρόθεν τις εξελίξεις, που φανερά κατευθύνει ο ίδιος. Θυμίζει κατά τούτο τον «μαρμαρωμένο βασιλιά» των βυζαντινών θρύλων: Οταν καταλήφθηκε η Κωνσταντινούπολη από τους Οθωμανούς, διαδόθηκε από στόμα σε στόμα ότι ένας Αγγελος του Κυρίου μαρμάρωσε το σώμα του τελευταίου Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και το έκρυψε σε μία κρύπτη της Αγίας Σοφίας ή, κατά άλλους, σε μία μυστική σπηλιά. Ο θρύλος λέει ότι ο Αγγελος φυλάει νυχθημερόν τον μαρμαρωμένο βασιλιά, αναμένοντας την εντολή Κυρίου πότε θα τον ξυπνήσει. Και όταν ξανάρθει η κατάλληλη στιγμή, το πλήρωμα του χρόνου, θα του ξαναδώσει τη ζωή και το σπαθί του για να διώξει τους Τούρκους από την Κωνσταντινούπολη.

Περιμένει...

Αν θέλουμε να προσαρμόσουμε τον βυζαντινό θρύλο στα καθ’ ημάς, ο σημερινός μαρμαρωμένος βασιλιάς είναι ο Αλέξης Τσίπρας, που αναμένει το πλήρωμα του χρόνου όχι σε κρύπτη εκκλησίας ούτε σε σπηλιά, αλλά σε πολυτελή γραφεία της Λεωφόρου Αμαλίας και του Συμβουλίου της Ευρώπης. Εκεί τον φυλάνε οι τουλάχιστον 87 σωματοφύλακές του. Και αναμένουν την ώρα που ο Αγγελος Κυρίου, ο Παππάς ή η Γεροβασίλη δηλαδή, θα τον ξυπνήσουν, θα του ξαναδώσουν ζωή και το σπαθί του για να διώξει τον Μητσοτάκη και τη «Μητσοτάκης Α.Ε.» από την Αθήνα.

Και πότε θα γίνουν όλα αυτά και θα έρθει το αναμενόμενο πλήρωμα του χρόνου; Οταν θα φτάσει η ώρα της συνεργασίας των «προοδευτικών δυνάμεων» για να διώξουν τον Μητσοτάκη. Οταν θα δημιουργηθεί ο συνασπισμός «προοδευτικών δυνάμεων» εναντίον της Νέας Δημοκρατίας. Οταν θα σχηματιστεί το μέτωπο της ενιαίας Κεντροαριστεράς. Και ποιος θα είναι ο επικεφαλής αυτής της συνεργασίας, του συνασπισμού και του μετώπου. Μα φυσικά ο Αλέξης Τσίπρας.

Το είπε προώρως η ίδια η κυρία Γεροβασίλη, που μάλλον αποδεικνύεται και λίγο μαρτυριάρα, σε συνέντευξή της στον ΑΝΤ1 στις 23 Σεπτεμβρίου: «Ο Τσίπρας θα μπορούσε να ήταν επικεφαλής μιας μεγάλης κεντροαριστερής παράταξης, με τη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ». Τώρα γιατί να υπαχθεί το ανερχόμενο ΠΑΣΟΚ στον ρευστοποιούμενο και ραγδαία καταβυθιζόμενο ΣΥΡΙΖΑ, υπό την ηγεσία του Τσίπρα, μόνον ο Αγγελος Κυρίου και η Κυρία Γεροβασίλη μπορεί να γνωρίζουν.

Εχουμε λοιπόν, από τη μία πλευρά, τον «μαρμαρωμένο βασιλιά», τους παραστάτες και τους Αγγέλους του και από την άλλη τον Στέφανο Κασσελάκη, ένα πρόσωπο που δεν βγαίνει από βυζαντινούς θρύλους, αλλά σαν από μυθιστόρημα του Κάφκα.

Τον έφεραν και τον επέβαλλαν εδώ ο ίδιος ο Τσίπρας και οι συνεργάτες του, με επικεφαλής τον Παππά και τον Πολάκη. Τώρα, αυτοί οι πρώτοι και φανατικότεροι υποστηρικτές του είναι σήμερα οι επιθετικότεροι εχθροί του. Προφανώς διότι δεν τους είναι πλέον χρήσιμος, αφού έγινε η βρώμικη δουλειά για την οποία έψαχναν κάποιον Κασσελάκη, ώστε να μη λερωθούν οι ίδιοι: Δηλαδή πρώτον να εξοβελιστούν από τον ΣΥΡΙΖΑ οι βασικοί εσωτερικοί πόλοι που αμφισβήτησαν τον Τσίπρα, η κυρία Αχτσιόγλου και όλοι όσοι ακολούθησαν από την αριστερή πτέρυγα του κόμματος, σχηματίζοντας στη συνέχεια την εκλογικά καταποντισθείσα Νέα Αριστερά.

Δεύτερον, να τοποθετηθούν σε θέσεις-κλειδιά πρόσωπα έμπιστα του Τσίπρα, με κορυφαίο παράδειγμα τον κ. Παππά, άτυπο σήμερα πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, παρά το γεγονός ότι είναι αμετάκλητα καταδικασμένος από το Ειδικό Δικαστήριο με ψήφους 13 - 0 για παράβαση καθήκοντος. Τρίτον, να μη χρεωθεί ο ίδιος ο Τσίπρας τις εκ προοιμίου βέβαιες εκλογικές ήττες του ΣΥΡΙΖΑ το 2023 και το 2024. Και τέταρτον, να μη σκάσει στα χέρια του πέρα από την πολιτική και η οικονομική κατάρρευση του κόμματος, με τους απλήρωτους εργαζόμενους, το κλείσιμο και τη συρρίκνωση των κομματικών μέσων ενημέρωσης.

Με χαρακτηριστική άγνοια κινδύνων ο ίδιος ο Κασσελάκης έδωσε την ευκαιρία στο σύστημα Τσίπρα να εκμεταλλευτεί στο έπακρο την πολιτική απειρία του, την αδυναμία του να αντιληφθεί τις ίντριγκες και τις παγίδες που του έστηνε η κομματική νομενκλατούρα, να σταθμίσει τις καταστάσεις και να καταλάβει τον πραγματικό και συχνά διπλό ρόλο του καθενός από αυτούς που εξαρχής τον περιέβαλλαν. Και φυσικά ήταν και ο ίδιος εντελώς ανίκανος να διαχειριστεί ένα κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης και ξαφνικά να γίνει από το πουθενά πολιτικός αρχηγός. Ετσι ήταν μοιραίο να κάνει τα μεγάλα και διαδοχικά πολιτικά και προσωπικά λάθη του.

Ηταν ο Κασσελάκης για τον Τσίπρα και την ομάδα που τον φύτεψαν το καλοδεχούμενο αμερικανάκι («καλώς τα ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα», που έλεγαν σε παλιά ελληνική ταινία), ο χρήσιμος ηλίθιος, που θα έκανε τη βρώμικη δουλειά και θα συντηρούσε όπως-όπως ό,τι έχει απομείνει από το κόμμα, έως ότου έρθει το πλήρωμα του χρόνου για τον «μαρμαρωμένο βασιλιά»; Δηλαδή έως ότου γίνουν ευνοϊκές οι συνθήκες για να παραδώσει ήσυχα και αδιαμαρτύρητα στον Αλέξη Τσίπρα τα κλειδιά του ΣΥΡΙΖΑ, ως ηγέτη πλέον όχι μόνο του κόμματος, αλλά και της «μεγάλης κεντροαριστερής παράταξης»;

Χρήσιμος, όχι ηλίθιος

Χρήσιμος πράγματι αποδείχτηκε ότι υπήρξε γι’ αυτούς. Ηλίθιος όμως δεν φαίνεται καθόλου να είναι. Το αντίθετο. Απέκτησε οπαδούς μέσα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα. Απέκτησε σύντομα ισχυρότατα ερείσματα μέσα στο εναπομείναν κοινό, που αποτελεί τη σημερινή λαϊκή βάση του ΣΥΡΙΖΑ, ένα κοινό πολυσυλλεκτικό, το οποίο στην πραγματικότητα μικρή σχέση έχει πλέον με την Αριστερά. Ερείσματα μάλλον πλειοψηφικά, εξαιτίας των οποίων η ομάδα Τσίπρα, διαβλέποντας τη νίκη του Κασσελάκη αν έφτανε έως τις κάλπες, πραξικοπηματικά και αντικαταστατικά απαγόρευσε την υποψηφιότητά του.

Ετσι σήμερα αυτοί που εξαρχής οργάνωσαν την ασυνάρτητη «επιχείρηση Κασσελάκη», την άνοδο και την πτώση του, βρίσκονται τώρα αντιμέτωποι με προβλήματα πολύ μεγαλύτερα εκείνων που είχαν προβλέψει, αλλά και αντιμετωπίσει στις έως τώρα προηγηθείσες εσωκομματικές ίντριγκες και εκκαθαρίσεις τους.

Ο Κασσελάκης ήδη οργανώνει τους οπαδούς του. Ηδη απειλεί να τινάξει στον αέρα ό,τι απέμεινε από τον ΣΥΡΙΖΑ και να δημιουργήσει εντελώς νέες καταστάσεις. Ηδη απειλεί να τους αφήσει με το κτίριο και τα κλειδιά στο χέρι. Και ήδη -το χειρότερο για το «ηθικό πλεονέκτημά» τους- απειλεί με αποκαλύψεις για μαύρο χρήμα και κάτι περίεργους ιδιώτες χορηγούς.

Ποτέ έως τώρα το σύστημα Τσίπρα, ως κυβέρνηση ή αντιπολίτευση, δεν είχε αποδειχτεί ιδιαίτερα ικανό και αποτελεσματικό στους χειρισμούς προβληματικών και δύσκολων καταστάσεων. Συνήθως έπεφτε το ίδιο μέσα στις κακότεχνες παγίδες (π.χ. σκευωρία NOVARTIS, τηλεοπτικές άδειες κ.λπ.) που έστηνε στους αντιπάλους του. Και τούτο φαίνεται να επιβεβαιώνεται για μία ακόμη φορά και ίσως με χειρότερες για τους ίδιους συνέπειες στην υπόθεση Κασσελάκη. Το έργο τώρα αρχίζει και θα έχουμε πολλά ακόμη να δούμε.