Σοφία Νικολάου

Όταν, όμως, έχεις να κάνεις με μία διακρατική συμφωνία της χώρας μας, η οποία είναι εθνικά, πολιτικά, ιστορικά και ηθικά επιζήμια, τότε έχεις χρέος να χρησιμοποιήσεις κάθε όπλο, ώστε να καταστεί σαφές ότι αυτή η συμφωνία, εκτός από τα ιστορικά απαράδεκτα δεδομένα που εισάγει στο διεθνές νομικό γίγνεσθαι, στέκει, επιπροσθέτως, σε έωλα διαδικαστικά επιστηρίγματα, που την έχουν ήδη καταστήσει νομικά ανενεργή. Η Συμφωνία των Πρεσπών δεν μπορεί να υπάρχει νομικά. Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι ανύπαρκτη για τη διεθνή έννομη τάξη.

Από τις αρχές του έτους, έχω υποστηρίξει την άποψη ότι όταν η Συμφωνία γίνει νόμος του ελληνικού κράτους, μπορεί να προσβληθεί εκ νέου στο Συμβούλιο της Επικρατείας (Η πρώτη απόπειρα δεν ευδοκίμησε, καθώς, το ανώτατο Δικαστήριο έκρινε πως μία –νομοθετικά ανεπικύρωτη – διεθνής συμφωνία είναι κομμάτι της κυβερνητικής πολιτικής και δεν ελέγχεται δικαστικά).

Την άποψή μου αυτή τη στηρίζω στο γεγονός ότι έχει υπεισέλθει παραβίαση της συμφωνίας, η οποία δεν εδράζεται μόνο στα πολιτικά ατοπήματα και τα ανιστόρητα παραληρήματα της πολιτικής ηγεσίας των Σκοπίων. Εδράζεται και σε παραβίαση της ίδιας της συμφωνίας από άποψη μη τήρησης των σε αυτή προβλεπόμενων διαδικασιών: Στο Πρώτο Μέρος της Συμφωνίας των Πρεσπών, στο πρώτο άρθρο, παράγραφος 4, περίπτωση ε, αναφέρεται ρητώς και κατηγορηματικώς πως: «Το Δεύτερο Μέρος (σ.σ. Σκόπια) θα ολοκληρώσει in toto τις συνταγματικές τροποποιήσεις έως το τέλος του 2018». Το τέλος του 2018 ήρθε. Και πέρασε. Αλλά το δεύτερο μέρος δεν ολοκλήρωσε τις συνταγματικές αλλαγές, ως όφειλε. Ψιλά γράμματα, θα μου πείτε. Όμως, σε επίπεδο διακρατικών συμφωνιών, όλα έχουν σημασία. Οι τόνοι, οι σύνδεσμοι και, κυρίως, οι προθεσμίες. Τα Σκόπια δεν τήρησαν την προθεσμία για την οποία είχαν δεσμευθεί, άρα η συμφωνία δεν μπορεί πια να ισχύει.

Το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι εάν ποτέ ολοκληρώθηκε αυτή η περιβόητη συνταγματική αναθεώρηση, έστω κι εκπροθέσμως. Η απάντηση είναι πως δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί. Έχει ήδη εμφιλοχωρήσει κι έτερο νομικό σφάλμα, το οποίο δεν είναι άλλο από τη μη υπογραφή των εκτελεστικών του Συντάγματος τροπολογιών από τον Πρόεδρο της χώρας των Σκοπίων, Γκιόργκι Ιβάνοφ.

Το άρθρο 75 του Συντάγματος των Σκοπίων προβλέπει ότι: «Οι νόμοι διακηρύσσονται με διάταγμα. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο Πρόεδρος της Συνέλευσης υπογράφουν το διάταγμα για την έκδοση των νόμων […]».

Εν προκειμένω, οι νόμοι που έθεσαν σε ισχύ τη Συμφωνία των Πρεσπών δημοσιεύτηκαν με μόνη την υπογραφή του Προέδρου της σκοπιανής Βουλής, ΤαλάτΤζαφέρι. Ο Ιβάνοφ αρνείται πεισματικά να υπογράψει. Αυτό, όμως, αφήνει εκκρεμή τη συνταγματική αναθεώρηση και ανολοκλήρωτη. Χωρίς ολοκληρωμένη συνταγματική αναθεώρηση, τα Σκόπια δεν έχουν εκπληρώσει προσηκόντως τις αναληφθείσεςυποχρεώσεις τους, η Συνθήκη δεν έχει νομοτυπική ισχύ και δεν μπορεί να εισαχθεί στο ελληνικό κοινοβούλιο.

Δυστυχώς, το πιθανότερο είναι όλα τα ανωτέρω να μην εισακουστούν από την πλειοψηφία των προθύμων και σε λίγες ημέρες η Συμφωνία των Πρεσπών να είναι νόμος του Κράτους.

Εδώ είμαστε, όμως, για να την ακυρώσουμε. Ιστορικά, ηθικά, νομικά. Με κάθε τρόπο.