Φώτης Πλιάκος

Δεν τις λες και λίγες.

Ο Χάμζα Μεντίλ μετρά ήδη μία συμμετοχή, δείχνοντας πως μπορεί να βοηθήσει άμεσα.

Κάτι ανάλογο περιμένω να συμβεί τόσο με τον Ντουντού Ροντρίγκες όσο και με τον Ντάριο Σπίκιτς.

Ο μεν Ντουντού –Βραζιλιάνος, 22 ετών, αριστεροπόδαρος, αγωνίζεται σαν δεξιός winger- προέρχεται από γεμάτο 6μηνο στο βουλγάρικο πρωτάθλημα με τη φανέλα της Τσέρνο Μόρε. O απολογισμός των 5 γκολ και 5 ασίστ σε 20 συμμετοχές και τα χαρακτηριστικά του (γρήγορος, ντριμπλέρ, με καλή τεχνική κατάρτιση) δημιουργούν αισιοδοξία πως μπορεί να βοηθήσει κατευθείαν. Προερχόμενος από τις μικρές κατηγορίες της Βραζιλίας είχε την τύχη να δουλέψει στη Βουλγαρία με τον κόουτς Ιλιαν Ιλιεφ, που είναι ταυτόχρονα και ομοσπονδιακός τεχνικός, από τον οποίο έμαθε μπόλικη τακτική.

Ο δε Σπίκιτς -Κροάτης, 25 ετών, δεξιοπόδαρος, αγωνίζεται σαν αριστερός και δεξιός winger- κουβαλάει στην πλάτη του 146 συμμετοχές, συνολικά, με την Ντίναμο Ζάγκρεμπ, έχοντας σκοράρει φέτος στη League Phase του Champions League κόντρα στη Σλόβαν Μπρατισλάβας. Εάν συνυπολογίσουμε και το γεγονός πως έχει γράψει συμμετοχές με τις «μικρές» εθνικές Κροατίας (U17, U19, U20, U21), γίνεται κατανοητό πως το επίπεδο του είναι υψηλότερο από την πλειοψηφία των παικτών που βρίσκονται στο ρόστερ του Αρη.

Αυτοί οι τρεις, δηλ. ο Μεντίλ, ο Ντουντού και ο Σπίκιτς αναμένεται να βρεθούν και στην αποστολή για την κυριακάτικη αναμέτρηση με την Athens Καλλιθέα.

Ο Αρης απέκτησε επίσης τον Μαμαντού Νινγκ –Σενεγαλέζος, 18 ετών, αγωνίζεται σαν μεσοεπιθετικός, αξιολογείται σαν πρότζεκτ για το μέλλον- και τον Μάρκο Κέρκεζ – Ούγγρος με σέρβικες ρίζες, 24 ετών, προερχόμενος από την Παρτίζαν, παίζει αριστερός μπακ και στόπερ, αναμένεται να έχει συμπληρωματικό ρόλο στο rotation.

Βλέποντας το ρόστερ, έτσι όπως έχει σχηματοποιηθεί μετά τις προσθήκες που έγιναν και τις παραχωρήσεις του Μάνου Γκαρθία και του Σουλεϊμάνοφ στην Κάνσας, εντοπίζω τις εξής ελλείψεις: α) λείπει αξιόπιστη λύση στο τέρμα πίσω από τον Κουέστα, β) οι στόπερ που υπολογίζονται είναι μόνο τρεις (Φαμπιάνο, Μπράμπετς και Βέλεθ), καθώς ο Ρόουζ έχει τεθεί στο περιθώριο και ο Κέρκεζ είναι ερωτηματικό και γ) δεν αντικαταστάθηκε ο Μάνου Γκαρθία.

Παρόλα αυτά και επειδή δεν έχουν γίνει οι απαραίτητες αποδεσμεύσεις παικτών που δεν υπολογίζονται, μαζεύονται πλέον στο Ρύσιο 30+ …νοματαίοι στις προπονήσεις, αριθμός απαγορευτικός για επαγγελματική ομάδα.

Επιπροσθέτως λείπουν γηγενείς παίκτες που είναι απαραίτητοι για να συμπληρωθεί αξιοπρεπώς η ευρωπαϊκή λίστα – εάν και εφόσον ο Αρης εξασφαλίσει συμμετοχή στα προκριματικά του Conference League.

Υπάρχει και το θέμα με τους «ξένους»: oι «κιτρινόμαυροι» έχουν στις τάξεις τους 8 μη κοινοτικούς (Φαμπιάνο, Σιφουέντες, Μεντίλ, Σαμόρα, Ντούντου, Ντιαντί, Νινγκ και Ζαν Ζουλ) και μόνο 5 από αυτούς έχουν το δικαίωμα να δηλώνονται στις αποστολές των αγώνων για το πρωτάθλημα.
Αυτά είναι θέματα τα οποία εάν δεν τα λύσει ο Καρυπίδης άμεσα, θα τα βρει μπροστά του στο κοντινό μέλλον.

Για την αναμέτρηση με την Athens Καλλιθέα ο Μαρίνος Ουζουνίδης θα πρέπει και πάλι να διαχειριστεί αρκετά προβλήματα καθώς είναι τιμωρημένοι οι Μπράμπετς και Μορόν, ενώ παραμένουν εκτός οι Ντιαντί και Μάγιο.

Ο Σαμόρα λογικά θα κληθεί να μπει και πάλι στα παπούτσια του Μορόν, όπως είχε συμβεί και στο ματς με τον Αστέρα στην Τρίπολη πριν από ένα μήνα.
Ο Κοσταρικανός έχει διαφορετική ψυχολογία στις προπονήσεις όταν είναι να ξεκινήσει βασικός και όπως θυμάστε στο «Αθανάσιος Διάκος» είχε σκοράρει, ασχέτως αν τελικώς ο Αρης είχε ηττηθεί λόγω της κατάρρευσής του στο 2ο ημίχρονο.

Αυτό το παιχνίδι στην Τρίπολη στο οποίο οι παίκτες του Αρη είχαν «πνιγεί» στη βροχή ίσως αποτέλεσε και την αιτία να… «βαλκανοποιηθούν» οι μεταγραφές κινήσεις του Ιανουαρίου, με ποδοσφαιριστές που έχουν παίξει στα «σκληρά» πρωταθλήματα της Βουλγαρίας, της Κροατίας και της Σερβίας.
Για να δούμε αν θα μεταφερθεί στους υπόλοιπους αυτή η… βαλκανιζατέρ σκληράδα των νέων αποκτημάτων.

Αφησα για το τέλος να αναφερθώ στη θλιβερή επέτειο τριών ετών από τη δολοφονία του Αλκη Καμπανού.

Ο Αλκης έγινε σύνθημα, γκράφιτι, μπλουζάκι – κάποιοι πιστεύουν πως είναι ο ιεροκήρυκας της καταπολέμησης της οπαδικής βίας.
Ωστόσο ο –αιώνια- 19χρονος Αλκης δεν ήθελε να γίνει τίποτα από όλα αυτά.

Eκείνο το μοιραίο βράδυ απλά ήθελε να αράξει στην είσοδο μιας πολυκατοικίας στη γειτονιά του, παρέα με τους φίλους του, να μιλήσουν για τον Αρη, για κορίτσια - ποιος ξέρει για τι άλλο;

Τον δολοφόνησαν επειδή υποστήριζε διαφορετική ομάδα από αυτούς.

Για όλους τους υπόλοιπους η ζωή συνεχίζεται.

Όχι όμως για τον Αλκη και την οικογένεια του.
«Πέρασαν τρία χρόνια, έκλεψαν τα όνειρα της οικογένειας μου» είπε ο πατέρας του στο μνημόσυνο που τελέστηκε στον τόπο της δολοφονίας του.