Κώστας Κετσετζόγλου

Όλες οι άλλες ειδήσεις εξαφανίστηκαν μαζί με κάποια κτήρια που ισοπέδωσε το τέρας. Έτσι και σήμερα. Έχει γίνει ντέρμπι ΠΑΟ - ΑΕΚ και μάλιστα με τεράστιο διαιτητικό λάθος σε βάρος της ομάδας που έχασε και δεν ασχολείται κανείς. Γιατί πράγματι οι χθεσινές δηλώσεις του Αλμέιδα ήταν ο… Γκοτζίλα που πέρασε έξω από το παράθυρο. Το πόσο ζημιά έκανε ο Γκοτζίλα και πως νικήθηκε τελικά δεν το θυμάμαι, είναι πολλά τα χρόνια. Έτσι και η ΑΕΚ θα ξαναβρεί τον δρόμο της και θα συνεχίσει το αέναο ταξίδι της στην αιωνιότητα αλλά το θέμα είναι πότε.

Γιατί το πραγματικό τέλος εποχής και η ολοκλήρωση της αλλαγής σελίδας θα είναι όταν πέσουν οι τίτλοι τέλους και με τον Ματίας Αλμέιδα. Τον Νταμπλούχο του 2023 και τον πρώτο προπονητή μετά τον Μπάγεβιτς της οκταετίας 88-96 που έφτιαξε μια ομάδα που κάνει 3 χρόνια σερί πρωταθλητισμό και αν υπήρχε μια βαθμολογία για το σύνολο των δυόμιση ετών θα ήταν πρώτη η ΑΕΚ. Η δική του ΑΕΚ.

Βρισκόμαστε σε αναμονή για την συνάντηση του Ηλιόπουλου με τον Αλμέιδα. Τα όσα ειπώθηκαν χθες δεν αφήνουν πολλά περιθώρια. Το διαζύγιο φυσιολογικά θεωρείται δεδομένο. Όμως πρέπει να περιμένουμε. Το έχει δείξει η ζωή πως ανατροπές γίνονται ακόμη κι όταν όλα μοιάζουν τελειωμένα. Είναι δεδομένο πως ο Ηλιόπουλος σε αυτό το τάιμινγκ θα προσπαθήσει να μην φύγει ο Αλμέιδα. Όμως όπως καταλαβαίνει ο καθένας είναι πάρα πολύ δύσκολο να γίνει αυτό εκτός αν εξαφανιστούν με κάποιο μαγικό τρόπο όλα αυτά που έφτασαν τον Ματίας σε αυτό το σημείο.

Το σημαντικότερο εδώ δεν είναι να πειστεί ο Αλμέιδα να μείνει αλλά τι προοπτική θα υπάρχει σε αυτή την σχέση. Επειδή υπάρχει πολύ συναίσθημα στη σχέση του Ματίας με την ΑΕΚ και τον λαό της η ανατροπή δεν αποκλείεται από την στιγμή που σίγουρα θα τον πιέσουν και οι παίκτες που ακόμη και παράπονα να έχουν κάποιοι, όχι πολλοί, αισθάνονται σιγουριά μαζί του. Όμως για πόσο θα κρατούσε και τι θα πρόσφερε στην ΑΕΚ;

Όταν δεν υπάρχει πραγματική ενότητα και ξεκάθαρο πλάνο και οργανόγραμμα σε μια ομάδα όσο καλά κι αν κάνει οτιδήποτε άλλο τα πράγματα αποκλείεται να πάνε καλά. Και ιδίως η ΑΕΚ ποτέ στην ιστορία της δεν κατάφερε κάτι χωρίς να είναι ενωμένη. Μόνο μια φορά πλησίασε το 2002 όταν τέτοια εποχή ο Σάντος είχε παραιτηθεί, τον κράτησαν οι οπαδοί που πήγαν σπίτι του με τα χιόνια και καποιοι παίκτες που την... έπεσαν στον Ψωμιάδη αλλά στο τέλος δεν τα κατάφερε. Και βέβαια στο τέλος εκείνης της σεζόν ο Φερνάντο έφυγε.

Όπως είχε φύγει το 96 ο Μπάγεβιτς όταν η καλύτερη ΑΕΚ της οκταετίας του έχασε και το πρωτάθλημα. Αλλά και να το έπαιρνε πάλι θα έφευγε. Το 96 δεν τα έβαλε κανείς με τον Μπάγεβιτς επειδή έφυγε. Αλλά επειδή πήγε στον Ολυμπιακό του Κόκκαλη δηλώνοντας μάλιστα πως είχε δώσει τον λόγο του από τον Φεβρουάριο σε εκείνη την ιστορική συνέντευξη στον Λάλα. Το 2002 εννοείται πως κανείς δεν κατηγόρησε τον Σάντος που έφυγε αλλά τον συγχώρεσαν και για τον Παναθηναϊκό αφού δεν υπήρχε καμία σχέση στο ποιος ήταν ο Μπάγεβιτς και ποιος ο Σάντος για τον ΑΕΚτζή. Το σίγουρο πάντως είναι πως και τις δυο φορές η ΑΕΚ πήρε το κύπελλο αλλά πρωτάθλημα δεν πήρε κι ας είχε ομάδα και παικταράδες.

Αυτά που ενοχλούν τον Αλμέιδα είναι πάρα πολύ δύσκολα να αλλάξουν. Αν σήμερα το βράδυ π.χ δινόταν εν λευκώ η διαχείριση της ομάδας στον Ριμπάλτα και τον Αλμέιδα με αποδείξεις όμως και παράλληλα κόβονταν κάποια πράγματα που έχουν ενοχλήσει και τους δύο θα μπορούσε πράγματι να δοθεί μια ευκαιρία ακόμη. Όμως εκτιμώ πως όπως δεν άλλαξαν και για άλλους που έφυγαν νωρίτερα έτσι θα γίνει και με τον Ματίας αλλά και τον Ριμπάλτα σε δεύτερη φάση οπότε τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα...

Στο κάτω κάτω ένα πράγμα δεν αλλάζει. Στις ομάδες κουμάντο κάνει αυτός που πληρώνει. Κανείς δεν μπορεί να του επιβάλει πως και με ποιους θα τρέξει την ομάδα που αγόρασε και χρηματοδοτεί. Από εκεί και πέρα όλοι μας θα κρίνουμε από τα αποτελέσματα και πάντα με την ελπίδα να μπορέσει όσο το δυνατόν πιο σύντομα να δικαιωθεί για τις επιλογές του. Γιατί πάνω από όλα και όλους είναι το καλό της ΑΕΚ. Και η χαρά των εκατομμυρίων οπαδών σε όλη την γη που ζουν για αυτή.

Όμως σίγουρα μόνο εύκολα δεν είναι τα πράγματα όπως νομίζουν κάποιοι πως είναι όταν τα κάνουν οι… άλλοι. Όχι μόνο στο ποδόσφαιρο αλλά και στη ζωή. Και ιδίως στο ποδόσφαιρο τίποτα δεν εγγυάται την επιτυχία. Ακόμη κι αν πληρώσεις τα περισσότερα και φέρεις του πιο ακριβούς με τα πιο βαριά βιογραφικά. Αν αγοράσεις το πιο γρήγορο πλοίο είναι δεδομένο πως θα πηγαίνει πιο γρήγορα από τα άλλα στο νησί και όποιος θέλει να πάει γρήγορα δεν θα έχει άλλη επιλογή. Το ποδόσφαιρο είναι πολύ πιο πολύπλοκο.


Έχουμε ήδη ένα παράδειγμα στην ΑΕΚ. Όταν έφυγε ο Κονέ και ήρθε ο Ριμπάλτα έγινε θεωρητικά το καλύτερο δυνατό. Ξένος με πολύ πιο βαρύ βιογραφικό, πολύ μεγαλύτερη αμοιβή, μεγαλύτερη ατζέντα, τεχνοκράτης (λέξη που έχει κακοποιηθεί στο ποδόσφαιρο) και επιλογή του ιδιοκτήτη άρα θεωρητικά πάντα μεγαλύτερη στήριξη και εμπιστοσύνη και μηδενική παρέμβαση στο έργο του. Αντικειμενικά δεν είδαμε κάτι και πολύ πιθανό να μην μακροημερεύσει και ο Ριμπάλτα, με δική του απόφαση, στην ΑΕΚ.

Δεν είναι εύκολο σε τοπ επαγγελματίες ή και σε λιγότερο τοπ με αξιοπρέπεια να αισθάνονται ότι η δουλειά τους κρίνεται όχι από τα αποτελέσματα της αλλά πριν ακόμη… γίνει. Αν τελικά αποχωρήσει ο Ματίας θεωρώ δεδομένο πως ο Μάριος Ηλιόπουλος θα κάνει ότι καλύτερο μπορεί. Θα έρθει ένας προπονητής ακριβός και πιθανότατα με καλύτερο βιογραφικό ή μεγαλύτερο όνομα από τον Ματίας Αλμέιδα.

Αλλά κανείς δεν εγγυάται πως το... καράβι θα φτάνει πρώτο στο νησί. Για αυτό στο ποδοσφαιρικό επιχειρείν που είναι πάντα παιχνίδι πιθανοτήτων προσπαθείς να παίζεις όσο το δυνατόν με μικρότερο ρίσκο. Όταν μια κατάσταση ρολάρει απλά δεν την πειράζεις. Ακόμη κι αν νομίζεις ή κάποιοι σε κάνουν να νομίζεις πως κάπως αλλιώς θα γίνουν τα πράγματα καλύτερα. Απλά κοιτάς ποιος στο λέει και τι καλύτερο έχει κάνει. Γιατί στο τέλος της μέρας ότι κι αν έχει γίνει στην πορεία το αποτέλεσμα κρίνει τα πάντα. Και όχι οι εφήμερες χαρές και οι εφήμερες αποθεώσεις.

Η ΑΕΚ μπαίνει σε μια δύσκολη περίοδο. Ήρθε η ώρα των κρίσιμων αποφάσεων αλλά και των κρίσιμων κινήσεων. Ένα πράγμα δεν αλλάζει όπως είχα γράψει και στις 30 Σεπτεμβρίου. Όλα είναι εύκολα όταν τα κάνουν οι άλλοι και η θεωρία από την πράξη απέχει πολύ...