Κώστας Κετσετζόγλου

Για να νικήσει η ΑΕΚ! Με ένα γκολ αποτέλεσμα μεγάλης κλάσης απέναντι σε μια άμυνα που μόνο αυτό το γκολ έτσι όπως το έφτιαξε ο Γάλλος με τον Ορμπελίν δεν περίμενε ότι θα φάει. Ένα γκολ για το οποίο αξίζει να πληρώσεις εισιτήριο αλλά και να το ξαναδείς πολλές φορές σε βίντεο για να θαυμάσεις τον τρόπο με τον οποίο τελειώνει την φάση ο Μαρσιάλ. Το τέταρτο ρίπλεϊ είναι το καλύτερο. Δεν είναι ότι σημαδεύει την γωνία και ότι στέλνει την μπάλα εκεί που κανείς δεν μπορεί να αποκρούσει αλλά και ο τρόπος με τον οποίο το κάνει. Δεν είναι ένα δυνατό σουτ που πήγε στο γαμα αλλά θα μπορούσε να πάει οπουδήποτε. Είναι ένα touch of magic που διέταξε την μπαλα να πάει εκεί…

Η ΑΕΚ όμως είναι πολύ καλύτερη ομάδα και δεν μπορεί να κάνει… σύστημα το να περιμένει τον μάγο που μέχρι εκείνη την στιγμή περπάταγε και ήταν για αλλαγή, να κάνει το μαγικό του για να νικήσει τον Παναιτωλικό. Και το Παναιτωλικός δεν το γράφω υποτιμητικά. Από τις καλύτερες ομάδες που πέρασαν από την Φιλαδέλφεια σε οργάνωση παιχνιδιού. Πολύ καλύτερος από τον ΠΑΟΚ στο κύπελλο ή τον Παναθηναϊκό στο 2-0. Με δύο πλάνα παιχνιδιού. Αμυνα που δεν άφηνε την παραμικρή τρύπα, αγωνιστική πειθαρχία στα όρια του εκνευριστικού για τους… άλλους και όταν έγινε το 1-0 με δυο αλλαγές και ανέβασμα στο γήπεδο έγινε μια ομάδα που έψαξε το γκολ με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και του το στέρησε η κλάση του Στρακόσα. Για να φτάσει εκεί βέβαια έπρεπε να μείνει ζωντανός στις τρεις ευκαιρίες που δημιούργησε και έχασε στα 10 λεπτά που ακολούθησαν το γκολ η ΑΕΚ εκμεταλλευόμενη ακριβώς αυτή την αλλαγή προσανατολισμού του Παναιτωλικού. Αυτό ήταν αιτία μεγαλύτερου προβληματισμού ακόμη κι από την δυσκολία δημιουργίας ευκαιριών απέναντι σε οργανωμένη και αλάνθαστη άμυνα, που μην ξεχνάμε κράτησε τον Ολυμπιακό στο μηδέν μέσα στο Καραϊσκάκη. Η ΑΕΚ έπρεπε να κάνει το 2-0 πριν το 70 και να ηρεμήσει. Δεν το έκανε.

Το να βελτιωθεί απέναντι σε τόσο οργανωμένες και κλειστές άμυνες μπορεί να γίνει ευκολότερα, άλλωστε το πρωτάθλημα πάει προς το τέλος και από τα εναπομείναντα παιχνίδια τα 12 θα είναι ντέρμπι. Πρωτάθλημα και κύπελλο. Τέτοια ματς όπως χθες η ΑΕΚ θα παίξει με τον Πανσερραϊκό και τον Ατρόμητο στη Φιλαδέλφεια. Όλα τα άλλα, βάζω μέσα και την Τρίπολη, είναι ντέρμπι. Οπότε επειδή δύσκολα θα μας ξαναπαίξει άλλη ομάδα απέναντι στην ΑΕΚ όπως ο Παναθηναϊκός στο ΟΑΚΑ, ακόμη κι η ίδια η ομάδα του Βιτορια, τότε μάλλον το θέμα στη συνέχεια δεν θα είναι αυτό. Το πρώτο δεδομένο είναι πως η ΑΕΚ πρέπει να πάρει αριστερό μπακ που ο αντίπαλος να τρέμει να αφήσει για να ντουμπλάρει τον Μαρσιάλ ή οποιονδήποτε άλλο. Δεξιά ο Ρότα πρέπει να φορμαριστεί γιατί στα καλά του είναι πάντα μπροστά, είναι πάντα πίσω και φέτος έχει βελτιώσει πάρα πολύ και τις σέντρες του. Η μεταγραφή βασικού αριστερού μπακ είναι κρισιμότατη και εδώ που φτάσαμε πρέπει να έρθει παίκτης διαφοράς για να αποκτήσει νόημα η καθυστέρηση. Με πλάγια μπακ δημιουργικά είναι δεδομένο πως θα βγουν περισσότερες ευκαιρίες. Αλλά δεν αρκεί μόνο αυτό…

Η ΑΕΚ δίνει την εντύπωση στην φετινή σεζόν πως είναι δύο ομάδες σε μία. ΠΡΟΣΟΧΗ! Μιλάω καθαρά ποδοσφαιρικά. Όχι για ενότητα κτλ. Ποδοσφαρικά η ΑΕΚ διατηρεί τις αρχές της για την πίεση με σκοπό την άμεση ανάκτηση, έστω και λίγο πιο χαμηλά σε σχέση με τις δύο προηγούμενες σεζόν, και δεν μιλάω για τα δύο τελευταία ματς, όμως δεν το κάνει με την ίδια ένταση. Όχι γιατί δεν θέλει αλλά γιατί δεν μπορεί. Φαίνεται πλέον ξεκάθαρα πως η ΑΕΚ δεν αντέχει ΜΑΖΙ στην εντεκάδα και τον Περέιρα και τον Λαμέλα και τον Μαρσιάλ. Χθες ο Περέιρα είχε διάρκεια κι αν εξαιρέσεις ένα σοβαρό λάθος που εξελίχτηκε σε ευκαιρία χωρίς να είναι ο μόνος υπαίτιος, είχε την καλύτερη παρουσία από τους τρεις. Ο Λαμέλα δεν σταμάτησε να προσπαθεί κι ας μην του βγήκε τίποτα εκτός της μαγικής πάσας στον Λιβάι που το κακό πλασέ δεν την μετέτρεψε σε ασίστ. Ο Μαρσιάλ πήγαινε στο δικό του τέμπο που για την ΑΕΚ του Αλμέιδα είναι… περπάτημα αλλά έβαλε αυτό το μαγικό γκολ με το πιο δυνατό του σπριντ να είναι στον… πανηγυρισμό. Και οι τρεις κάτι έκαναν, ο Γάλλος καθάρισε και το ματς. Όμως η ΑΕΚ με Ρότα δεξιά και ένα υψηλής ποιότητας αριστερό μπακ φαίνεται πως δεν αντέχει πάνω από έναν στην εντεκάδα κι αν γυρίσει με το καλό ο Ελίασον τότε ή ο Λαμέλα πίσω απο το φορ, ή ο Περέιρα όπως παίζει με Πινέδα και Γιόνσον ή Σιμάνσκι ή ο Μαρσιάλ αριστερά αλλά και στην κορυφή. Δεν κάνω υποδείξεις σε προπονητές και δεν θα τολμούσα να κάνω κάτι τέτοιο στον Αλμέιδα. Γράφω αυτό που βλέπω.

Άλλωστε και οι τρεις ερχόμενοι από τον πάγκο θα μπορούσαν να γίνουν καθοριστικοί όποια εξέλιξη κι αν έχει το ματς. Ομως η ένταση που απαιτείται αλλά και οι μεταβάσεις και τα ατελείωτα ένας εναντίον ενός σε άμυνα και επίθεση δεν βγαίνουν. Όχι επειδή δεν θέλουν αλλά επειδή δεν μπορούν στο ανώτερο επίπεδο που απαιτείται. Η ΑΕΚ όπως παίζει δεν αντέχει πάνω από έναν στην αρχική εντεκάδα. Ένα φανταστικό σαρανταπεντάλεπτο με τον ΠΑΟΚ, που δεν είναι και η ομάδα που αποτελεί το απόλυτο τεστ, είναι πολύ λίγο μπροστά σε τόσα “μισά” σαρανταπεντάλεπτα στα παιχνίδια που ξεκίνησαν και οι τρεις μαζί. Φυσικά το ίδιο ισχύει και για τον Μάνταλο και για τον Φερνάντες και, δυστυχώς, για τον Λιούμπισιτς. Το να συζητήσουμε το τι έπρεπε να γίνει κι αν ο σχεδιασμός πέτυχε είναι ανούσιο τώρα. Ακόμη πιο ανούσιο το να συζητήσουμε αν είναι παικταράδες. Είναι παικταράδες και τους έχουμε. Απλά δεν χρειάζεται να είναι και οι τρεις μαζί στην εντεκάδα…