Σπύρος Γκουτζάνης

Είναι εμφανές ότι υπάρχει ανάγκη για την δημιουργία νέων πολιτικών σχημάτων που να εκφράσουν τους πολίτες οι οποίοι δεν χωράνε στον μνημονιακό μονόδρομο των δύο μεγάλων(;) κομμάτων και δεν υποκύπτουν στον εκφοβισμό «εθνική υποτέλεια ή οικονομική καταστροφή». 

Την ανάγκη αυτή εκμεταλλεύεται ο κ. Καμμένος με τους «Ανεξάρτητους Έλληνες» που ανακοίνωσε σήμερα από το twitter και το facebook. 

Ο βουλευτής επιδιώκει να προσδώσει κινηματικό χαρακτήρα στο νέο πολιτικό φορέα καλώντας τους πολίτες να συνυπογράψουν την ιδρυτική του διακήρυξη. Επιπλέον δείχνοντας ότι αφουγκράζεται το πνεύμα της εποχής συνδέει το εγχείρημά του με τα social media και μέσω αυτών του προσδίδει εθνική δικτύωση. Ξεπερνά έτσι τα πρακτικά προβλήματα που θα προέκυπταν από μία παραδοσιακή τακτική με την ίδρυση πυρήνων στις πόλεις της επαρχίας, ενώ προσελκύει και ένα απολίτικο κοινό που έχει συνηθίσει να περνά την ώρα του μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή και για το οποίο το ίντερνετ είναι ιδεολογία.

 

Σωστά έχει αντιληφθεί ο βουλευτής ότι το μνημόνιο τέμνει οριζόντια το δικομματικό σύστημα προκαλώντας τον σύγχρονο διαχωρισμό σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς. Ο φορέας του όμως εκτός από σαφή αντιμνημονιακή κατεύθυνση έχει και καθαρό πολιτικό πρόσημο. Είναι βαθιά δεξιός όπως προκύπτει από τις εθνικοπατριωτικές και χριστιανορθόδοξες αναφορές στην ιδρυτική του διακήρυξη που παραπέμπουν ευθέως σε μία σύγχρονη εκδοχή του «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια».

 

Είναι μία γενικότερη τάση που παρατηρείται πλέον στα συντηρητικά κόμματα της Ευρώπης και αρχικά προσπάθησε να αξιοποιήσει και ο κ. Σαμαράς. Το μνημόνιο όμως, από την στιγμή που επιβάλλει επιτροπεία και απώλεια εθνικής κυριαρχίας, ακυρώνει εκ των πραγμάτων τα πατριωτικά προτάγματα και αφήνει ένα κοινό χωρίς πολιτική στέγη. Σε αυτό το κοινό απευθύνεται εκ των πραγμάτων ο κ. Καμμένος (απειλώντας ευθέως και τον κ. Καρατζαφέρη που έχει ζαλίσει τους οπαδούς του με τις συχνές του μεταστροφές) αφού οι ελληνορθόδοξες διακηρύξεις του μπορεί να αγγίζουν τον χριστεπώνυμο πλήρωμα αλλά προκαλούν εκ προοιμίου δυσπιστία αν όχι αποστροφή στους αριστερόστροφους πολίτες.