Στέφανος Τζανάκης

Μπορεί οι δημοσκοπήσεις να καταγράφουν μετά από τις εκλογές του 2019 σαν μία ευθεία γραμμή τις διαθέσεις του εκλογικού σώματος, αλλά η πραγματικότητα γύρω μας αλλάζει διαρκώς. Και μπορεί οι αρνητές – του ιού, των εμβολίων, των νεκρών και των διασωληνωμένων - να επιχειρούν την απαξίωση της επιστήμης και των επιστημόνων, αλλά πλέον δεν υπάρχει Έλληνας που να μην γνωρίζει ότι στον κοινωνικό του περίγυρο, υπάρχουν και ένας και δύο και τρεις και δεκατρείς που νοσούν.

Κατά πάσα πιθανότητα, τον επόμενο μήνα θα μιλάμε για τους 1013 – αλλά και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει τον τρόπο που βλέπουν τα πράγματα οι αρνητές: είναι προφανές ότι οι συμπολίτες μας αυτοί δεν πρόκειται να πεισθούν για την ανάγκη του εμβολιασμού τους, όσο κι ανεβεί και πάλι ο αριθμός των θανάτων εξαιτίας της επιδημίας.

Η πρόσφατη πορεία διαμαρτυρίας – και η προσπάθεια να ομογενοποιηθούν τα «κινήματα» των πάσης φύσεως «αντί», δείχνει το αυτονόητο: πάντοτε θα υπάρχει μία «ομπρέλα» που θα καλύπτει τέτοιου τύπου αντιδράσεις – και όλα τα κόμματα, παρά τις διακηρύξεις τους, δεν θέλουν να χάσουν πλήρως την επαφή τους με την μεάλη ομάδα των αρνητών. Άλλωστε, μπορεί να τους απαγορεύτηκε η είσοδος στα μπουζούκια, αλλά δεν πρόκειται να χάσουν το δικαίωμα της ψήφου.

Φυσικά, η Ελλάδα δεν είναι η πρωταθλήτρια του αρνητισμού : άλλες; χώρες, όπως η Γαλλία, έχουν αυτό το «προνόμιο» - και εκεί, η αντίδραση του Μακρόν ήταν αποκαλυπτική - μόλις απειλήθηκε η είσοδος των ανεμβολίαστων στα μέσα μαζικής μεταφοράς, δύο εκατομμύρια Γάλλοι έσπευσαν να κλείσουν ραντεβού για εμβολιασμό.

Θα συμβεί το ίδιο και εδώ; Ενδεχομένως από τον Σεπτέμβριο – όταν οι πανεπιστημιακοί και οι φοιτητές που δεν θα διαθέτουν πιστοποιητικό εμβολιασμού δεν θα μπορούν να μπαίνουν στους πανεπιστημιακούς χώρους. Ως τότε, οι αρνητές έχουν αντέξει δύο σεζόν χωρίς μπουζούκια – τώρα θα «σπάσουν»;

Ωστόσο, θα έχει προηγηθεί ο Αύγουστος – όπου νέοι, ηλιωμένοι και παιδιά θα έχουν το καθιερωμένο ραντεβού με τις διακοπές. Πολλοί θα πάνε στα χωριά τους, όπου θα συναντηθούν με τα παιδιά τους και τα ανήψια τους, που θα έχουν επιστρεψει με self test (δηλαδή , χωρίς τεστ) από τα νησιά. Και ό,τι ήθελε προκύψει...

Ο Αύγουστος είναι μήνας μετακινήσεων – και κατά πάσα πιθανότητα θα είναι ο μήνας της κορύφωσης της πανδημίας. Όπως έχει καταγραφεί όλους τους προηγούμενους μήνες, οι νέοι άνθρωποι κινδυνεύουν λιγότερο από τον ιό, σε σχέση με τους ηλικιωμένους. Αλλά αυτό είναι στατιστική , δεν είναι η πραγματικότητα – τουλάχιστον για όλους. Στις 13 χιλιάδες των ανθρώπων που έχουν ως τώρα χάσει τη ζωή τους από τον κορωνοϊό, περιλαμβάνονται και κάποιοι νέοι, οι οποίοι δεν είχαν κάποιο γνωστό ιατρικό πρόβλημα.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα, ωστόσο, τα έχουν οι ηλικιωμένοι ανεμβολίαστοι – το λέει το ECDC, το δείχνουν όλες οι στατιστικές. Μάλιστα, η θέση τους επιβαρύνεται από την στιγμή που η πλειονότητα – δηλαδή, οι εμβολιασμένοι – θεωρούν ότι η επιβράβευσή τους είναι η μη τήρηση των μέτρων της μάσκας και της απόστασης.

Έχει δει κανείς να τηρούνται τα «κλασικά» μέτρα προφύλαξης στα νησιά; Με μάσκες σε κλειστούς χώρους; Με αποστάσεις στα σούπερ μάρκετ; Με καθήμενους στα μπαράκια; Ούτε λόγος – ειδικά στα νησιά όπου ο εμβολιασμός πέτυχε και έχουν υψηλά ποσοστά ανοσοποίησης, η μάσκα είναι στην καλύτερη περίπτωση ένα αξεσουάρ για το χέρι. Τι σημαίνει αυτό; Ότι η ινδική μετάλλαξη θα αναλάβει τα υπόλοιπα, με τελευταίο κρίκο στον κύκλο της μετάδοσης τον ηλικιωμένο ανεμβολίαστο.

Στην πραγματικότητα, εκείνοι που πεισματικά αρνούνται να εμβολιαστούν, συμβάλλουν στην απόκτηση ανοσίας με τον δικό τους τρόπο – δηλαδή, αρρωσταίνοντας. Αρκετοί θα πετύχουν τον στόχο τους – να αποκτήσουν ανοσία χωρίς να εμβολιαστούν – αλλά κάποιοι θα χάσουν τη ζωή τους, που δεν θα την έχαναν αν δεν είχαν πειστεί ότι οι αναφορές για τις σπάνιες παρενέργειες των εμβολίων ήταν σκόπιμα ελάχιστες, ώστε να ξεγελαστούν και να εμβολιαστούν!