Στέφανος Τζανάκης

Το κίνημα της παραλίας μπορεί να αλλάξει πολλά, μπορεί να μην αλλάξει και τίποτα. Όντως, υπάρχουν νησιά, όπου οι ξαπλώστρες καταλαμβάνουν με τον εύκολο ή τον δύσκολο τρόπο το μεγαλύτερο μέρος των παραλιών. Με την άδεια ή χωρίς την άδεια των τοπικών Αρχών.

Αλλά αυτό είναι το μοναδικό πρόβλημα; Ή οι τιμές; Προφανώς είναι αλλιώς να χρεώνεται η ξαπλώστρα - το σετ - 50 ευρώ και αλλιώς 10 ευρώ. Αυτό συμβαίνει στα περισσότερα κυκλοδονήσια.

Όμως και εκτός Κυκλάδων, η ακρίβεια θριαμβεύει: Στα σούπερ μάρκετ της Αττικής, τα προΐόντα -ειδικά των τροφίμων – ανατιμώνται σταθερά τους τελευταίους μηνες. Είναι αυτό λογικό;

Κατά πάσα πιθανότητα, όχι: Ποιος μπορεί να δικαιολογήσει την ανατίμηση προϊόντων των οποίων οι διθνείς τιμές είναι ακόμα και 70% χαμηλότερες σε σχέση με έναν χρόνον πριν; Μάλλον κανείς...

Οι περισσότερες επιχειρήσεις χρησιμοποιούν τα επιχειρήμτα του παρελθόντος – μιλούν για τον πόλεμο της Ουκρανίας και τις χαμένες παραγωγές και θεωρούν ότι αντιμετωπίζουν το πρόβλημα. Η αλήθεια όμως είναι ότι οι τιμές στα εμπορεύματα – με ελάχιστες εξαιρέσεις – έχουν πέσει από 70% ώς 80% σε σχέση με την αντίστοιχη περισινή περίοδο.

Πώς μία τέτοια εξέλιξη δικαιολογεί τις αυξήσεις στις τιμές των τελευταίων μήνών; Μα, δεν τις δικαιολογεί – μόλις κλείσαμε ένα έτος ανατιμήσεων, ο πληθωρισμός άρχισε πάλι να ανεβαίνει – κάτι που σημαίνει ότι οι ελληνικές επιχειρήσεις, ή οι επιχειρήσεις που λειτουργούν στη χώρα μας, έχουν ανεβάσει το ποσοστό κέρδους που είχαν προηγουμένως και τώρα λειτουργούν κερδίζοντας πολύ περισσότερα σε σχέση με το παρελθόν.

Η ΕΚΤ, όπως και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, μίλησαν γαι τον πληθωρισμό της απληστίας - και μάλλον έχουν απόλυτο δικιο. Ο πληθωρισμός δεν μειώνεται με λεφτά – το αντίθετο: για παράδειγμα, η ΑΤΑ – που τόσο διαφημίζει ο ΣΥΡΙΖΑ – διαιωνίζει και θεριεύει τον πληθωρισμό. Θα πει κανείς: Και τι να κάνουμε; Να πεινάσουμε; Όχι, να μην πεινάσουμε, προς Θεού, αλλά να μην αφήσουμε τις τιμές να ξεφύγουν .

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο πληθωρισμός δεν αφορά το επίπεδο των τιμών, αλλά τον ρυθμό αύξησης ή μείωσής τους, σε σχέση με έναν χρόνο ή έναν μήνα πριν. Πριν από δύο μήνες η χώρα μας έκλεισε έναν χρόνο πληθωριστικής έξαρσης και τώρα ο χρόνος μετράει ξανά, εναντίον μας.

Μπορούμε να υποστηρίξουμε μια πολιτική μείωσης του πληθωρισμού; Προφανώς και μπορούμε – αρκεί να ελέγξουμε τα ποσοστά κέρδους. Μπορούμε; Προφανώς και μπορούμε – το ερώτημα είναι αν θέλουμε...